Ep.313
เมื่อเปิดใช้งาน [รองเท้าเพิ่มความเร็ว] ความว่องไวของซูเฉินได้ทะลุขีดจำกัดของผู้วิวัฒนาการเลเวล 5 ไปอย่างสิ้นเชิง .ใช้เวลาไม่กี่ลมหายใจ เขาก็ไล่ทันผู้นำทัพเต่าเขียวทั้งสองทัน
“สู้มัน!”
เมื่อเห็นว่าหนีไม่พ้น เผ่าอมตะหันหลังกลับมา ชกใส่ซูเฉิน
หมัดนี้ไม่ธรรมดา มันถูกห่อหุ้มไปด้วยปราณมรณะ หรือก็คือพิษจากซากศพของเผ่าอมตะ
อย่างไรก็ตาม ร่างของซูเฉินมี [กายาเทพอสูรนิรันดร์] หมื่นพิษมิอาจย่างกราย ครอบครองภูมิต้านทนาต่อความชั่วร้ายทั้งปวง
จังหวะนี้ผู้นำเผ่าเต่าเขียวก็หันกลับมาเช่นกัน ตวัดฟันสวนซูเฉิน
เผชิญหน้ากับการจู่โจมของสองผู้แข็งแกร่งในเลเวลเดียวกัน ซูเฉินมิได้หลบเลี่ยง ปล่อยให้ดาบและหมัดตกลงบนตัวเขา
ได้ยินเพียงเสียง กึ้ง กึ้ง
หมัดของเผ่าอมตะและดาบของหัวหน้าเผ่าเต่าเขียวปะทะลงบนตัวซูเฉินอย่างแม่นยำ ทว่ากลับเป็นพวกมันที่ถูกพลังบางอย่างสะท้อนกระเด็นกลับมาอย่างน่าประหลาด
[กายาเทพอสูรนิรันดร์] เพิกเฉยต่อการโจมตีในเลเวลเดียวกัน ต่อให้มีความรู้กว้างขวางเพียงใด พวกมันก็ไม่มีทางทราบถึงเรื่องนี้
“นี่ … ”
ดวงตาของเผ่าอมตะเบิกกว้าง จ้องมองซูเฉินราวกับเห็นผี
มันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าการทุ่มโจมตีสุดกำลังของตนเอง เสริมด้วยพิษซากศพ เหตุใดจึงไม่สามารถทำร้ายซูเฉินได้?
ผู้นำเผ่าเต่าเขียวที่อยู่ข้างๆหวาดกลัวยิ่งกว่า ทั้งตนทั้งร่างของมันสั่นสะท้าน
ระหว่างที่ทั้งสองกำลังตกอยู่ในภวังค์ สันสบมึนงงนิ่งค้างไป ซูเฉินได้ฉวยโอกาสนี้เข้าโจมตี
ดาบสีดำหมึกตัดกวาด ปลดปล่อยกระแสสายฟ้าอันบ้าคลั่งไปเบื้องหน้า พริบตาเดียวกลืนร่างของผู้นำทัพเต่าเขียวทั้งสอง
ภายใต้คลื่นสายฟ้าโหมกระหน่ำ ผู้นำทัพทั้งสองของเผ่าเต่าเขียวถูกไฟฟ้าแรงสูงช็อตเป็นขี้เถ้า
เผ่าเต่าเขียวตัวอื่นๆ เมื่อเห็นว่าหัวหน้าเผ่าถูกฟันดาบเดียวไม่เหลือแม้แต่กระดูก พวกมันก็ไม่กล้ารั้งอยู่ต่อ หันหลังวิ่งกลับลงไปในหลุมเหมือง
“เสี่ยวจือ กำจัดพวกมัน!” ซูเฉินตะโกน
[รถศึกอัจฉริยะ] ได้รับคำสั่ง เปิดฉากระดมยิงเต็มกำลัง ไล่สาดกระสุนสังหารเผ่าเต่าเขียวและสัตว์กลายพันธุ์อย่างต่อเนื่อง
หวู่หยางและคนอื่นๆทยอยกันลงจากรถเช่นกัน วิ่งไล่ตามเผ่าเต่าเขียวไป
ซูเฉินไม่ได้เข้าร่วมการล่า เพราะมีเต่าอสูรศักดิ์สิทธิ์เลเวล 5 กำลังรอเขาอยู่
เมื่อซูเฉินกลับมา เต่าอสูรศักดิ์สิทธิ์เพิ่งพลิกตัวได้ โผล่หัวขึ้นมาจากพื้นดิน ปะหน้ากับซูเฉินพอดิบพอดี
“ฮี่ ฮี่ ..”
มุมปากของซูเฉินยกโค้งขึ้นเล็กน้อย [หมัดดาวตก] ถูกชกออกไป
ตูม ตูม ตูมมม!
ภายใต้เสียงกระแทกดั่งเม็ดฝนตกลงบนหลังคา เต่าอสูรศักดิ์สิทธิ์ถูกชกตกลงไปในแอ่งหลุมอีกครั้ง
ถูกโจมตีอย่างดุดันรุนแรง กระดองเต่าทนต่อไปไม่ไหว โดนทุบแหลกเป็นชิ้นๆ กลิ่นอายของเต่าอสูรศักดิ์สิทธิ์อ่อนแรงจนถึงขีดสุด มองดูก็รู้ว่าไม่น่ารอด
ซูเฉินก้าวไปข้างหน้า ขณะที่เขากำลังจะง้างดาบฟันลงอีกรอบ ก็พลันได้รับสัญญาณเตือนที่รุนแรงดังขึ้น
สัญญาณนี้ดังออกมาจาก [พื้นที่สัตว์เลี้ยง] หากพูดให้ชัดกว่านี้ คือมันมาจากเต่าทรราชปราณฟ้า
“หืม?”
ซูเฉินรู้สึกงงงวยเล็กน้อย เขาไม่เข้าใจว่าเต่าทรราชปราณฟ้าต้องการอะไร แต่ก็ยอมปล่อยมันออกจาก [พื้นที่เลี้ยงสัตว์]
ทันทีที่เต่าทรราชปรากฏตัว มันก็รีบคลานลงไปในแอ่งหลุมใหญ่ด้วยความตื่นเต้น
ซูเฉินก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี รีบไล่ตามลงไป แต่กลับพบภาพเต่าทรราชกำลังกัดลงบนหัวขอเต่าอสูรศักดิ์สิทธิ์
กร้วม กร้วม …
จากนั้นปากใหญ่ของมันก็เริ่มเคี้ยว หน้าตาดูมีความสุขมาก
“ให้ตายเถอะ!” ซูเฉินบ่นหัวเสีย
ตอนแรกเขาไม่รู้ว่าเต่าทรราชคิดทำอะไร แต่ตอนนี้เขาใจแล้วว่าไอ้หมอนี่ก็แค่ตะกละอยากกินอาหาร
ซูเฉินไม่พอใจเล็กน้อย กระโดดง้างฝ่ามือ ตบกบาลเต่าทรราช
“ฉันเก็บซากสัตว์ทะเลกับสัตว์กลายพันธุ์ไว้ให้แกตั้งมากมาย แค่นั้นยังไม่พออีกหรอ? กล้าดียังไงมาแย่งเนื้อเลเวล 5 จากฉัน?”
“ฮู้ม ฮู้ม ..”
เต่าทรราชส่ายหัวอย่างเร่งร้อน ทำสีหน้าทุกข์ใจ คล้ายอยากจะอธิบายอะไรบางอย่าง แต่ไม่สามารถสื่อสารออกไปได้
