ซูเฉินสูดหายใจเข้าลึกๆ เริ่มยื่นเท้าเหยียบลงไปบนผิวน้ำทะเล
ในตอนนั้นเอง เขารู้สึกว่าใต้ฝ่าเท้าเขาให้สัมผัสที่นุ่มละมุน ราวกับกำลังเหยียบอยู่บนพื้นหญ้า ทั้งสะดวกและสบายมาก
ความรู้สึกนี้ ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเขาสามารถเดินบนทะเลได้จริงๆ
หลังจากนั้น เขาก็ก้าวยาวๆลงไปในทะเล และมันให้ความรู้สึกเหมือนยืนอยู่บนพื้นราบจริงๆ
สือต้าหนิวกำลังลากซากสัตว์ทะเลขึ้นมา จู่ๆเขาก็สังเกตเห็นร่างหนึ่งปรากฏขึ้นจากมุมหางตา
“ใครที่ไหนจะไปเดินบนทะเลได้?”
สมองของสือต้าหนิวส่งเสียงหึ่งๆ คิดว่าตัวเองตาฝาดไป หันขวับไปมองอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นว่ามีคนกำลังยืนอยู่บนผิวทะเลจริงๆ อีกทั้งที่กำลังเดินอยู่ ดันเป็นซูเฉิน
ปากของสือต้าหนิวก็เบิกกว้าง ทั้งคนทั้งร่างคล้ายถูกแช่แข็ง
“ต้าหนิว เป็นอะไรไป รีบลากซากสัตว์ขึ้นมาเร็ว”
เฉาหรานที่อยู่ข้างๆ เห็นสือต้าหนิวนิ่งค้างไป เขาก็เอ่ยเตือน
สือต้าหนิวได้สติกลับมาอีกครั้ง ชี้นิ้วไปทางซูเฉิน เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเทา “พี่เฉา! พี่ใหญ่เฉินกำลังเดินอยู่บนทะเล!”
“พูดจาเหลวไหลอะไรของนาย”
เฉาหรานไม่คิดแบบนั้น แต่ก็ยังมองไปตามทิศทางนิ้วของสือต้าหนิว
แต่เมื่อเห็นว่าซูเฉินกำลังเดินเล่นอยู่ในทะเลจริงๆ ดวงตาของเขาแทบถลนออกมา ร้องอุทาน “พระเจ้า! พี่ใหญ่เฉินสามารถเดินบนทะเลได้!”
อะไรนะ!?
ซูเฉินสามารถเดินบนทะเลได้อย่างงั้นหรือ?
คนอื่นๆมองตามด้วยความสงสัย
ในสายตาพวกเขา ปรากฏร่างของซูเฉินที่ดูเหมือนกำลังเหยียบอยู่บนพื้นราบ เดินไปทางโน้นที วนกลับมาทางนี้ที เอื้อมมือลงคว้าอะไรบางอย่างเป็นครั้งคราว
เห็นฉากนี้ ทุกคนตกตะลึง
ยืนบนผิวทะเลได้ไม่ต่างจากเดินบนพื้นราบ นี่มันน่าทึ่งเกินไป โคตรจะเหลือเชื่อ!
ผ่านไปพักหนึ่งเลยทีเดียว หวู่หยางทนไม่ไหวตะโกนถามซูเฉิน “ซูเฉิน คุณทำได้ยังไง”
ซูเฉินพอได้ยินเสียงอีกฝ่าย มุมปากเขายกโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความหมาย “นี่คือพรสวรรค์ของผม แค่ไม่มีโอกาสได้ใช้มันมาก่อน แต่วันนี้ ในที่สุดมันก็มีประโยชน์แล้ว”
พรสวรรค์?
ในโลกใบนี้มีพรสวรรค์อันน่าพิศวงเช่นนี้อยู่ด้วยหรือ?
แล้วทำไมตัวพวกเขาถึงไม่มีมันบ้าง?
หวู่หยางและคนอื่นๆส่ายหัวสลัดความคิด เพราะทุกคนต่างรู้ดี ว่าพรสวรรค์คือสิ่งที่มีมาแต่กำเนิด ต่อให้อิจฉาไปก็ไม่มีประโยชน์
ยิ่งไปกว่านั้น พรสวรรค์ที่ว่ายังปรากฏขึ้นกับตัวซูเฉิน มันจึงไม่น่าแปลกใจเลย
เนื่องจากซูเฉินคือคนพิเศษ อาจกล่าวได้ว่าเป็นผู้สร้างปาฏิหาริย์
อะไรที่คุณคิดไม่ถึง ซูเฉินล้วนสามารถทำได้
หยางฮ่าวกับเฉาหรานหันมาสบตา ขณะเดียวกันถอนหายใจด้วยอารมณ์ อุทานออกมาว่า “พี่เฉินสุดยอดไปเลย!”
หลังจากผ่านเหตุการณ์น่าตกใจเล็กๆน้อยๆนี้ไป ทุกคนยังคงเก็บกู้ซากศพสัตว์ทะเลต่อ
ซูเฉินเดินเหินอย่างอิสระบนทะเล ความเร็วในการเก็บชิ้นส่วนเลยเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก
ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ชิ้นส่วนทั้งหมดก็ถูกเก็บขึ้นมา
หลังจากนั้น เขาก็เริ่มรวบรวมซากของสัตว์ทะเล แล้วใส่ลงในถุงเก็บของ
หลังจากวุ่นมาเป็นชั่วโมง ภารกิจครั้งนี้ก็จบลง ทุกคนกลับเข้าไปใน [รถศึกอัจฉริยะ]
หลังจากไล่เก็บซากสัตว์ทะเลสองฝูงติดต่อกัน พวกเขาก็เริ่มเหนื่อยเล็กน้อย
นอกจากนี้ ท้องฟ้ายังเริ่มมืดลงแล้ว
ซูเฉินตัดสินใจพอแค่นี้ในวันนี้ หยิบเอา [เตาอเนกประสงค์] และเนื้อสัตว์ดีๆออกมา เตรียมอาหารเย็นให้ทุกคน
แต่ในตอนนั้นเอง [รถศึกอัจฉริยะ] ได้พูดกับซูเฉิน
“เจ้านาย ฉันพบเกาะเล็กๆอยู่ห่างออกไป 50 กิโลเมตร ที่นั่นมีหินพายุสายฟ้าอยู่เป็นจำนวนมาก”
“หินพายุสายฟ้า? มันคืออะไร?” ซูเฉินถาม
[รถศึกอัจฉริยะ] มีฟังก์ชั่นในการตรวจจับแร่เช่นกัน ครั้งก่อนมันตรวจเจอหินรวมดาราบนร่างของโจวหยุน
และหลังจากได้รับหินรวมดารามา ตาข่ายพายุแม่เหล็ก็อัพเกรดขึ้นเป็นเลเวล 3 ได้ในคราวเดียว
ซูเฉินอดคิดไม่ได้ ว่าหินพายุสายฟ้าในครั้งนี้ ก็น่าจะนำมาใช้อัพเกรดได้เช่นกันใช่หรือไม่?
