Ep.231

 

“นี่แก … เป็นใครกันแน่?” ซอมบี้ตัวเตี้ยกัดฟัน พยายามฝืนลุกขึ้นจากพื้น

 

“กำลังจะตายอยู่แล้ว ยังอยากรู้อะไรอีก?”

 

ซูเฉินกล่าวล้อ ขยับเท้าวูบไหว พริบตาเดียวไปปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าซอมบี้ ง้างแขนขึ้นฟ้า เกร็งเป็นกำปั้นและทุบลงไป

 

“นายท่าน โปรดแก้แค้นให้เรา!”

 

ซอมบี้ตัวเตี้ยกระจ่างแก่ใจ ว่าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนแข็งแกร่งเช่นซูเฉิน มันไม่มีทางรอดไปได้

 

มันจึงเลิกต่อต้าน ขณะเดียวกันใช้แรงเฮือกสุดท้ายตะโกนเข้าไปในเมืองอี้เถียน ก่อนจบชีวิตลง

 

ตูม!

 

หัวซอมบี้ตัวเตี้ยระเบิดเป็นเศษเนื้อ วินาทีที่ร่างมันล้มลง ลำแสงสีทองพลันสะท้อนขึ้นมาจากศพ

 

“ชิ้นส่วนสีทอง!” ซูเฉินรู้สึกตื่นเต้นมาก

 

ชิ้นส่วนสีทองคือชิ้นส่วนที่ดรอป [คุณสมบัติอย่างเต็มรูปแบบ] ซึ่งในบรรดาชิ้นส่วนทั้งหลายที่สามารถปลดล็อคได้ด้วยจำนวนหนึ่งชิ้น เป็นมันที่มีค่ามากที่สุด

 

ซูเฉินสูดหายใจลึก คว้าจับชิ้นส่วนสีทอง

 

“คุณได้รับ [คุณสมบัติเลเวล 4 อย่างเต็มรูปแบบ] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/1) , จำนวนองค์ประกอบครบแล้ว คุณต้องการเลือกปลดล็อคหรือแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงาน?”

 

“ปลดล็อค”

 

ซูเฉินตอบอย่างไม่ลังเล

 

แทบจะในทันที เขาสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของร่างกาย เนื้อหนังทนทานขึ้น ขณะเดียวกัน พละกำลังเพิ่มพูนขึ้นเป็นอย่างมาก

 

นอกจากนี้ พลังเวทย์และพลังแห่งจิตวิญญาณก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน

 

ยังไม่พอ เมื่อยกระดับสู่เลเวล 4 นั่นหมายความว่า [เกล็ดแขนทองคำ] สามารถต้านทานการโจมตีของพวกเลเวล 5 ได้แล้ว

 

ขณะเดียวกัน [กายาเทพอสูรนิรันดร์] ก็เพิ่มขึ้นมาอีกขั้น ทุกการโจมตีใดๆในเลเวล 4 ล้วนมิอาจทำร้ายเขา

 

กล่าวได้เลยว่า ซูเฉินแม้ยกระดับไปแค่เลเวลเดียว แต่กำลังรบของเขาพุ่งทะยานเป็นเท่าทวี

 

ปัจจุบัน ต่อให้ต้องเผชิญกับผู้วิวัฒนาการเลเวล 5 เขาก็มั่นใจมากว่าสามารถสังหารศัตรูได้

 

หลังจากหยิบชิ้นส่วนสีทองขึ้นมา ซูเฉินก็เตรียมไปล่าซอมบี้ต่อ แต่ในตอนนั้นเอง แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็ดังมาจากเมืองอี้เถียน

 

“มนุษย์! กล้าดียังไงถึงได้มาอาละวาดในเมืองอี้เถียนของข้า? วันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า!”

 

เสียงคำรามด้วยความโกรธดังสะท้อนเข้ามาจากระยะไกล วิ่งทะลุทะลวงเข้าหูซูเฉิน

 

“สิ่งมีชีวิตจากโลกอื่น?”

 

คิ้วของซูเฉินขมวดเข้าหากัน เขาได้ยินอย่างชัดเจน ว่าเสียงคำรามนี้ไม่ใช่ภาษามนุษย์

 

“เผ่าพันธุ์ไหนล่ะทีนี้?”

 

ซูเฉินพึมพำ หันศีรษะไปทางเมืองอี้เถียน

 

ภายในสายตาเขา ไม่นานก็ปรากฏสิ่งมีชีวิตต่างเผ่าที่มีความสูงประมาณ 3 เมตร

 

สิ่งมีชีวิตต่างเผ่าตนนี้ ร่างของมันราวกับเนินเขาขนาดย่อม จากความเร็วดั่งสายลมกรรโชกแรงที่มันแสดงให้เห็น บ่งบอกว่าอยู่ในระดับผู้วิวัฒนาการเลเวล 4

 

ทุกฝีก้าวที่วิ่งเข้ามา ยามเหยียบย่ำลงกับพื้นจะได้ยินเสียง ตึง ตึง!

 

ใช้เวลาไม่กี่อึดใจ มันก็มาหยุดอยู่เบื้องหน้าซูเฉิน ทิ้งระยะห่างแค่ประมาณ 10 เมตร

 

ซูเฉินหรี่ตาลง เพ่งสำรวจร่างของมัน

 

เมื่อได้เห็นรูปลักษณ์อย่างชัดเจน หัวใจของเขาก็เต้นแรงขึ้นเล็กน้อย

 

เพราะสิ่งมีชีวิตต่างเผ่าตนนี้ มีลักษณะค่อนข้างคล้ายคลึงกับมนุษย์ ตรงส่วนใบหน้าของมันรูปทรงเหมือนกับมนุษย์เลย แต่หยาบกระด้างกว่ามาก

 

ทั่วทั้งใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครา ผมยาวฟูยุ่งเหยิง ปิดคลุมไปครึ่งใบหน้า

 

และบนร่างอันเปลือยเปล่าของมัน ถูกปกคลุมไปด้วยขนสัตว์สีเหลือง

 

แขนขาดูแข็งแกร่งและทรงพลัง เต็มไปด้วยมัดกล้าม คล้ายกับว่าพร้อมระเบิดพลังออกมาได้ตลอดเวลา

 

บวกกับความสูงสามเมตร ทำให้รูปลักษณ์โดยรวม เหมือนกับคนเถื่อนไร้อารยธรรม

 

“เจ้าตัวใหญ่ แกมาจากเผ่าไหน?”

 

เมื่อสิ่งมีชีวิตต่างเผ่าเข้ามาใกล้ ซูเฉินก็เอ่ยถามขึ้นทันที เมื่ออีกฝ่ายได้ยินว่าซูเฉินสามารถพูดภาษาของพวกมันได้ ก็ชะงักไป

 

เพ่งมองซูเฉินอยู่พักหนึ่ง ปริปากอีกครั้งด้วยท่าทีดุร้ายว่า “เจ้าหนู ทำไมเจ้าถึงพูดภาษาครึ่งออร์คของพวกเราได้?”

 

“ที่แท้ก็มาจากเผ่าครึ่งออร์คนี่เอง” ซูเฉินพึมพำ ถามต่อด้วยใบหน้ายิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “เจ้าตัวใหญ่ แกมาที่ทวีปเสวียนเทียนของฉันได้ยังไง”

 

“เจ้าหนู ข้าจะสอนอะไรให้อย่าง การรู้มากไปก็ใช่ว่าจะเป็นสิ่งที่ดี!” ใบหน้าของครึ่งออร์คเปลี่ยนเป็นเย็นชา จากนั้นหัวเราะอย่างชั่วร้ายและกล่าวว่า “จงรีบตอบคำถามข้าโดยเร็ว มิฉะนั้นอย่าตำหนิว่าข้าหยาบคาย!”