Ep.101
เฉาหรานพยักหน้ารับคำ ก้าวออกไปและเริ่มลงมือทันที
เขากระชับมีดในมือ ค่อยๆทิ่มปลายแหลมลงตรงขอบตาของหลี่เหลียง คว้านมันออกมาจนเกลี้ยง
ซูเฉินมองไปยังเฉาหรานอย่างลึกล้ำ ลอบคิดกับตัวเอง ‘ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย ว่าเฉาหรานจะโหดร้ายขนาดนี้ ถ้าจับเขามาฝึกดีๆ มั่นใจได้เลยว่าเขาสามารถเป็น ‘เพชฌฆาต’ ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมได้’
ในอนาคต หากซูเฉินต้องการสร้างขุมกำลังของตัวเองขึ้นมา เขากะว่าจะสร้างห้องทรมานสักห้องหนึ่ง ซึ่งเฉาหรานเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในตำแหน่งหัวหน้าหน่วยนี้
หลังจากปฏิบัติภารกิจเสร็จสิ้น เฉาหรานเดินกลับมาหาซูเฉินด้วยความพึงพอใจ เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม “พี่เฉิน พวกเราจะทำยังไงต่อ?”
ได้ยินประโยคนี้ หวู่หยางกับตันหลินก็เดินมาหาซูเฉิน ทว่าสีหน้าของพวกเขาดูไม่ค่อยดีนัก
ซูเฉินเพิ่งสังหารลูกชายของเจ้าเมืองจิงกัง หวงคังมีหรือจะยอมปล่อยพวกเขาไป?
พวกเขาจะสามารถหนีไปจากที่นี่ได้หรือไม่?
ซูเฉินไม่สนใจ หันมาเอ่ยกับเฉาหราน “พาหลี่เหลียงไปด้วย แล้วตามฉันมา”
เฉาหรานไม่ได้เอ่ยถามอะไรมากความ เขาวางตัวเป็นน้องเล็กของซูเฉิน สิ่งใดที่พี่ใหญ่สั่ง น้องเล็กก็แค่ทำตาม
เขาเดินไปลากคอหลี่เหลียงและตามซูเฉินไป
หลังออกจากประตูคฤหาสน์ ซูเฉินชี้ไปที่ [รถศึกอัจฉริยะ] “ทุกคนขึ้นรถ”
“พี่เฉิน คุณกลับมาแล้ว” สือต้าหนิวตรงออกมาต้อนรับ
เมื่อเห็นซูเฉินออกจากคฤหาสน์ของหวงจวินหลินโดยไม่ได้รับอันตรายใดๆ ในที่สุดเขาก็โล่งใจ
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เห็นเฉาหรานลากบุคคลที่มีสภาพไม่สมประกอบตามมา สีหน้าของเขาก็กลายเป็นแข็งทื่อ
“ซูเฉิน นี่คือรถฐานทัพของนายหรอ?” ดวงตาของตันหลินเป็นประกาย
รูปลักษณ์ของ [รถศึกอัจฉริยะ] ดึงดูดความสนใจของเธออย่างสมบูรณ์
“ใช่ มันเป็นของฉันเอง” ซูเฉินยิ้ม และบอกให้ทุกคนขึ้นรถ
เมื่อเข้าไปข้างในรถ ซูเฉินแนะนำสั้นๆให้แต่ละคนรู้จักกัน เอาไว้รอให้พูดคุยกันเยอะๆในภายหลัง เดี๋ยวก็คุ้นเคยกันเอง
สักพักหนึ่ง เขาเอ่ยถาม สือต้าหนิวว่า “ต้าหนิว ฉินหลางอยู่ที่ไหน?”
สือต้าหนิวรู้ว่าซูเฉินกำลังจะไปฆ่าฉินหลางต่อ เขาดีใจจนเนื้อเต้น รีบตอบว่า “พี่เฉิน ฉินหลางมักประจำการอยู่ในหอการค้าถงฟู่”
ซูเฉินพยักหน้า หันไปพูดกับ [รถศึกอัจฉริยะ] “เสี่ยวจือ ไปหอการค้าถงฟู่”
“ขอรับเจ้านาย”
ได้รับคำสั่ง [รถศึกอัจฉริยะ] ก็เริ่มสตาร์ทเครื่อง และเคลื่อนไปตามทิศทางที่สือต้าหนิวชี้
“ซูเฉิน รถฐานทัพของนายพูดได้ด้วยหรอ? แล้วนี่ยังไงกัน อย่าบอกนะว่ามันขับเคลื่อนอัตโนมัติได้??” ตันหลินเบิกตากว้าง เฝ้ามองด้วยความประหลาดใจ
ฟังก์ชั่นของ [รถศึกอัจฉริยะ] มันอยู่นอกเหนือความรู้ความเข้าใจของโลกใบนี้
ไม่ว่าใคร เมื่อได้เห็นเป็นครั้งแรก พวกเขาย่อมอยากรู้อยากเห็น
ซูเฉินยิ้ม อธิบายว่า “เสี่ยวจือเป็นเทคโนโลยีไฮเทค ไว้ต่อไปเดี๋ยวเธอก็จะค่อยๆเข้าใจมันมากขึ้นเอง”
“อ้อ” ตันหลินพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ
“สุดยอดไปเลย!”
เฉาหรานเดาะลิ้น ลอบร้องในใจว่า ‘พี่เฉินไม่ใช่แค่ทรงพลัง แต่ยังมีรถฐานทัพที่โดดเด่นไม่เหมือนใคร อย่างที่คิดไว้เลย โลกของยอดคน ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถทำความเข้าใจได้’
แม้หวู่หยางจะรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง แต่ไม่นานมันก็ถูกความไม่สบายใจเข้ามาแทนที่
เพราะในเวลานี้พวกเขาสมควรรีบหนีออกจากเมืองจิงกังมิใช่หรือ? ทำไมต้องไปที่หอการค้าถงฟู่ก่อนด้วย?
อย่างไรก็ตาม ขณะที่ [รถศึกอัจฉริยะ] กำลังมุ่งหน้าไปยังจุดหมาย หวู่หยางค้นพบบางสิ่งที่มันน่าแปลกมาก
พวกเขาออกรถมาได้สักพักหนึ่งแล้ว ทว่าไม่เพียงแต่ไม่มีใครออกมาสกัดกั้น กระทั่งเวลาที่มีผู้คนพบเห็นพวกเขา ทั้งหมดกลับรีบหลีกทางราวกับหนูเห็นแมว หนีไปซ่อนตัวอย่างรวดเร็ว
สถานการณ์นี่มันอะไรกัน?
ที่นี่คือเมืองจิงกังไม่ใช่หรอ?
ทั้งๆที่ลูกชายเจ้าเมืองถูกฆ่า แต่จนถึงตอนนี้กลับไม่มีใครตามมาล้างแค้นเลย?
ระหว่างที่กำลังเกิดความสงสัยนั้นเอง ไม่ไกลออกไป หวู่หยางก็หันไปเห็นกระดูกของพวกทหารรักษาการณ์จำนวนมาก กองกระจัดกระจายอยู่บนถนน
