ท้องฟ้าสีเทากับเมฆที่กำลังก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ สายฟ้าประทุและ ผ่าลงมาจากฝากฟ้าอย่างเงียบๆ

เฉิงเหลียงคือมนุษย์ครึ่งเทพ ในมือถือขวานยืนอยู่บนหัวงูขนาดใหญ่ ซึ่งเขาเพิ่งจะตัดหัวของมันมา เขาจ้องมองไปบนท้องฟ้าด้วยสีหน้าตกตะลึง เขาเห็นหางงูโฉบไปมาอยู่บนท้องฟ้า มันมีขนาดใหญ่มาก ซะจนเขาไม่สามารถที่จะเห็นมันได้ทั้งตัว

บ่อยครั้งที่ลำตัวมันจะขดอยู่ในก้อนเมฆสีเทาและในบางครั้งสายฟ้าจะฝ่าใส่ตัวงู ทำให้สภาพอากาศเลวร้ายมันทำให้เจ้ายักษ์เม็นหมิงสั่นไม่หยุด

“เจ้านี่มันน่าโมโหอีกแล้ว คราวนี้ใครทำให้หล่อนโกรธล่ะ ”

ขณะที่เม็นหมิงกำลังสบถอยู่นั้น ได้มีหม้อ 3 ขา สีดำขนาดใหญ่* ตกลงมาจากท้องฟ้าอย่างช้าๆ มันลอยอยู่ในอากาศ และมีสายฟ้าออกมาอย่างไม่หยุด หลังจากนั้นไม่นานท้องฟ้าก็กลับไปสงบ เจ้างูยักษ์ก็หายไปในอากาศ

** ทางผู้แปล Eng ใช้คำว่า cauldron เป็นหม้อสีดำรูปร่างเหมือนหม้อที่พวกแม่มดใช้ หม้อนี่โผล่มาในหลายๆตอน **

……

เมฆดำรวมกันเป็นกลุ่มก้อนบนท้องฟ้า ฝนกระหน่ำตกลงมา ท้องฟ้าในเวลานี้ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกและละอองน้ำ

พีระมิดขนาดใหญ่ทำจากแก้ว ส่องสว่างในยามราตรี มีทหารจำนวนหนึ่งเฝ้ามันอย่างระมัดระวัง

ทันใดนั้น

ฝนเริ่มตกลงมาเป็นจังหวะ ราวกับจังหวะการเต้นของหัวใจ ปริมาณน้ำเริ่มสูงขึ้นหลายฟุตจากพื้นดิน  กระแสน้ำเริ่มไหลไปทางพีระมิดด้วยความรุนแรงและภายในกระแสน้ำนั้นมีวัตถุคล้ายเชือก มันตัดคอของทหารที่เฝ้าอยู่ทั้งหมดทันที

หลังจากนั้นก็มีเงาสลัวๆโผล่มากจากหมอกและหย่องไปที่ประตูทางเข้าพีระมิดอย่าช้าๆ เริ่มเห็นเขาชัดขึ้นเขาเป็นมนุษย์ที่มีน้ำห่อหุ้มตัวของเขา

ทันใดนั้นเข้าสะบัดตัวเผยให้เห็นร่างที่แท้จริงของเขา มีรูปร่าง ผอม สูง สวมชุดเกราะสีดำ เป็นชายที่หล่อเลยทีเดียว เขาคือ ชิงหลง

ในเวลาไม่ถึงนาทีน้ำได้หยดลงมากลายเป็นเส้นเชือก มีลักษณะเหมือนงู มันทำลายระบบรักษาความปลอดภัยของพีระมิดจนสิ้นซาก ราวกับเป็นใบมีดที่คมกริบ หลังจากที่ระบบรักษาความปลอดภัยถูกทำลาย เขาเดินไปที่ประตูทางเข้า เขาใช้กำลังพังประตูที่หนากว่า 3 ฟุต และเข้าไปในพีระมิดอย่างง่ายดาย

ชิงหลงเดินเข้าไปในพีระมิด เขาเข้าไปในห้องโถงบริเวณใจกลางพีระมิด มีโต๊ะที่ทำจากแก้วมากกว่าร้อยตัว วางล้อมเป็นวงกลม มีโครงกระดูกนั่งอยู่บนโต๊ะแต่ละตัว ที่กลางห้องภายในกระจกกันกระสุนมีหม้อสามขาสีดำ (cauldron)ตั้งอยู่ โดยรอบๆมีคริสตัลรูปร่างมังกรและสฟิงซ์ขนาดเท่าหัวคนวางอยู่

ชิงหลงเดินเข้าไปใกล้โครงกระดูกอย่างช้าๆ มันมีรูปร่างเหมือนมนุษย์แต่เป็น สีทอง ความสูงมากกว่า 2 เมตร มีตา 3 ดวง  ตาดวงที่ 3 อยู่ตรงกลางมีขนาดใหญ่กว่าตาที่อยู่ด้านข้าง

“มนุษย์ 3 ตา? ” ชิงหลงชักมีดออกแล้วแทงโครงกระดูกล้มลงไป

โครงกระดูกส่องแสงขึ้นเมื่อมันล้มลง มันทำมาจากโลหะผสมชนิดพิเศษ มีดของชิงหลงไม่สามารถสร้างแม้แต่ลอยขีดข่วนให้มันได้ โครงกระดูกนี้จะต้องทำจากของที่แข็งยิ่งกว่าเพชร ชิงหลงคิดในใจ

“ครั้งนี้ที่มา มันช่างคุ้มค่าจริงๆ ” ชิงหลงเดินกลับไปที่กลางห้องพร้อมกับหัวเราะ

“เฮ้ ถ้าพวกคุณไม่ออกมา จะเอาสมบัติไปแล้วนะ ”

ประตูด้านข้างได้เปิดออก จากนั้นมีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา พวกเขาสวมเสื้อคลุมสีดำ ตามตัวของพวกเขาห่อหุ้มไปด้วย ไฟ สายฟ้า พายุ หนึ่งในนั้นมีสาวผมบลอนด์ตาสีเขียว รูปร่างผอม สวย ในมือถือดาบหยกรูปร่างประหลาด

“คุณชิงหลงพวกเราได้ยินชื่อคุณมานานแล้ว ” สาวผมบลอนด์เดินมาข้างหน้าเขาและโค้งคำนับเล็กน้อย ” หลายปีที่ผ่านมา คุณสังหารพวกเราไปมากกว่า 100 คน หนึ่งในนั้นมี 3 ทหารเอกของฉันรวมอยู่ด้วย นึกไม่ถึงนี้เป็นครั้งแรกที่เราได้เผชิญหน้ากัน ”

“ไอ๊หยา ผมไม่ได้สุดยอดอะไรขนาดนั้น! ” ชิงหลงหยอกล้อหญิงสาวผู้นั้น ในเวลาเดียวกันเขาใช้มือขวาทุบลงไปที่กระจกกันกระสุน มันแตกเป็นเสี่ยงๆด้วยมือของเขา

“โอ้ พระเจ้า! ” คนที่อยู่ด้านหลังหญิงสาวอุทานขึ้นมาและเดินถอยหลังห่างออกไป พวกเขาเคยได้ยินชื่อชิงหลงมาบ้าง เขาเป็นคนที่มาจากดินแดนทางตะวันออก รู้จักกันในนามชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก แต่อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่คิดว่าชิงหลงจะแข็งแกร่งขนาดนี้

เมื่อหลายวันก่อนพวกเขาได้ทดสอบความทนทานของกระจกกันกระสุน แม้แต่ปืนใหญ่รถถังก็ยังไม่สามารถทำให้มันแตกได้  แต่ชิงหลงทำมันแตกได้ด้วยมือเปล่า

ชิงหลงหยิบหม้อขึ้นมาด้วยมือทั้ง 2 ข้าง เมื่อเขายกมันขึ้นมา เขารู้สึกเหมือนยกทั้งจักรวาล เขานำหม้อใส่ในกระเป๋าที่ข้างเอวอย่างระมัดระวัง พร้อมกับพูดว่า

“สมบัติพวกนี้ถูกนำมาจากเมืองโบราญเหลียงจู้ของประเทศผม ผมต้องนำมันกลับไป ตามกฎของเรา ผู้แข็งแกร่งที่สุดเป็นคนตัดสินใจ ”

หญิงสาวยิ้มมองไปทางชิงหลงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

“คุณชิงหลง คุณอาจจะอยากรู้เกี่ยวกับการค้นคว้าของพวกเรา เกี่ยวกับสมบัติลึกลับพวกนั่น เราได้วิเคราะห์ชั้นดินที่เราไปขุดเจอสมบัตินั้น มันมีอายุนับพันปี ”

“ของโบราณอายุพันปี? ตามประวัติศาสตร์ช่วงเวลานั่นเป็นช่วงที่มนุษย์เพิ่งจะถือกำเนิดได้ไม่นาน มันเป็นไปไมได้ที่พวกเขาจะสร้างของงดงามเช่นนี้  หรือมันจะมีพลังลึกลับซ่อนอยู่ ”

หญิงสาวยกมือของเธอที่ถือดาบที่ทำจากหยกโชว์ให้ชิงหลงดู ดาบหยกเล่มนั้นยาว 3 ฟุต ขนาดกว้างเท่าฝ่ามือ ถูกทำขึ้นจากหยกชิ้นเดียว ที่ด้านข้างมีลวดลายประหลาด

“พวกเราทดสอบแล้วว่าดาบหยกเล่มนี้ทำมาจากหยกขาวชนิดพิเศษ ที่ประณีตมาก แม้แต่เพชรมันก็สามารถตัดได้อย่างง่ายดาย ”

หญิงสาวกวัดแกว่งดาบพร้อมกับยิ้ม

“ฉันฝังระเบิดที่นี่ในระยะกว่า 2 กิโลเมตร ด้วยกำลังของฉันกับดาบเล่มนี้มันง่ายมากที่จะทำให้เกิดการระเบิด ”

“นี่คือกับดักอย่างงั้นหรอ ”

“พวกเราต้องการที่จะยืนข้อเสนอให้คุณ ” หญิงสาวพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่เย้าหยวน

“หลายปีที่ผ่านมาคุณสร้างความเสียหายให้เรามาก พวกเราหวังว่าคุณจะมาเข้าร่วมกับพวกเรา เราจะมอบตำแหน่งระดับเดียวกับฉัน หรือแม้แต่สูงกว่าฉันให้คุณถ้าคุณต้องการ ”

“แต่แน่นอนเราหวังว่าคุณจะภักดีต่อเรา พวกเราหวังในพลังเวทย์เก้าสัจธรรม*ของคุณ ”

ลมหายใจของเธอเริ่มไม่ปรกติตั้งแต่เธอพูดถึงเวทย์เก้าสัจธรรม

เก้าสัจธรรม คือเวทย์มนตร์ที่ทรงพลัง ผู้ใช้สามารถที่จะเปลี่ยนร่างกายเป็นอะไรก็ตามที่สัมผัสได้

[เวทย์เก้าสัจธรรมเป็นเวทย์มนตร์ที่มีเพียงแค่ชิงหลงที่ใช้มันได้ มันทำให้เขาสามารถควบคุม ดิน น้ำ ลม ไฟ และ สื่อสารกับต่างโลก มันทำให้เขาไปที่ไหนก็ได้ในโลก ในเวลาเพียงแค่อึดใจ มันเป็นเหตุผลว่าทำไมชิงหลงถึงแข็งแกร่งที่สุดในโลก

“ข้อเสนอนั้นมันเป็นไปไมได้ ” ชิงหลงตบไปที่กระเป๋าของเขาพร้อมกับหัวเราะ

“ถ้าคุณเคยได้ยินเกี่ยวกับผม คุณควรจะรู้ว่า ผมต้องการแก้แค้นอะไรก็ตามที่ทำให้ผมไม่พอใจ แม้เพียงเล็กน้อยและผมก็ยังไม่เคยทรยศบรรพบุรุษของผม ”

ทันใดนั้นร่างกายของชิงหลงได้เป็นสายลมที่คมราวกับใบมีดจำนวนนับไม่ถ้วน พุ่งไปทางหญิงสาวผู้นั้น ในเวลาไม่นาน ใบมีดลมได้ปกคลุมราวกับหมอกไปทั่วทั้งห้องโถงนั้น

หญิงสาวส่ายหัวพร้อมกับถอนหายใจ

“ฉันรู้จักพลังของคุณดี การพยายามของคุณมันเปล่าประโยชน์! ”

พร้อมกับหัวเราะอย่างเยือกเย็น หญิงสาวนำแท่งไม้ไผ่สีทองออกมา และโยนมันไปข้างหน้า  เกิดฟ้าร้องและแผ่นดินไหวมีแสงสีแดงออกจากตาของโครงกระดูก แสงสีแดงได้กลายสภาพเป็นกรงขังชิงหลงอย่างรวดเร็ว กรงค่อยๆหดเล็กลงจนชิงหลงไม่สามารถขยับได้ ใบมีดสายลมของเขาสลายหายไป

ด้านนอกเมฆกำลังก่อตัวขึ้น เมฆมืดปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าทางทิศตะวันออก มีเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่าดังไปทั่ว ผู้คนตามท้องถนนต่างมองไปที่ท้องฟ้าด้วยความหวาดกลัว ข้างในก้อนเมฆมีงูขนาดยักษ์กำลังเลื้อยไปมา

ข้างในพีระมิดชิงหลงอยู่ในสภาพคุกเข่า เลือดเลอะไปทั่วตัว เขาถูกขังอยู่ในกรง โดยมีลำแสงนับร้อยแทงทะลุผ่านร่างของเขา

“ไม่น่าเชื่อ ไม่นึกเลยว่าของลึกลับนี่จะทรงพลังขนาดนี้ ” หญิงถือแท่งไม้ไผ่ มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความตื่นเต้น

“ชิงหลง คุณเห็นแล้วใช่ไหม ถึงคุณจะเป็นชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก แต่คุณก็ยังอ่อนแอเมื่อมาอยู่ต่อหน้าพวกเรา! ไม่ว่าจะเป็นโครงกระดูกพวกนั้น แท่งไม้ไผ่นี่ หรือหม้อนั่นทุกชิ้นมาจากที่เดียวกัน มันเป็นสมบัติโบราณอายุกว่าพันปี! โอ้พระเจ้า มันช่างมหัศจรรย์ ตามวิธีที่มีเขียนไว้ในแท่งไม้ไผ่บอกเอาไว้  จัดโครงกระดูกตามทิศทางที่ถูกต้อง มันทำให้เกิดพลังมหาศาล ”

“นี่มันเรื่องบ้าอะไร ” ชิงหลงร้องด้วยความเจ็บปวด

“ตามบันทึกในแท่งไม้ไผ่นี่ ได้บอกเกี่ยวกับการสร้างเวทมนตร์โบราณ แต่เสียใจด้วยนักภาษาศาสตร์ของเรายังไม่ได้ตั้งชื่อให้มัน ” หญิงสาวยักไหล่และพูดต่อไปว่า

“แต่โครงกระดูกนี่ เรียกว่า …”

ในเวลาเดียวกันนั้นเองสายฟ้าสีม่วงผ่าลงที่พีระมิด แก้วคริสตัลทั้งหมดถูกทำลายทันที หญิงสาวและคนของนางถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน

ทันใดนั้นหม้อสีดำนั่นเริ่มปล่อยแสงอ่อนๆ หลากสีออกมากมันห่อหุ้มร่างของชิงหลง เขาร้องคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของเขาสั่นและบิดไปมาอย่างรุนแรง ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมา แต่เขายังรู้สึกถึงพลังชีวิตของตนเอง ร่างกายและวิญญาณของถูกดูดเขาไปในหม้ออย่างรวดเร็ว

โครงกระดูก 3 ตาชูแขนขึ้นชี้ไปที่ท้องฟ้า แสงสีแดงในตาของพวกมันเริ่มรวมตัวกันกลายเป็นมังกรสีแดงขนาดใหญ่ และพุ่งตรงไปยังสายฟ้าสีม่วง มังกรสีแดงได้สลายหายไป หลังจากที่มันชนเข้ากับสายฟ้าสีม่วง และในเวลาเดียวกันโครงกระดูกทั้งหมดได้ระเบิดเหลือเพียงฝุ่นผงสีทอง

ชิงหลงถูกผนึกโดยแสงสีม่วง เขารู้สึกถึงพลังงานพุ่งลงมาจากท้องฟ้าทำลายทุกสิ่งที่มันผ่านมา หลังจากนั้นมันรวมกันกลายเป็นทรงกลมขนาดเท่ามนุษย์ พุ่งทะยานหายไปในอากาศ ไม่กี่วินาทีต่อมาพีระมิดและสิ่งปลูกสร้างโดยรอบทุกอย่างยุบตัวลงแล้วหายวับไปไม่หลงเหลือล่องลอย

ชิงหลงเขามีสติปัญญาที่สูงหาผู้ใดเปรียบ และพลังใจที่เข้มแข็ง เขาคิดค้นเวทย์เก้าสัจธรรม เขาถูกยกย่องว่าเป็นชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก เพื่อตามหาสมบัติของเมืองโบราณเหลียงจู้ที่หายไป เขาตกลงไปในกับดักได้รับบาดเจ็บสาหัส หลังจากนั้นถูกพลังลึกลับบางอย่างพาเขาท่องไปในกาลเวลา อวกาศ และเกิดใหม่เป็น

จี้ฮ่าวภายใต้เผ่าอีกาอัคคี