ตอนที่ 9 คาดคะเน

ในป่าทึบมีน้ำพุร้อนธรรมชาติกำลังเดือดและพุ่งขึ้น มันเป็นน้ำที่ใสจนสามารถมองเห็นทรายขาวที่อยู่ด้านล่างของบ่อน้ำได้ พื้นโดยรอบถูกปูด้วยกระเบื้องสีดำ มีน้ำไหลพุ่งออกมาจากปากบ่ออย่างสม่ำเสมอ

จี้หวู่กำลังนั่งแช่บ่อน้ำร้อนอย่างสบายใจ เขาหลับตาและยิ้มบางครั้ง ผิวหนังของเขาก็เรืองแสงขึ้นมา ข้างๆบ่อเจียงเหยากำลังแบกอสรพิษความยาวกว่าสามเมตร ในขณะที่พึมพำร่ายมนตร์บางอย่างอยู่ เสียงของนางเริ่มดังขึ้น ทันใดนั้นเองนางตัดหัวอสรพิษด้วยมีดหยกสีดำ เลือดของมันไหลลงไปบนก้อนหินและรวมตัวกันกลายเป็นวงเวทย์

ผู้หญิงรูปร่างกำยำ 7 คน กำลังยืนอยู่รอบบ่อและโยนสมุนไพรต่างๆลงไปในบ่อ นอกจากสมุนไพรแล้ว พวกนางยังโยนบางอย่างลงไปด้วย เช่นเล็บของสัตว์ป่า ต่อมพิษของสัตว์ และแมลงต่างๆลงไปในบ่อด้วย

ขณะที่เจียงเหยากำลังร่ายมนตร์ น้ำในบ่อน้ำพุร้อนเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนเลือด กลุ่มควันสีแดงลอยผ่านเข้าไปในผิวหนังของจี้หวู่ ตัวของเขาเริ่มสั่น

ห่างจากที่นั่นไม่กี่ไมล์ จี้ฮ่าวยืนอยู่บนยอดต้นไม้และยิ้ม ในขณะที่จ้องมองไปที่จี้หวู่และเจียงเหยา มนุษย์หินเดินไปมาอยู่ใต้ต้นไม้ มันรู้สึกหงุดหงิดที่ตัวของมันหนักเกินไปกว่าที่จะปีนต้นไม้ได้ มันสงสัยและอยากรู้ว่าจี้ ฮ่าวกำลังมองอะไรอยู่

ข้างๆมนุษย์หินมีมนุษย์ต้นไม้แก่ ที่มีแขนเป็นกิ่งไม้และปากเป็นรูขนาดใหญ่ มันกำลังนั่งดื่มไวน์โดยใช้กิ่งไม้ถือไหสุรา เมื่อไหร่ก็ตามที่เจ้ามนุษย์หินเดินมาใกล้ๆมัน มันจะใช้กิ่งไม้ของมันฟาดไปที่ก้นของเจ้ามนุษย์หิน แต่อย่างไรก็ตามเจ้ามนุษย์หินก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไร

บนต้นไม้มีปีศาจสาวนั่งอยู่ข้างๆจี้ฮ่าว นางมีความงามที่น่าทึ่ง มีกิ่งไม้และเถาวัลย์ประดับอยู่รอบๆตัว ทำให้ดูเหมือนกับเป็นภูตในเทพนิยาย ในมือถือธนูยาว บนใบหน้าที่ละเอียดอ่อนของนางมีรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ แต่หลังจากนั้นสีหน้าและท่าทางของนางได้เปลี่ยนอยู่ตลอดเวลา บางครั้งนางจะขมวดทำสีหน้าจริงจังและหลังจากนั้นไม่นาน นางก็จะยกคิ้วขึ้นพร้อมหัวเราะคิกคัก

นางขี่เสือขนสีแดงมีจุดสีเงินรอบตัวของมัน มันคือเสือดาวขนาดยาวกว่าสามสิบฟุต ยืนอยู่บนกิ่งไม้เล็กๆ แต่กิ่งไม้กับไม่สั่นไหวเลย มันตัวเบาราวกับขนนก และสง่างามราวเป็นเจ้าชาย

มนุษย์หิน เดิมที่เป็นหินศักดิ์สิทธิโบราณมันตกลงไปในหุบเขา เมือเวลาผ่านไปมันก็ได้เรียนรู้ที่จะดูดซับพลังงานจากธรรมชาติ มันเฝ้าดูดซับพลังงานวันแล้ววันเล่า จนมันเริ่มที่จะมีจิตวิญญาณเหมือนกับมนุษย์และในที่สุดวันหนึ่งมันก็มีรูปร่างคล้ายมนุษย์

ส่วนมนุษย์ต้นไม้มันต่างจากมนุษย์หินเล็กน้อย มันเกิดมาเป็นต้นไม้ที่มีพลังอันยิ่งใหญ่อยู่แล้ว และในวันหนึ่งมีเหตุให้มันต้องอาละวาด แต่หลังจากเหตุการณ์นั้นมา มันก็รับรู้ถึงพลังที่มากมายของมัน และค่อยฝึกฝนอยู่ตลอดจนมันสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ

ปีศาจสาว นางชื่อว่าเฮิงหลัว ตัวนางเล็กกว่าจี้ฮ่าว นางเป็นนางไม้ เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเวทย์ เฮิงหลัวเกิดจากการรวมของพลังธรรมชาติและพลังวิญญาณ ทำให้นางมีพรสวรรค์ในการควบคุมสัตว์ป่า และสามารถสื่อสารกับสิ่งมีชีวิตได้ทุกชนิด นางเป็นเทพารักษ์ผู้คอยปกป้องป่า

จี้ฮ่าวไม่ชอบที่จะคลุกคลีกับเด็กในหมู่บ้าน ตั้งแต่เล็กเขาใช้เวลาส่วนมากอยู่ในป่า มีทั้งมนุษย์หิน มนุษย์ต้นไม้ และเฮิงหลัวต่างเป็นเพื่อนที่ดีของเขา

เจ้ากายืนบนยอดต้นไม้ข้างจี้ฮ่าว และเฮิงหลัว มันหันหัวร้อง กา กา มาทางพวกเขา

เฮิงหลัวพยักหน้าและเอามือสัมผัสกิ่งไม้ที่อยู่ใกล้ๆนาง ทันใดนั้นมีต้นอ่อนโผล่ขึ้นมาจากกิ่งไม้ ในเวลาไม่นานมันก็โตกลายเป็นดอกไม้ ส่งกลิ่นหอม พร้อมกับเสียงของเจียงเหยากับจี้หวู่

ในป่านี้ พืชทุกชนิดล้วนเป็นหู เป็นตาให้กับเฮิงหลัว

จี้ฮ่าวนั่งลงข้างๆเฮิงหลัว และฟังเสียงของเจียงเหยาคุยกับลูกชายอย่างเงียบๆ

เจียงเหยาเดินวนไปรอบๆบ่อน้ำ และโยนของหลายอย่างลงไปในบ่ออย่างต่อเนือง นางกำลังพูดกับจี้หวู่อย่างเสียงแข็ง
“หวู่ ลูกคือลูกของแม่ ปู่ของเจ้าก็เป็นนักเวทย์ที่ยิ่งใหญ่ และเป็นผู้ทรงอิทธิพลในเผ่านกกระเรียน ลูกมีสายเลือดที่สูงทรงกว่าคนอื่นๆในเผ่าอีกาอัคคี แต่ลูกกับไปแพ้ให้เด็กตัวเล็กๆ ที่อายุน้อยกว่าถึงสี่ปี?”

“ท่านแม่!” จี้หวู่ทำหน้าตาบูดบึง

“มันเล่นรอบกัดลูกจากข้างหลัง!”

“ไอ้เด็กเวรนั่น ข้าจะไม่ปล่อยให้มันมีโอกาสอีกเป็นครั้งที่สอง ในพิธีบูชาข้าจะฉีกมันเป็นชิ้นๆ!”

“แบบนั้นดีแล้ว ลูกแม่ เจ้าเป็นคนเผ่านกกระเรียน เจ้าควรจะดีเลิศกว่าคนอื่นๆในเผ่ากาอัคคี ทุกคนควรจะเห็น เจ้าฆ่าเด็กน้อยไม่รู้ที่ต่ำที่สูงนั้นที่พิธีบูชา ลูกแม่ไม่ควรแพ้ให้กับเด็กที่เกิดจากผู้หญิงชั้นต่ำ จากเผ่าซินหยีนั่น” เจียงเหยาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“ผู้หญิงจากเผ่าซินหยี?” เฮิงหลัวมองไปที่จี้ฮ่าว ด้วยความสงสัย

“มันคือแม่ของเจ้าไม่ใช่หรอ? ฮ่าว แต่ข้าชอบแม่ของเจ้านะ ข้าชอบกลิ่นของเธอ”

จี้ฮ่าวฟังเสียงจากดอกไม้ต่อไปแล้วพูดว่า

“ข้าก็ชอบท่านแม่ แต่คนพวกนั้นไม่!”

“แต่หวู่ เจ้าอย่าฆ่าเจ้าเด็กนั่นที่พิธีบูชา เจ้าต้องเดิมพันกับมัน ถ้าใครแพ้ต้องมาเป็นทาสของอีกฝ่าย”

เจียงเหยาหยุดชั่วครูแล้วพูดต่อ

“ลูกจะต้องเอาเจ้าเด็กนั่นมาเป็นทาสให้ได้ เข้าใจใช่ไหม”

“แต่ลูกมีทาสเยอะเกินพอแล้ว ท่านพ่อกวาดล้างเผ่าเล็กๆและจับทาสได้เป็นจำนวนมาก ข้าไม่อยากได้มันมาเป็นทาส ข้าต้องการฆ่ามัน ท่านแม่” จี้หวู่พูด

“ลูกมันโง่ ลูกต้องเอามันมาเป็นทาส” เจียงเหยาทำตาแคบลง พร้อมกับน้ำเสียงที่ดูอันตราย

“จับมันมาเป็นทาส ถ้าแม่ไม่สามารถฆ่าชิงฟูได้ที่พิธีบูชา พวกเราจะแลกเปลี่ยนชีวิตของจี้ฮ่าว กับสมบัติล้ำค่าทั้งสองของพวกเขา!”

จี้ฮ่าวนั่งฟังเจียงเหยาพูด เขายกคิ้วขึ้นและปรบมือให้กับ แผนการของเจียงเหยา

“ยอดเยี่ยมไปเลย สามีของนางต้องการจะเป็นหัวหน้าเผ่าแทนท่านพ่อ นางต้องการสมบัติของท่านแม่ และลูกชายของนางยังต้องการจะฆ่าข้า ช่างเป็นครอบครัวที่สุดยอดจริงๆ”

ขณะที่หัวเราะจี้ฮ่าวชี้นิ้วไปที่บ่อน้ำร้อน

มนุษย์ต้นไม้อ้าปากดื่มสุราของมันจนหมด จากนั้นก็เดินตรงไปที่บ่อน้ำร้อนทันที!