…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

ถังซิ่วมองไปที่หลงเซ้งหลินด้วยความรู้สึกประหลาดใจ เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมใบสั่งยาสำหรับบำรุงไตของเราถึงได้กลายไปเป็นโอกาสใหญ่ในการทำเงินอย่างมหาศาล

“บอกฉันมา!”

หลังจากที่เหวออยู่นานถังซิ่วก็เกิดความรู้สึกสงสัยขึ้นพร้อมทั้งจุดประกายความสนใจตัวเขาขึ้น

หลงเซ้งหลินรีบลากถังซิ่วเข้าไปในห้องโถงของบ้านพร้อมตั้งอาหารเหล่านั้นไว้บนโต๊ะและหยิบบุหรี่จากกระเป๋ากางเกงของเขาขึ้นมาสูบหลังจากนั้นจึงได้พูดขึ้นว่า

“พี่ชายนี้พี่ไม่รู้เลยใช่ไหมว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่บนภูเขาขุมทรัพย์ ใบสั่งยาที่พี่ได้ให้ผมมานั้นประสิทธิภาพของมันน่าอัศจรรย์เป็นอย่างมากลองคิดดูสิว่าผู้ชายกี่คนในโลกที่จะต้องโศกเศร้ากับโรคนี้? กี่คู่รักกันที่ต้องเลิกรากันไป?ผู้หญิงกี่คนกันที่ต้องเสียใจเมื่อชายของเธอไม่สามารถสร้างความพึงพอใจให้แก่เธอได้?” “มีการจัดทำแบบสำรวจสอบถามขึ้นมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากผลสำรวจแล้วนั้นปรากฏว่าผู้ชายกว่า75%ที่ไม่สามารถสร้างความพึงพอใจให้แก่ฝ่ายหญิงได้และ37%ทนได้แค่เพียง10นาทีในการร่วมรัก อีก11.8%ที่มีอาการหลั่งเร็วกว่ากำหนดโดยสามารถทนอยู่ได้แค่เพียง5นาทีเท่านั้น ” “ถึงแม้ว่าความถูกต้องของผลสำรวจนี้อาจจะไมน่าเชื่อถือแต่สถาบันนี้ใช้เวลากว่า4ปีในการสำรวจผลจากคนกว่าแสนคนก่อนที่จะได้ผลลัพธ์นี้ออกมา”

หลงเซ้งหลินได้เช็ดปากตัวเองก่อนที่จะพูดต่อว่า “ชายใดในโลกบ้างที่ไม่อยากจะถึกทนนานเกี่ยวกับเรื่องบนเตียนและไม่อยากจะรู้สึกอับอายเกี่ยวกับเรื่องนี้กัน ? ไม่มี!! ไม่มีชายคนไหนที่ไม่อยากแน่นอน!!ต่อให้เป็นเกย์ก็ตามพวกเขาก็ยังต้องการความถึกทนเพื่อทำให้คู่ของพวกเขาประทับใจ” “ความหมายของนายคือ ?”

หลังจากที่ได้ตระหนักถีงบางสิ่งแล้วถังซิ่วได้ถามต่อ

หลงเซ้งหลินได้ตอบอย่างรวดเร็วว่า

“จริงๆแล้วมันก็มียาที่ช่วยเสริมสมรรถภาพทางเพศขายอยู่ตามตลาดทั่วไปเช่นกันพวกมันนั้นล้วนช่วยเพิ่มประสิทธิภาพทางเพศแต่ก็ต้องแลกมาด้วยผลข้างเคียงกับร่างกายของพวกเขาต่อให้เป็นพวกที่ไร้สมรรถภาพก็ยังไม่อยากจะซื้อยาเหล่านั้น แต่ว่ายาของพี่นั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงไม่ใช่แค่ช่วยรักษาปัญหาไตทำงานผิดพลาดแต่ก็ยังนำความภาคภูมิใจของการเป็นชายกลับมา ด้วยเจ้านี้ ”แท่งทองคำ”ของพวกเราจะตั้งตรงโดยไม่มีทางหดลงไปยาวิเศษของพี่นั้นเป็นยาศักดิ์สิทธิ์ที่จะมอบโชคลาภให้แก่เรา!”

ถังซิ่วรีบพูดเติมว่า

“ยานี้ไม่เพียงแต่จะช่วยบำรุงไตหรือเพิ่มพลังหยางให้แก่ผู้ชายเท่านั้นแต่ก็ยังมีผลดีต่อผู้หญิงด้วยเช่นกันมันจะช่วยเพิ่มพลังหยางเพื่อบำรุงรูปลักษณ์ภายนอก”

“พระเจ้าช่วย”

หลงเซ้งหลินรีบกระโดดออกจากโซฟาก่อนที่ดวงตาของเขาจะเบิกกว้างพร้อมท่าทางโกรธจัดและจ้องไปที่ถังซิ่วแล้วคำรามออกมาว่า

“พี่ชาย!!!คุณ คุณ คุณ………..คุณกำลังทำให้สมบัติสวรรค์พวกนั้นเสียเปล่า!!!!เวร!!ทำไม ? ทำไมถึงไม่รีบบอกผมก่อนหน้านี้?”

ถังซิ่วกรอกตาของเขาและจ้องมองไปที่หลงเซ้งหลินแล้วตอบว่า

“ฮึ้ม ?นายรู้จักกับฉันนานแค่ไหนแล้ว ? ”

“เอิ๊ก!!!”

ลมหายใจของหลงเซ้งหลินได้หยุดไปครู่หนึ่งก่อนที่ความโกรธที่แสดงอยู่บนใบหน้าของเขาค่อยๆจางหายไปพร้อมถูกแทนที่ด้วยท่าทาทางที่ทำตัวไม่ถูกหลังจากนั้นก็พูดด้วยความอับอายว่า

“อ๊า ใช่!! โทษผมเองแหละที่รู้จักพี่ช้าไป ถ้าผมรู้เร็วกว่านี้ผมก็คงคุกเข่าอยู่ใต้เท้าพี่นานแล้ว!!”

ถังซิ่วตอบเขากลับว่า

“บล๊า!เลิกไร้สาระซักที ฉันรู้ว่านายมาหาฉันเกี่ยวกับเรื่องที่จะใช้สูตรยาฉันเพื่อทำเงินใช่ไหม ?บอกความคิดเห็นของนายมาฉันจะดูว่ามันเข้าท่าหรือเปล่า ”

หลงเซ้งหลินรีบพูดทันทีว่า

“พี่ชาย,พี่มีวิธีเพิ่มกลิ่นหรือรสชาติไปให้ยาเหล่านี้บ้างไหม ? อย่างเช่นรสหวานหรือครีม……”

ดวงตาของถังซิ่วสว่างขึ้นแม้ในขณะที่หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น

เขาไม่คุ้นเคยกับตลาดเครื่องดื่มในประเทศ แต่เขาสามารถคาดการณ์ถึงศักยภาพที่ใหญ่มากของตลาดได้เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์เครื่องดื่มที่ครอบครองครึ่งหนึ่งของส่วนแบ่งการตลาดในประเทศนายใหญ่เหล่านี้ได้กลายเป็นผู้มีอำนาจ

ในกรณีที่ … ถ้าใช้เป็นยารักษาโรคและอาจจะถือว่าเป็นผลิตภัณฑ์เครื่องดื่มและนำเข้าสู่ตลาด เมื่อยอดขายเริ่มที่จะบูมขึ้นในประเทศคิดดูสิว่าจะมีจำนวนหุ้นเท่าไหร่กัน? ผลกำไร?หากตลาดขยายตัวไปทั่วโลก นั่น …

วิสัยทัศน์ของถังซิ่วถูกตรึงไว้ที่หลงเซ้งหลินเนื่องจากความคิดทุกอย่างยังคงปั่นป่วนอยู่ในใจของเขา หลังจากเงียบเป็นเวลานานเขาค่อยๆพูดว่า

“ข้อเสนอของนายนั้นดูดีมากเมื่อผลิตภัณฑ์เข้าสู่ตลาดแล้วจะทำให้เกิดการสั่นสะเทือนอย่างแน่นอนตราบเท่าที่ช่องทางการโปรโมตนั้นทำได้อย่างสมบูรณ์แบบกำไรก็จะต้องสูงเป็นอย่างมากหลงเซ้งหลิน นายวางแผนที่จะทำงานกับฉันยังไง ? ”

ลองเจิ้งลินจับตาดู

“ผมแค่อยากจะลงทุนในหุ้นสำหรับเรื่องการจัดการบริหาร คุณจะเอามันไปเลย ว่าอย่างไร? ”

ถังซิ่วไม่ได้ตอบแต่ถามว่า

“อย่างแรกฉันอยากรู้ก่อน!นายได้เรียนรู้อะไรจากหลงกรุ๊ปบ้างในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้?ถ้าให้นายควบคุมบริษัทขนาดใหญ่นายสามารถบริหารได้หรือไม่ ”

ท่าทางของหลงเซ้งหลินแข็งทื่อขึ้นเรื่อยๆก่อนที่เขาจะส่ายหัวและตอบว่า

“ทำไม่ได้ผมไม่คิดว่าผมสามารถบริหารบริษัทธรรมดาได้ด้วยซ้ำแต่พี่ชายของผมทำได้แน่นอนแต่หากเป็นบริษัทขนาดใหญ่ก็ยังเป็นเรื่องยากสำหรับเขาเช่นกัน ”

ถังซิ่วได้พูดต่อว่า

“ในกรณีนี้ฉันจะตั้งบริษัทและยกเรื่องการบริหารให้กับบุคคลอื่นและนายก็สามารถซื้อหุ้นเหล่านั้นได้แต่นายก็ยังสามารถเข้าร่วมการจัดการบริหารได้หากต้องการอย่างไรก็ตามนายวางแผนที่จะลงเงินทุนไว้เท่าไร? ”

หลงเซ้งหลินตอบอย่างรวดเร็วว่า

“ผมสามารถขอเงินจากพ่อได้!สำหรับเรื่องหุ้นผมขอแค่5%ส่วนเรื่องการบริหารผมไม่ค่อยเก่งเพราะงั้นก็ปล่อยให้พี่เป็นคนจัดการ ”

ถังซิ่วส่ายหัวและพูดว่า

“ไม่ต้องไปขอพ่อของนาย!เงินของนายเอง!นายสามารถลงทุนได้มากเท่าไหร่? “

หลงเซ้งหลินพูดอย่างอับอายว่า

“ผมนั้นค่อนข้างจนอย่างมากจึงสามารถลงทุนได้แค่ไม่กี่ล้านแต่ถ้ามากไปกว่านั้นผมจะต้องจำนำอสังหาริมทรัพย์และขายรถของผมน่าจะได้อีกซัก2-3ล้าน ”

ถังซิ่วพูดต่อว่า

“ถ้านายลงทุน3ล้านหยวนนายจะได้หุ้น10%แต่นายต้องหามันมาเองและห้ามบอกใครเกี่ยวกับเรื่องที่ฉันเป็นเจ้าของบริษัทนั้น ”

หลงเซ้งหลินถามด้วยความสงสัยว่า

“ถ้าพ่อและพี่ชายถามหละผมจะบอกได้ไหม?”

นั่นก็แล้วแต่นาย!”

ถังซิ่วตอบอย่างใจเย็น

หลงเซ้งหลินถูมือพลางหัวเราะเบาๆว่า

“อ๊า, ผมรู้อยู่ในใจแล้วว่าการเกาะอยู่พี่นั้นจะไม่ทำให้ผมต้องถามหาเครื่องดื่มหรืออาหารอีกเลย!ผมจะตัวติดกับพี่ในตลอดชีวิตที่เหลือของผมนี้แม้ว่าพี่อยากจะกอดหรือเตะผมก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้น”

“ไปลงนรกซะไป๊!!!!!”

ถังซิ่วสาปแช่งในขณะที่เขากำลังหัวเราะ

ไม่นานหลังจากนั้นถังซิ่วได้ไล่หลงเซ้งหลินกลับไปวิลล่าก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้งและเขาก็เริ่มคิดถึงสูตรสำหรับผลิตภัณฑ์ใหม่ที่เขาต้องการที่จะรับประกันคุณภาพของมันแต่ต้องมีรสชาติที่ดี

“ฉันจะตรวจสอบสูตรเครื่องดื่มอื่นๆได้อย่างไร?”

ถังซิ่วกำลังคิดวนไปวนมาแต่แล้วเขาก็ตัดสินใจที่จะถามใครสักคนขณะที่เขาโทรหาหมายเลขของคังเซี่ยนเพื่อจะถามเธอ

“ถังซิ่ว,มีอะไรงั้นหรอ?”

เสียงของคังเซี่ยนที่สลึมสลือถูกส่งออกมาจากปลายสาย

ถังซิ่วหยุดสักครู่และมองไปที่เวลาทันใดนั้นเขาก็มีแสดงออกที่น่าอึดอัดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาเพราะนั้นเป็นเวลาเกือบตี2แล้ว

“ฉันขอโทษจริงๆฉันลืมไปว่าเวลานี้เป็นเวลานอนแต่มีบางอย่างที่ฉันต้องการถามคุณ ”

“มีปัญหาอะไร?”

ถังซิ่วได้ถามว่า

“ตามประสบการณ์ในการบริหารจัดการธุรกิจของคุณฉันควรทำอย่างไรเพื่อค้นหาสูตรเครื่องดื่มอื่น ”

“ค้นหาจากอากู๋!” (*จริงๆมันเป็นชื่ออื่นแต่ผมอ่านเนื้อหาแล้วคงเป็นพวกsearch engine ของจีน คล้ายๆ google~~~)

คังเซี่ยนตอบด้วยอารมณ์ขบขัน

” อากู๋คือใคร?เขารู้สูตรเครื่องดื่มเหล่านั้นงั้นหรอ? ”

ถังซิ่วอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัย

คังเซี่ยนรู้สึกได้ถึงบางสิ่งในทันทีนั้นทำให้เธอไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

“แม่เจ้า!คุณไม่ได้เป็นอัจฉริยะใหม่ของโลกงั้นหรอ?ทำไมคุณถึงไม่รู้เกี่ยวกับอากู๋? มันคือกูเกิ้ล!เข้าถึงอินเทอร์เน็ตและค้นหาผ่านกูเกิ้ล!แต่คุณจะไม่พบสูตรที่สมบูรณ์จากอินเทอร์เน็ตหรือป้ายกำกับบนขวดผลิตภัณฑ์เหล่านี้นอกจากนี้ไม่มีทางใดที่ผู้ผลิตจะเปิดเผยความลับของผลิตภัณฑ์ของตนได้ ”

ถังซิ่วตอบกลับว่า

“ไม่เป็นไรนั่นไม่มีผลอะไรขอบคุณ”

คังเซี่ยนถามว่า

“คุณต้องการเริ่มธุรกิจเครื่องดื่มงั้นหรอ?”

“ฉันมีความคิดแบบนี้อยู่แต่ฉันไม่มีสูตรดังนั้นฉันจึงต้องการศึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้ ”

คังเซี่ยนถึงกับพูดไม่ออกเธอแต่พูดพึมพำอยู่ในใจเธอ

“คุณคิดว่าสูตรเครื่องดื่มนั้นสามารถเรียนรู้ได้ง่ายๆ ? ถ้ามันเป็นเรื่องง่ายก็คงจะมีผลิตภัณฑ์เครื่องดื่มมากมายเกิดขึ้นบนโลกนี้แล้ว! ”

แต่เธอก็นึกถึงสูตรเครื่องสำอางทั้ง2สูตรจากถังซิ่วและยังกล่าวด้วยว่า

“สูตรเครื่องสำอางทั้ง2สูตรนี้สามารถสร้างขึ้นด้วยความตั้งใจเช่นนี้ด้วยงั้นหรอ”

หัวใจของเธอก็จมลงไปในห้วงความคิด …

ถังซิ่วไม่รู้ว่าการโทรของเขาทำให้คังเซี่ยนเกิดอารมณ์แปรปรวนถึงกับทำให้เธอนอนไม่หลับ เขาวางสายและพยายามค้นหาข้อมูลเครื่องดื่มอื่นๆบนอินเทอร์เน็ตแต่เขาก็ต้องตกตะลึงอย่างรวดเร็วเมื่อเขานึกขึ้นได้ว่าเขาไม่มีคอมพิวเตอร์และไม่ได้สมัครอินเทอร์เน็ตไว้ในโทรศัพท์ของเขา

“อา,ปล่อยเรื่องนี้ไปก่อนแล้วกัน การเร่งรีบและความไม่อดทนจะทำให้เสียทุกอย่างเท่านั้นฉันควรจะซื้อคอมพิวเตอร์เมื่อฉันมีเวลาว่าง มันยังไม่สายเกินไปที่จะหาสูตรเหล่านั้นหลังจากที่ฉันมีอินเทอร์เน็ต ”

ถังซิ่วส่ายหัวและรวบรวมความคิดทั้งหมดของเขาและเตรียมที่จะนอน นอกจากนี้เขาต้องไปเกาะจิงเหมินกับกงดาหลงในรุ่งเช้าเพราะฉะนั้นเขาจึงต้องอยู่ในสภาพที่ดีที่สุดและเต็มเปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณ

เกาะจิงเหมินเป็นเกาะเดี่ยวขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ในทะเลจีนใต้หลังจากผ่านไปสองสามทศวรรษของการพัฒนา เกาะได้กลายเป็นเมืองที่คึกคักในระดับนานาชาติ นอกจากนี้ยังทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางการขนส่งที่สำคัญในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ด้วย อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่รุ่งเรืองซึ่งช่วยขับเคลื่อนเศรษฐกิจของเกาะอย่างก้าวกระโดด

ที่สนามบินของเกาะจิงเหมิน…

เจี่ยเย่ลี่ยืนกระสับกระส่ายอยู่ที่ประตูทางออกของสนามบิน สายตาของเขามุ่งไปที่ฝูงผู้โดยสารที่ออกมาอย่างไม่หยุดยั้งจากสนามบินพร้อมด้วยความเสียใจลึกๆภายในใจ เขาคาดหวังว่าศิษย์พี่คนแรกของเขาจะสามารถเชิญปรมาจารย์นักพนันที่มีเทคนิคที่ได้รับการยกย่องจากพ่อของเขา

เขารู้ว่าพ่อของเขายังเล่นการพนันกับพวกระยำที่ทำให้เขาได้รับความพ่ายแพ้แค่ช้าไปแม้เพียงนาทีเดียวก็สามารถทำให้พ่อของเขาสูญเสียมากยิ่งขึ้น

“ถ้าปรมาจารย์คนนั้นไม่ดีพอ บางทีเราจะไม่สามารถยืนขึ้นได้อีกตลอดชีวิตของพวกเรา”

เขารู้สึกเศร้าพร้อมความขมขื่นเต็มหัวใจของเขา

“เย่ลี่!”

เสียงตะโกนดังขึ้นมาจากมุมหนึ่งของฝูงชน

เจี่ยเย่ลี่มองตามแหล่งที่มาของเสียงก็ปรากฏทั้งใบหน้าที่พอใจและประหลาดใจในทันที เขารีบเข้ามาและทักทาย

“ศิษย์พี่ในที่สุดคุณก็กลับมา แล้วไอนักพนันนั่นหละอยู่ไหน? ”