……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
หลงเซ้งหลินหัวเราะออกมาอย่างซุกซนขณะที่เขาหันกลับไปมองที่เด่าบ่าลีด้วยท่าทางเยือกเย็นและคำราม
“ไอบัดสบเด่าบ่าลีดูเหมือนว่าแกจะเหนื่อยที่จะมีชีวิตอยู่แล้วสินะห๊ะ ?แกไปเอาความกล้าจากที่ไหนมาถึงได้คิดจะรุมทำร้ายพี่ชายฉัน!แกคุกเข่าลงต่อหน้าพี่ชายฉันเพื่อขอโทษเขาเดี๋ยวนี้! ”
หัวใจของเด่าบ่าลีนั้นราวกับว่ากำลังหล่นลงไปในถ้ำน้ำแข็งเมื่อหลงเซ้งหลินมาถึงตั้งแต่ที่หลงเซ้งหลินรู้จักเขาก็เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะไม่รู้จักหลงเซ้งหลินเช่นกันนอกจากนี้เขายังได้ตระหนักนิสัยของหลงเซ้งหลินอีกด้วยเขากรีดร้องอย่างน่าสังเวชขณะที่คลื่นของคำสาบแช่งต่อกู่หยูเต่าได้ไหลเข้ามาในหัวใจของเขาในฐานะที่เป็นคนผลักเขาลงไปในหลุมลึกนี้,เขาตอบด้วยท่าทางที่ประจบสอพลอว่า
“นายน้องหลง,ผ…ผมไม่รู้จริงๆว่าพี่ชายถังคนนี้เป็นพี่ของคุณ!ถ….ถ้าผมรู้ก่อนหน้านี้ต่อให้ผมมีความกล้าเพิ่มขึ้นผมก็ไม่มีวันที่จะไปยุแหย่พี่ชายถังเลย!มันเป็นเพราะไอบัดสบกู่หยูเต่าที่ผลักพวกเราลงหลุมนี้! ”
หลงเซ้งหลินโกรธเกรี้ยว
“กู่หยูเต่า?ไอห่าส้นตีนแม่เย็*นั่น ฮึ้ม…..พ่อมันคนนี้จะจัดการกับมันทีหลังแต่แกอย่าคิดว่าจะหนีพ้นจากเรื่องนี้ไปได้ง่ายๆ!ตอนนี้ก็คุกเข่าลงและก้มกราบพี่ชายฉันซะ!! ”
“ช่างมันเถอะปล่อยเขาไป!”
ถังซิ่วหยุดหลงเซ้งหลินและมองไปที่เด่าบ่าลีพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงอันดุร้ายว่า
“พาแก๊งของพวกแกไปซะ!จำคำพูดของฉันไว้ให้ดี,คนชั่วมักจะถูกจัดการโดยคนชั่วด้วยกันและถังซิ่วคนนี้เองก็ไม่เคยเป็นคนดีมาก่อนฉันจะไม่เอาความกับเรื่องอีกต่อไปเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่แกก่อกวนฉันแต่ถ้าแกกล้าที่จะทำเรื่องชั่วร้ายอีกจงระวังการกระทำให้ดีมิฉะนั้นฉันจะทำลายพวกแกทั้งหมด,ไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้! ”
ขณะที่กำลังทนทุกข์ทรมานเด่าบ้าลีพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า
“ดะ…ได้ได้เลย!ผมจะจำมันไว้แม้ว่าผมจะมีความกล้าหาญขึ้น100เท่าผมจะไม่กล้ารุกรานคุณอีกต่อไป! ”
ไม่นานหลังจากนั้น…
ถังซิ่วมองไปที่แก๊งของพวกเขาที่กำลังออกไปพร้อมกับสภาวะที่เป็นทุกข์จากนั้นเขาก็เหลือบไปที่หลงเซ้งหลิน,เมื่อพวกเขาเดินไปตามถนนการค้าเขาก็ถามว่า
“ยังไงก็ตามนายมาหาฉันทำไม? นายไม่น่าจะมาเพียงเพื่อประจบฉันใช่มั้ย? ”
ความรู้สึกลำบากใจที่อาจเกิดขึ้นบนใบหน้าของหลงเซ้งหลินเนื่องจากเจตนาของเขาถูกเปิดเผยท่าทางกระหายและหมดหนทางของเขาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา,เขารู้มาจากพี่ชายเกี่ยวกับสไตล์ที่น่าทึ่งและสง่างามของถังซิ่วนอกจากนี้เขายังได้รู้จากพ่อว่าถังซิ่วได้รักษาเฉินซีซ่งด้วยวิธีที่รุนแรงและโหดร้าย,นี่ทำให้ความรู้สึกประทับใจของเขาต่อถังซิ่วเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าเฉินซีซ่งคือใคร?เขาเป็นนายใหญ่ของบริษัทร้อยคุณธรรมเภสัชที่มีสินทรัพย์หลายพันล้านหยวนเป็นคนที่มีชื่อเสียงซึ่งมีสถานะทางสังคมสูงรวมถึงร่ำรวยและมีอำนาจ,แม้แต่คนที่ยิ่งใหญ่ดั่งภูเขาสูงยังคุกเข่าขอร้องให้ถังซิ่วรับเขาเป็นศิษย์หลงเซ้งหลินรู้สึกว่าความสามารถที่ไร้ขีดจำกัดและรสนิยมที่มีเอกลักษณ์ของถังซิ่วนั้นได้พ้นสวรรค์ไปแล้ว
“พี่ชายทำไมฉันจึงไม่สามารถเอ่ยคำสรรเสริญและเชิดชูบูชาความสามารถที่สง่างามของพี่ได้? ”
หลงเซ้งหลินยิ้มอย่างขยันขันแข็งขณะที่เขาหยั่งเชิงด้วยใบหน้าที่หนาของเขา(*หน้าด้านนั้นแหละ)
ถังซิ่วสาปแช่งอย่างรวดเร็ว
” สมองของนายนี่เต็มไปด้วยสิ่งไร้ประโยชน์จริงๆอย่างไรก็ตามฉันจะไปที่ตลาดสมุนไพรของเมืองดังนั้นฉันจึงไม่มีเวลามาติดแหงกอยู่กับนาย,นายมีเรื่องอะไรต้องไปทำก็ไปทำซะ! ”
“เอ่อพี่กำลังจะไปตลาดสมุนไพร?”
หลงเซ้งหลินรู้สึกประหลาดใจ
“พี่ถัง,พี่ต้องการไปทำอะไรที่นั่น?พี่ต้องการซื้อสมุนไพรจีนงั้นหรอ?พี่สามารถไปบอกเฉินซีซ่งได้โดยตรงหากต้องการ,นอกจากนี้เขายังไม่สามารถทนรอที่จะกลายเป็นศิษย์ของคุณได้อย่างแท้จริง! ”
การแสดงออกของถังซิ่วเปลี่ยนไปเป็นมืดมนและเขาตอบด้วยท่าทางเคร่งขรึม
“ฉันนั้นแก้ปัญหาด้วยตัวเองเสมอและฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองไปทำให้คนอื่นลำบากถ้าฉันทำได้สิ่งที่ยากที่สุดในการจัดการกับชีวิตคือการติดหนี้บุญคุณคนอื่น,นายเข้าใจไหม?”
หลงเซ้งหลินได้เข้าใจในทันทีขณะที่เขาพยักหน้าและตอบว่า
“สิ่งที่พี่พูดนั้นเป็นความจริงสำหรับคนที่มีความรู้สึกชอบธรรมอย่างหนักพวกเขาจะถูกผูกมัดคำพูดและคำสัญญาของพวกเขาและหนี้บุญคุณเป็นสิ่งที่ยากที่สุดของทั้งหมด!เอาล่ะผมจะขับรถไปส่งพี่ที่นั่นเองโอเคไหม? ”
“เอ๊ะนายมีรถหรอ?”
ร่องรอยของความแปลกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของถังซิ่วอยู่ครู่หนึ่งแต่แล้วเขาก็ได้ตระหนักว่าเมื่อตัดสินจากภูมิหลังของหลงเซ้งหลินแล้วจะเป็นไปได้ไงที่เขาจะไม่มีรถ?บางทีรถของเขาอาจจะหรูหราด้วยซ้ำ
“แน่นอนฉันมีรถดีๆอยู่บ้างพี่รู้ไหมว่ามีผู้หญิงฮอทกี่คนร้องไห้เพราะพวกเขาต้องการให้ผมไปส่ง?แต่นายน้อยคนนี้นั้นแน่นอนว่าไม่เคยมองพวกเธออยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ ”
หลงเซ้งหลินตอบอย่างภาคภูมิใจ
อย่างที่คาดไว้!
ลูกหลานคนร่ำรวยนั้นเสียคนกันไปหมดแล้ว!พวกเขาไม่มีวันรู้และไม่มีทางเข้าใจความหมายของ “การทำงานอย่างหนักและความอ่อนน้อมถ่อมตน” พวกเขามอมเมากับชีวิตที่หรูหรา,การถลุงเงินอย่างกับเป็นแค่เศษดิน,ขับรถสปอร์ตสุดหรูมากเกินไปพวกเขาลืมและไม่สามารถที่จะรู้ว่าคนจำนวนมากนั้นสามารถที่จะได้รับอาหารร้อนๆเพียงแค่ครึ่งชามเท่านั้น
ถังซิ่วเดินไปตามทางกับหลงเซ้งหลินเพื่อไปยังรถสปอร์ตLamborghini,เหลือบมองไปสองสามครั้งเขาก็แอบส่ายหัวกับเด็กหนุ่มอย่างหลงเซ้งหลิน นี่เขายังทำหน้าบูดบึ้งกับการมีรถสปอร์ตแบบนี้ได้หรอ?
มีคำพูดอยู่ว่า,ทุกคนจะได้รับสิ่งที่พวกเขาได้จ่ายไปสำหรับมัน
รถที่ดีนั้นเป็นรถที่ดีหลังจากที่ถังซิ่วนั่งลงนั้นเขาก็สามารถรู้สึกถึงความสบายจากนั้นเขาก็พูดว่า
“เจ้าสิ่งนี้นั้นทันสมัยเหมือนกับเทคโนโลยี,โดยเฉพาะการได้เห็นเทคโนโลยีที่มีลักษณะคล้ายกับรสนิยมของนาย,คนธรรมดาจะต้องต่อสู้ขวนขวายอย่างน้อยหลายทศวรรษเพื่อให้ได้สิ่งนี้ … อ๊าไม่ … มันควรจะเป็นทั้งชีวิตสิ,เฮ๊ รถของนายมีค่าเท่าไหร่?มันไม่ควรจะต่ำกว่าหลายล้านสินะ?คนจำนวนมากมีรายได้น้อยกว่า2-3ล้านตลอดทั้งชีวิตของพวกเขา ”
หลงเซ้งหลินยิ้มด้วยความรู้สึกอับอายและพูดว่า
“พี่ชายถังไม่เคยมีใครเคยคิดเลยว่าพี่ไม่เพียงแต่เก่งเรื่องกังฟูและทักษะการแพทย์เท่านั้นแต่พี่ก็มีอารมณ์ขันด้วยเช่นกัน!เฮ้อ ผมยิ่งรู้จักพี่มากเท่าไหร่ยิ่งทำให้ผมตระหนักดีว่าพี่เป็นคนยากจะหยั่งถึงและมองการณ์ไกล!เมื่อมองดูพี่แล้วเหมือนกับกำลังมองไปที่จุดสูงสุดของภูเขาไทจริงๆ! ”
“นายนี้ชอบประจบจริงๆนะ!”
ถังซิ่วล้อเลียนและหัวเราะ
ที่รีสอร์ทหลง
ภายในบ้านพักที่ได้รับการออกแบบคลาสสิกหลงฮานเหวินกำลังถือกองเอกสารไว้ในมือขณะที่เขาอ่านอย่างเงียบๆไอน้ำกำลังคลานขึ้นมาจากถ้วยชาบนโต๊ะกาแฟข้างหน้าเขาขณะที่กลิ่นหอมของชาอ่อนเลือนหายไปตามไอน้ำ
“พี่เฉิน,ลองดูผลการตรวจสอบนี่สิ”
การแสดงออกที่หวาดผวาถูกแต่งแต้มลงบนใบหน้าของหลงฮานเหวินขณะที่ดวงตาอ่านบรรทัดสุดท้ายของข้อมูลในเอกสารจากนั้นเขาก็มอบให้เฉินซีซ่งที่อยู่ด้านข้างของเขา
เฉินซีซ่งได้รับมันและอ่านอย่างเงียบๆ,หลังจากที่ได้อ่านมันแล้วท่าทางของเขาก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมเอกสารนี้เป็นผลการสอบสวนเกี่ยวกับถังซิ่วและโดยเฉพาะเน้นที่ในการสืบสวนของตำรวจเกี่ยวกับสถานการณ์ของเขา
“มีคดีเกิดขึ้นที่โรงเรียนวตาร์ซิตี้เมื่อไม่กี่วันก่อนถังซิ่วได้ลงมือฆ่าคนร้ายที่ต้องการที่จะลักพาตัวและจับนักเรียนเป็นตัวประกันนอกจากนี้อาชญากรยังเป็นผู้ถูกหมายหัวระดับAและเป็นสมาชิกของกลุ่มผู้ค้าอวัยวะของมนุษย์ซึ่งถูกฆาตกรรมที่โรงซ่อมรถยนต์ที่ถูกทิ้งร้างบนถนนเมฆสีแดงในย่านสันติสุขแต่ละคนของพวกเขาก็เป็นอาชญากรระดับAด้วยเช่นกันตั้ง,แต่นั้นถังซิ่วก็ถูกตำรวจสอบสวนเพราะเขาหายตัวไปอย่างแปลกประหลาดในช่วง2-3 วันที่ผ่านมาและฉันได้ให้ปากคำเท็จกับเขาฉันคิดว่าคนที่ฆ่าอาชญากรทั้งห้าคนนี้ก็เป็นเขาเช่นเดียวกันด้วย ”
เฉินซีซ่งพูดด้วยความรู้สึกซับซ้อน
หลงฮานเหวินพยักหน้า
“นั่นน่าจะใช่ตอนแรกฉันคิดว่าถังซิ่วเป็นแค่เด็กดีที่ธรรมดาแต่ตอนนี้ก็ปรากฎว่าเขาไม่ได้ง่ายๆอย่างที่เปลือกนอกของเขา! อาชญากรทั้งห้าที่ต้องการตัวระดับAและทุกคนในนั้นล้วนเป็นคนไร้ความปราณีและมือของพวกมันนั้นได้ชุ่มไปด้วยเลือดของผู้บริสุทธิ์มากมายแต่ทั้งหมดถูกฆ่าโดยเขาถ้ารวมอาชญากรที่เสียชีวิตในโรงเรียนด้วยก็มี6คนที่ตายด้วยเงื้อมมือเขา ”
เฉินซีซ่งก็ตอบด้วยท่าทางเคร่งขรึม
“คนพิเศษย่อมมีการจัดการที่พิเศษและรวมถึงความคิด,สำหรับผู้ฝึกวิทยายุทธแล้วในมุมมองนี้จะเห็นได้ว่าแม้แต่ตำรวจก็ยังไม่สามารถทำอะไรกับไอพวกเวรที่น่ารังเกียจเหล่านั้นได้แต่ถังซิวไม่ได้ทำผิดพลาดเลยแม้แต่น้อยในการกำจัดพวกเขา นี่ … นี่คืออาจารย์ … ที่ฉันใฝ่ฝัน ”
หลงฮานเหวินสับสน
“เอ่อคุณแน่ใจจริงๆหรือไม่ว่าความแข็งแกร่งของถังซิ่วแข็งแกร่งกว่าของคุณ?”
เฉินซีซ่งตอบด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดและเด็ดเดี่ยว
“แน่นอน!เขาเก่งกว่าฉันมากทีเดียวตอนนี้เรามาพูดถึงตัวอย่างที่เห็นได้ชัดกันไหม?ถ้าเป็นฉันก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะช่วยเหลือภรรยาเก่าของหยวนเจิ้งซวนโดยไม่ได้รับบาดเจ็บแต่เขาก็สามารถออกมาได้โดยที่ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนหลังจากที่ต้องการฆ่าอาชญากรเหล่านั้น! ”
หลงฮานเหวินก็ตอบว่า
“นั่นก็คงเป็นอย่างที่คุณพูดอย่างไรก็ตามฉันเพิ่งนึกถึงข้อมูลในเอกสารนั่น,ถังซิ่วได้ช่วยชีวิตภรรยาเก่าของหยวนเจิ้งซวนไว้ดูเหมือนว่าหยวนเจิ้งซวนนั้นได้เป็นหนี้บุญคุณของเขาอย่างใหญ่หลวง อืม,อืม … ใครจะไปเคยคาดคิดว่ายักษ์ใหญ่ของสังคมธุรกิจทั้งสองจะติดหนี้บุญคุณเด็กมัธยมกันตอนนี้ฉันไม่กล้าที่จะนึกภาพว่าความสำเร็จของเขาจะเป็นอย่างไรในอนาคต ”
รอยยิ้มที่มีความสุขได้เกิดขึ้นบนใบหน้าของเฉินซีซ่ง
“โอกาสที่จะได้พบกับมังกรที่สามารถเปลี่ยนสภาพอากาศได้และอาจารย์ที่ฉันคนนี้ใฝ่ฝันไว้จะเป็นคนธรรมดาไปได้อย่างไร? ”
หลงฮานเหวินหัวเราะออกมาดังๆก่อนที่เขาจะพูดด้วยรอยยิ้ม
“ถูกต้อง อย่างไรก็ตามฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเรามีเพียงมิตรภาพธรรมดาๆกับหยวนเจิ้งซวนและความร่วมมือทางธุรกิจของเราก็ใกล้หมดแล้วตั้งแต่ที่เขามีความสัมพันธ์กับถังซิ่วพวกเราก็จำเป็นต้องใกล้ชิดกับเขาใช่มั้ย?! ”
เฉินซีซ่งได้แต่หัวเราะและพูดว่า
“คุณมันเป็นสุนัขจิ้งจอกเฒ่า!” (*ประมาณไอแก่หัวหมอ)
“ฮ่าฮ่า … ”
เมื่อทั้งสองคนหัวเราะเสียงดังขึ้นหลงฮานเหวินได้รับข้อความทางโทรศัพท์,หลังจากอ่านแล้วเขาก็มองไปที่เฉินซีซ่งด้วยการแสดงออกที่แปลกประหลาดและพูดว่า
“หลินน้อยส่งข้อความมาให้ฉัน,เขาบอกว่าถังซิ่วกำลังเดินทางไปที่ตลาดสมุนไพรในตอนนี้”
เฉินซีซ่งลุกขึ้นทันทีและพูดโดยไม่ต้องคิดว่า
“ฉันจะไปที่นั่นพร้อมๆกัน”
หลงฮานเหวินรีบดึงเขากลับมาและพูดว่า
“เฮ้เฮ้ถ้าคุณไปทั้งๆแบบนี้ถังซิ่วจะรู้อย่างแน่นอนว่าหลินน้อยได้บอกกับเราอย่างลับๆ,ฉันคิดว่าถ้าคุณไปที่นั่นและหลังจากที่คุณพบเขาแล้ว,คุณต้องแกล้งทำเป็นว่าคุณได้พบกับเขาโดยบังเอิญและบอกเขาว่าตั้งแต่อาการบาดเจ็บของคุณได้รับการรักษาไปคุณก็ไปที่นั่นเพื่อซื้อยาสมุนไพรและอาหารเสริมฉันคิดว่าเหตุผลนี้จะดีพอ ”
“โอ้ใช่แล้ว!”
เฉินซีซ่งตบหน้าผากของเขาในขณะที่ยิ้มและเยาะเย้ยตัวเอง
วิลล่าจักรพรรดิทองคำเมืองสตาร์ซิตี้
หยวนชูหลิงนั่งอยู่บนโซฟาสไตล์ตะวันตกหรูหราขณะที่เขาเฝ้าดูอย่างหงุดหงิดที่พ่อของเขาหยวนเจิ้งซวนผู้ซึ่งกอดแม่ของเขาเซ่าจิง,การแสดงออกที่แปลกและสับสนสามารถมองเห็นได้บนใบหน้าของเขา,เขาจำได้อย่างชัดเจนว่าพ่อแม่ของเขาได้หย่าร้างกันและได้แยกกันอาศัยแต่ตอนนี้…
หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง……………….
หยวนเจิ้งซวนพูดกับเซ่าจิงและปลอบโยนเธอว่า
“ตอนนี้ฉันจะเรียกตำรวจและถามเกี่ยวกับสถานการณ์ที่โรงซ่อมรถที่ถูกทิ้งร้างฉันหวังว่า … ฉันหวังว่าผู้ช่วยชีวิตของเธอจะปลอดภัย ”
“ดีเหมือนกัน!”
เซ่าจิงไม่ได้แสดงออกถึงหญิงสาวที่แข็งแกร่งอย่างที่เธอเคยเป็นมาก่อนและพยักหน้าตอบ
ขณะที่มองไปที่พ่อของเขาที่กำลังคว้าโทรศัพท์มือถือเกิดคำถามขึ้นในใจของหยวนชูหลิง,เขานั้นรีบเข้าไปใกล้แม่ของเขาและนั่งที่ด้านข้างของเธอขณะที่เขาถามด้วยเสียงกระซิบว่า
“แม่ครับ,แม่และพ่อไม่ได้ … ”
เซ่าจิงเหลือบมองไปที่ด้านหลังของสามีและกระซิบกลับว่า
“หลิงน้อยได้โปรดอย่าโทษพวกเราที่ไม่ได้บอกลูก,ในความเป็นจริงการหย่าของเราเป็นเรืองโกหก,มีปัญหาบางอย่างและเราไม่สามารถบอกลูกเกี่ยวกับเรื่องนี้,ได้โปรดรอสักสองสามปีหลังจากที่ลูกจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยและสามารถอยู่รอดในสังคมด้วยของตัวลูกเองได้ก่อน,ตอนนั้นพวกเราจะบอกลูกถึงความจริงทั้งหมด,สำหรับตอนนี้ไม่ต้องถามเกี่ยวกับเรื่องนี้และมุ่งมั่นที่จะเรียนนะ ”
หยวนชูหลิงตะลึงเขาไม่เคยฝันว่าแม่ของเขาจะให้คำตอบแก่เขา
การหย่าร้างเป็นเรื่องโกหก?
นี่หมายความว่า … ว่าเขาเข้าใจพ่อแม่ของเขาผิดไป?
ทันใดนั้นหยวนชูหลิงรู้สึกว่าเขาไม่เข้าใจและโง่เขลานึกถึงเรื่องที่เขาไม่สนใจตัวเองและตกอยู่ในความสิ้นหวัง,ความสำนึกผิดอย่างรุนแรงพุ่งออกมาจากภายในหัวใจของเขาถ้าไม่ใช่เพราะพี่ชายของเขาถังซิ่ว,เขาคงจะอยู่ในหลุมลึกและไม่สามารถเดินหน้าต่อจากการไม่สนใจตัวเองได้
ไม่กี่นาทีต่อมาหยวนเจิ้งซวนวางสายในขณะที่เขามองเซ่าจิงและหยวนชูหลิงที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยท่าทางแปลกๆ
“ภรรยา,ฟังจากทางโทรศัพท์ก่อนหน้านี้เธอได้บอกว่าผู้ช่วยชีวิตของเธอเป็นชายหนุ่มใช่ไหม?เธอรู้จักชื่อเขาหรือเปล่า ? ”
