เจ้าหมีอ้วนใช้มือของมันตบไปที่ผิวน้ำอย่างแรง และนำปลาความยาว 5 ฟุตขึ้นมา มันมีสีขาวนวลและไม่มีเกร็ด เจ้าหมีอ้าปากค่อยๆกินปลานั้นเข้าไป

ในหุบเขาสายน้ำเย็น ภายใต้การควบคุมของนักรบเผ่ากาอัคคี ทาสกลุ่มหนึ่งกำลังทำงานอย่างหนักเพื่อสร้างที่พักและกำแพง ส่วนทาสที่เหลือกำลังสร้างเครื่องมือสำหรับทำเหมือง

จี้ฮ่าวยืนอยู่บนกำแพงซึ่งใกล้จะสร้างเสร็จแล้ว เขาทำหน้าบึ้งคิ้วขมวด ขณะมองไปยังเหล่าทาสที่ดูเหมือนกับร่างที่ไร้วิญญาณ
ในดินแดนทางใต้ การทำงานในเหมืองเป็นงานที่หนักและเสี่ยงอันตราย ถ้าทำงานในเหมืองลึกเป็นเวลานานกว่า 2 ปี ถึงแม้จะเป็นชายที่มีร่างกายแข็งแรงก็อาจจะพิการได้ แต่ที่จี้ฮ่าวกำลังมองดูอยู่มีชายที่ดูแข็งแรงไม่มากนัก ทาสส่วนมากเต็มไปด้วยเด็กและคนแก่ และยังมีคนป่วยร่วมอยู่ในกลุ่มพวกเขาด้วย
ครึ่งหนึ่งของพวกทาสดูไม่น่าจะสามารถทำงานในเหมืองได้เลย ทำไมจี้ซููถึงส่งทาสคุณภาพต่ำพวกนี้มาให้ จี้ฮ่าวคิด

จี้ฮ่าวถอนหายใจและตะโกนไปที่จี้หยิง ซึ่งกำลังคุมทาสเหล่านั้นอยู่

“ท่านอาจี้หยิง ข้ารู้สึกสงสารเด็กๆพวกนั้น ส่งพวกเขาเข้าไปในป่าแล้วให้ไปหาผลไม้มาให้พวกเราแทน ยังไงพวกเขาก็แทบไม่มีประโยชน์ที่นี่”

จี้หยิงกำลังถือแส้ เขาฟาดลงไปที่พื้นและก็จ้องไปที่พวกเด็ก ที่ไม่สามารถแม้แต่จะขนท่อนไม้ไหว และคำราม

“ไอ้คนถ่อยจี้ซู! ถ้าข้าแข็งแกร่งขึ้น ข้าจะเตะก้นมันและสั่งสอนให้มันรู้จักกฎของพวกเราซะบ้าง!”

“พวกเจ้า 2 คนพาเด็กไร้ประโยชน์พวกนี้ออกไป! พาพวกเขาเข้าไปในป่าที่มีผลไม้ ให้พวกเขากินให้อิ่มแล้วเก็บผลไม้กลับมาให้พวกเรา”
จี้หยิงพูดกับนักรบ 2 คนที่ยืนอยู่ข้างหลังทาสพวกนั้น

จี้ฮ่าวหันไปมองที่ป่า ก่อนพระอาทิตย์ขึ้นจี้เซียพาคนออกไปล่าสัตว์ แต่การหาอาหารเลี้ยงคนนับพันไม่ใช่เรื่องง่าย พวกเขาต้องล่าสัตว์ขนาดใหญ่อย่างน้อยๆนับร้อยตัว

ทาส 2-3 คนกำลังขนหินขนาดใหญ่บนหลัง มันมีใหญ่กว่าขนาดตัวของพวกเขาเสียอีก พวกเขาเดินผ่านหน้าจี้ฮ่าวและวางหินขนาดใหญ่ลงเพื่อสร้างเป็นกำแพง ทาสเหล่านั้นร่างกายเปลือยเปล่าไม่สวมเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว บนผิวหนังพวกเขามีรอยสักรูปจระเข้ มันแสดงให้เห็นว่าพวกเขามาจากเผ่าจระเข้แดง ซึ่งเป็นหนึ่งในเผ่าสาขาของเผ่านาคาทมิฬ

เผ่ากาอัคคีและเผ่านาคาทมิฬต่อสู้กันมานานนับทศวรรษ มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะจับคนของเผ่าศัตรูมาทำงานเป็นทาส จี้ฮ่าวตรวจเช็คทาสรอบๆตัวเขาด้วยพลังวิญญาณ พบว่าพวกเขาทุกคนอยู่ในระดับต่ำกว่า’ฝึกหัดระดับ 2′

“โย่โฮโฮโฮ~ โย!โฮโฮ~”
มีเสียงตะโกนแปลกๆดังออกมาจากในป่า มีเงาของคนจำนวนมากอยู่ในป่า ต้นไม้เริ่มสั่นไหว มีหอก 2 อันพุ่งออกมาจากป่า พร้อมเสียงสายลมอันแสบแก้วหูที่ถูกสร้างขึ้นมา ทาสบางส่วนเริ่มโดนหอกแทงไปที่กำแพง

“ศัตรู…”

จี้ฮ่าวตะโกนขณะที่มีชายสูงรูปร่างกำยำวิ่งเข้ามา ชายคนนี้เปลือยท่อนบน ผมของเขาเป็นสีดำยาวจนปกคลุมไปทั่วทั้งตัว ในมือของเขาถือแท่งไม้

ไม้ที่อยู่ในมือของเขามันมีความยาวพอๆกับความสูงของจี้ฮ่าว และเต็มไปด้วยเลือดที่แห้งแล้ว ชายคนนี้สูงกว่าจี้ฮ่าวเพียงแค่ 1 นิ้วแต่ไหล่ของเขากว้างกว่าจี้ฮ่าวถึงครึ่งนิ้ว ซึ่งทำให้เขาดูเหมือนมนุษย์ลิงชิมแปนซี เขายกไม้ขึ้นพร้อมกับคำรามและฟาดไปที่จี้ฮ่าว ในเวลาเดียวกันจี้ฮ่าวขว้างหอกที่วางอยู่ข้างกำแพงไปพร้อมคำรามออกมาเช่นกัน ศัตรูจู่โจมอย่างกะทันหันทำให้จี้ฮ่าวไม่มีเวลาจะร่ายคาถาได้ทัน ทำให้เขาต้องตอบโต้ด้วยพลังทางกาย

ข้างหลังของชายคนนั้นมีควันสีดำลอยออกมา ภายในควันมีหัวเสือสีแดงกำลังคำรามอยู่ มีควันดำพุ่งออกมาจากแท่งไม้และเปลี่ยนรูปร่างเป็นกรงเล็บ และตบไปที่หน้าของจี้ฮ่าวอย่างรวดเร็ว

เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้เป็นนักรบระดับขั้นต้น มีเพียงแค่นักรบขั้นต้นขึ้นไปถึงจะสามารถเปลี่ยนรูปร่างของพลังได้ โดยปรกติความแข็งแกร่งของนักรบฝึกหัดระดับ 12 ของจะอยู่ที่ 12000 แต่เมื่อพวกเขาก้าวข้ามไปจนถึงระดับนักรบขั้นต้นได้ พลังความแข็งแกร่งของพวกเขาเมื่อร่วมเข้ากับพลังทางสายเลือดเข้าไปอีกจะมีอย่างน้อยๆ 35000

ก่อนที่จี้ฮ่าวจะรวมพลังภายในได้ หอกของเขาถูกหักด้วยการจู่โจมจากชายคนนั้น เขามองจี้ฮ่าวอย่างพอใจ เขาเห็นไฟส่องแสงอยู่ข้างหลังจี้ฮ่าว ซึ่งหมายถึงจี้ฮ่าวเริ่มที่จะเชื่อมต่อกับพลังทางสายเลือดได้แล้ว แต่ยังไม่สามารถปลดปล่อยมันออกมาได้ และเขาเป็นเพียงแค่นักเวทย์ฝึกหัดระดับ 12

“ช่างเป็นเด็กที่น่าอร่อยอะไรแบบนี้…” ชายคนนั้นพูด แขนของเขาเริ่มขยายขนาดขึ้น ซึ่งเขาเตรียมจะใช้พลังทั้งหมดในการโจมตี

“พวกป่าเถื่อน พวกมนุษย์กินคนนี่ จี้ฮ่าวถอยออกมาก่อน”
นักรบ 2 คนที่อยู่ข้างๆจี้ฮ่าวตะโกน

หอกและแท่งไม้ระเบิดเป็นเสี่ยงๆ แรงระเบิดไม่ได้ส่งผลกับจี้ฮ่าว เขาขยับแขนเล็กน้อยและมองดูที่ชายคนนั้น เขาพบว่าชายคนนั้นไม่ได้แข็งแกร่งอย่างที่เขาคิด เมื่อเปลี่ยนเทียบกับเขา แขนทั้ง 2 อย่างของชายคนนั้นได้รับความเสียหายอย่างมาก มีเลือดทะลักออกมาจากบาดแผล เขาจ้องมองที่จี้ฮ่าวด้วยความช็อคและกระโดดถอยกับหลัง

“ตายซะ” จี้ฮ่าวตะโกนทั้งประหลาดใจ

จี้ฮ่าวจงใจควบคุมพลังของเขาไว้ที่ระดับ 12 แต่อย่างไรก็ตามเขาใช้พลังเพียงแค่ 6% จากทั้งหมดก็สามารถที่จะเอาชนะนักรบขึ้นต้นได้อย่างสบาย

“วิชาบูรณะสวรรค์ทำให้ข้าได้รับพลังมากขึ้น เลือดมังกรทำให้ร่างกายข้าแข็งแกร่ง และเลือดของนักรบขั้นสูงจากท่านพ่อท่านแม่ช่างทรงพลัง!” จี้ฮ่าวกำลังยินดีอยู่ในหัวของเขา

จี้ฮ่าวคำรามและหยิบขวานจากนักรบ 2 คนที่อยู่ข้างๆเขา แล้วพุ่งเขาไปที่ชายคนนั้น

คนป่านับ 10 พังกำแพงไม้เข้ามาและส่งเสียงตะโกน จี้ฮ่าวควงขวานและพุ่งผ่านฝูงคนป่าไปราวกับพายุ หลังจากนั้นไม่นาน คนป่าทั้งสิบที่พลังอยู่ที่นักรบฝึกหัดระดับ 5-6 ก็ถูกสับเป็นชิ้นๆโดยจี้ฮ่าว เลือดของพวกเขากระจายไปทั่วบริเวณ

“ฆ่าพวกมันให้หมด!” จี้ฮ่าวคำรามอย่างบ้าคลั่ง ตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง คนป่าจำนวนมากบุกเข้ามาอย่างต่อเนื่อง จี้ฮ่าวพุ่งเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง คนป่านับร้อยถูกฆ่าโดยจี้ฮ่าวในชั่วพริบตา บนพื้นเต็มไปด้านศพของคนป่า

ทันใดนั้น เสียงคำรามด้วยความโกรธดังมาจากป่า ชายสูงกว่า 3 เมตรกำลังวิ่งเข้ามา มีแสงสีแดง 3 จุดสว่างอยู่บนอกของเขา แสดงว่าเขาคือนักรบขั้นสูงที่สามารถปลุกพลังจากจุดชีพจรพลังได้ 3 จุด!

นักรบคนป่าระดับขั้นสูง จับคนป่าที่อยู่ข้างๆขว้างไปที่จี้ฮ่าว คนป่าที่ถูกขว้างมาพุ่งด้วยความเร็วสูงราวกับลูกปืนใหญ่ จี้ฮ่าวรู้สึกได้ถึงพลังอันมหาศาลจากสายลมที่กำลังพัดเข้ามากับคนป่าที่ถูกขว้างมา เมือมันอยู่ห่างจากเขาแค่ 10 ฟุต เขารู้สึกเจ็บที่บริเวณหน้าอกทำให้เขาแทบจะหายใจไม่ออก