GOS ตอนที่ 147 – ผิวที่หยาบและหนา
แจ็คแสยะยิ้มออกมา ดวงตาของเขาเผยให้เห็นประกายเย็นเยียบ แม้จะต้องเผชิญกับเก็ทสึงะ เท็นโช แต่แจ็คก็ไม่เผยให้เห็นถึงความหวาดกลัวออกมาทางสีหน้าเลยแม้แต่น้อย เขายังคงเลือกที่จะพุ่งเข้าปะทะกับมัน!
ตูม—!
เกิดเสียงปะทะดังก้องประหนึ่งว่าต้องการจะฉีกกระชากผืนโลกให้แยกออกจากกัน แรงปะทะทำให้เกิดระเบิดสายลม กวาดลงไปยังเรือโจรสลัด จนเกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรง หากนี่เป็นเพียงเรือโจรสลัดธรรมดาๆ เรือทั้งลำแตกสลายกลายเป็นเศษไม้แล้วจมลงสู่ก้นทะเลไปแล้ว
ในท้องทะเลแห่งนี้ เพียงแค่ผลพวงจากแรงปะทะระหว่างผู้แข็งแกร่งทั้งสอง ก็เพียงพอแล้วที่จะทำลายเรือทั้งลำลงได้ ดังนั้น ช่วงเวลาที่ทั้งสองปะทะกัน พวกเขาจึงมักเลือกที่จะไม่ต่อสู้กันบนเรือ เพื่อที่จะไม่ให้มันได้รับผลกระทบ
แต่สำหรับโรจาแล้วเขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกังวลเรื่องดังกล่าวเลย!
ในอดีต การ์ปทำเรือรบของทางฝั่งตัวเองเสียหายไปแล้ว ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ทุกครั้งการ์ปก็สามารถจมเรือโจรสลัดของศัตรู โดยที่ไม่สนว่าจะมีพวกมันจะบรรทุกสินค้าอะไรมา นั่นจึงทำให้การ์ปถูกเซนโงคุก่นด่าสาปแช่งออกมานับครั้งไม่ถ้วน แต่การ์ปก็ดูเหมือนจะไม่เคยเก็บเรื่องดังกล่าวมาใส่สมองที่มีแต่กล้ามเนื้อของเขาเลย ซึ่งมันทำให้เซนโงคุปวดหัวเป็นอย่างมาก
และสไตล์การต่อสู้ของโรจาก็มีลักษณะคล้ายคลึงกับการ์ป เขานั้นไม่สนใจว่าการต่อสู้ของเขาจะสร้างความเสียหายให้แก่เรือรบ หรืออาคารบ้านเรือนมากมายขนาดไหน เพราะเป้าหมายในสายตาของเขานั้นมีเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือ … การมุ่งเอาชนะศัตรูที่อยู่เบื้องหน้า!
ตูม ตูม ตูม—!
การต่อสู้ระหว่างโรจากับแจ็คนั้นเกิดขึ้นเหนือเรือโจรสลัดแมมมอส แรงปะทะทำให้เรือทั้งลำสั่นไหว แต่เหล่าโจรสลัดที่อยู่เบื้องล่างก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปแทรกแซงการต่อสู้ของทั้งสอง … แต่หากจะกล่าวให้ถูกต้อง ควรจะบอกว่าพวกเขาไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเข้าไปแทรกแซงเสียมากกว่า
พลังจากผลปีศาจของแจ็คแห่งภัยแล้งนั้นเป็นสายโซออนรูปแบบโบราณ มันคือผลปีศาจ โซว โซว หรือผลแมมมอส พลังจากผลปีศาจจะทำให้ผิวของเขาหนาและแข็งแกร่งเหมือนกับแมมมอส จนสามารถต้านทานเก็ทสึงะ เท็นโชของโรจาได้
ข้อเสียเพียงอย่างเดียวก็คือร่างกายของเขานั้นจะขาดซึ่งความคล่องแคล่ว
ฮาคิเกราะของแจ็คนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก แต่ฮาคิสังเกตุของเขานั้นอยู่ในระดับทั่วไป และยังคงห่างชั้นกับฮาคิสังเกตุของโรจาอยู่ขั้นหนึ่ง
การต่อสู้ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง การโจมตีทั้งหมดของโรจาถูกแจ็คป้องกันได้อย่างสมบูรณ์ แต่ในขณะเดียวกัน การโจมตีของแจ็คก็ไม่สามารถเข้าถึงตัวของโรจาได้โดยสมบูรณ์เช่นกัน
ที่สำคัญกว่านั้น
ในสภาพแวดล้อมอันกว้างขวางเช่นนี้ ทำให้โรจาที่มีร่างกายที่ยืดหยุ่นและฮาคิสังเกตุอันแข็งแกร่งได้เปรียบอย่างชัดเจน แม้การโจมตีของเขาจะถูกป้องกันได้โดยสมบูรณ์ แต่เรือโจรสลัดขนาดใหญ่ของแจ็คที่อยู่เบื้องล่างนั้นก็ถูกแรงปะทะบดขยี้จนพังทลายลงอย่างต่อเนื่อง!
โจรสลัดบางส่วนได้กระโดดข้ามไปยังเรือรบและกำลังต่อสู้อยู่กับทหารเรือที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของโรจา แต่โรจาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมายนัก เพราะทหารใต้บังคับบัญชาของโรจานั้นไม่ใช่ลูกพลับอ่อนที่จะเคี้ยวได้ง่ายๆ! พวกเขาเป็นทหารเรือในนิวเวิลด์! ประสิทธิภาพความแข็งแกร่งของพวกเขาย่อมไม่ด้อยไปกว่าเหล่าลูกเรือโจรสลัดของอีกฝ่าย!
แจ็คพยายามโจมตีโรจา ส่วนลูกเรือของเขาก็พยายามโจมตีเรือรบ หากโรจาปล่อยฮาคิราชันย์ออกมา เกรงว่าจะไม่ใช่แค่ลูกเรือโจรสลัดเท่านั้นที่หมดสติ แต่ทหารเรือใต้บังคับบัญชาของเขาก็จะหมดสติลงไปด้วยเช่นกัน
แต่
แม้แจ็คจะแข็งแกร่ง แต่สมองของเขานั้นมีแต่กล้ามเนื้อ จึงทำให้แจ็คมัวแต่ไล่บี้โรจาด้วยความโกรธเกรี้ยว โดยไม่สนใจเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเลยแม้แต่น้อย
ฉัวะ—!
ดาบของโรจาเฉือนลงบนร่างของแจ็ค แม้แจ็คจะมีอาวุธที่แข็งแกร่งอย่างฮาคิเกราะ และผิวหนังที่หนาและหยาบ จนการโจมตีใดๆก็แทบจะไร้ค่าเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา แต่เรือที่อยู่เบื้องล่างของแจ็ค ก็ไม่อาจทนต่อแรงปะทะในครั้งนี้ได้ และเกิดการระเบิดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับสะเก็ดไฟที่แตะกระจายไปทั่ว
เรือโจรสลัดแมมอสได้เกิดเปลวเพลิงลุกไหม้ไปทั่วทุกหนแห่ง
หากกระดูกงูซึ่งเป็นส่วนสำคัญของเรือลำนี้ไม่ได้แข็งทนทานยิ่งกว่าเหล็กแล้วล่ะก็ เรือทั้งลำคงจะพังทลายลงไปตั้งนานแล้ว
“ผิวที่หยาบและหนา … ช่างเป็นเกราะป้องกันอันทรงพลังจริงๆ”
โรจาวาดดาบออกไปพร้อมกลับยิงเปลวเพลิงอันน่าสยดสยองกระหน่ำใส่แจ็คแห่งภัยแล้งอย่างต่อเนื่อง จนใบหน้าของแจ็คส่ายไปมาราวกับคนหลงทิศ
ถึงกระนั้น แจ็คก็ยังคงไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ
แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บ แต่พริบตาเดียวมันก็ถูกฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติแทบจะในทันที!
พลังโจมตีของแจ็คนั้นต่ำกว่าของโดฟลามิงโก้ แต่พลังป้องกันของเขานั้นบอกได้เลยว่า โดฟลามิงโก้เทียบไม่ติด ในมุมมองของโรจา แจ็คนั้นคือร้อยอสูรไคโดเวอร์ชั่นจูเนียร์!
“ไอ้ .. ”
แจ็คที่ไม่สามารถคว้าตัวโรจาได้และถูกโรจาโจมตีกระหน่ำอย่างต่อเนื่องจนหลงทิศ ทำให้เขาโบกสะบัดอาวุธเคียวในมือออกไปอย่างบ้าคลั่งเพื่อสะบั้นเปลวเพลิงที่อยู่รอบๆตัวเขา จนในที่สุดม่านเปลวเพลิงก็สลายไป เผยให้เห็นร่างของโรจา เขาจึงพุ่งเข้าตรงเข้าไปอีกครั้ง
ในฐานะที่เป็นโจรสลัด แจ็คได้เคยเข้าต่อสู้ห้ำหั่นกับคนเก่งๆมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง
แต่สุดท้ายผู้ชนะมักจะเป็นเขาเสมอ
นั่นก็เพราะแทบจะไม่มีใครสามารถทะลวงพลังป้องกันอันมหาศาลของเขาได้!
ตราบใดที่อีกฝ่ายไม่สามารถทำลายการป้องกันของเขาได้ สุดท้ายพวกมันก็จะกลายเป็นลูกไก่ในกำมือ และต้องต่อสู้กับเขาทั้งวันทั้งคืน!
ดังนั้นแม้ว่าเขาไม่อาจทำอันตรายใดๆแก่โรจาได้และถูกกระหน่ำโจมตีอย่างต่อเนื่อง แต่แจ็คก็ไม่รู้สึกท้อแท้ แม้ใบหน้าของเขาจะถูกไฟคลอกจนดำคล้ำ แต่ก็ยังคงไม่ได้สบถคำใดๆออกมา ที่แจ็คทำก็มีเพียงแค่การโบกอาวุธเคียวคู่ในมือ และพุ่งเข้าต่อสู้อย่างต่อเนื่อง
“เจ้าบ้านั่นสามารถกดดันท่านแจ็คได้ … ”
“ดาบภูติโรจา จริงๆแล้วมันก็นับว่าเป็นคนที่แข็งแกร่งคนหนึ่ง เพียงแต่ช่องว่างความแข็งแกร่งมันแตกต่างกันมากจนเกินไป — ตัวมันในตอนนี้ไม่สามารถโค่นท่านแจ็คลงได้!”
เหล่าโจรสลัดภายใต้การบังคับบัญชาของแจ็คต่างรู้ดีว่าแจ็คนั้นแข็งแกร่งขนาดไหน แม้ว่าในเวลานี้จะดูราวกับว่าแจ็คกำลังเสียเปรียบ แต่แจ็คก็ไม่เผยให้เห็นถึงความท้อแท้ออกมา แต่กลับคลุ้มคลั่งยิ่งกว่าเดิม!
ตราบใดที่พละกำลังร่างกายของโรจาเริ่มถดถอยลง เมื่อนั้นท่านแจ็คก็จะได้รับชัยชนะ!
ตูม—!
เป็นอีกครั้งที่โรจาระเบิดการโจมตีใส่แจ็ค — แรงปะทะได้กวาดลงไปยังห้องโดยสารบนเรือโจรสลัดจนพังพินาศ แต่แจ็คก็ยังคงพุ่งเข้าหาโรจาแล้ววาดเคียวคู่ของเขาออกไป
การต่อสู้ในครั้งนี้ทำให้โรจารู้สึกอิ่มจริงๆ เขาฟาร์มแต้มสเตมิน่าได้เยอะมาก ทำให้หัวใจของเขาในเวลานี้เต็มไปด้วยความสุข
“อีกครั้ง!”
หัวใจของโรจาเต็มไปด้วยเลือดที่กำลังสูบฉีดและเดือดพล่าน เขาตะโกนใส่แจ็คพร้อมกับวาดดาบสวนกลับไป
เนื่องจากแจ็คกับโดฟลามิงโก้นั้นมีจุดเด่นที่แตกต่างกัน โรจาจึงบอกไม่ถูกว่าระหว่างสองคนนี้ใครกันแน่ที่แข็งแกร่งหรืออ่อนแอกว่า แต่อย่างน้อยโดฟลามิงโก้ก็ยังคงพอมีความรู้สึกยับยั้งชั่งใจตัวเอง เขารู้ว่าจุดไหนควรจะทำอะไร หรือไม่ทำ
แต่สำหรับแจ็ค ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นพวกไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ และคิดแค่เพียงว่าจะต้องต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง และต่อสู้กับศัตรูไปเรื่อยๆ โดยใช้พลังป้องกันอันมหาศาลของเขาให้เป็นประโยชน์
พละกำลังร่างกายและพลังวิญญาณของโรจาถูกสูบออกไปอย่างต่อเนื่อง แต่แรงกดดันของเขาในการต่อสู้ครั้งนี้กลับพุ่งสูงขึ้นเป็นอย่างมาก ราวกับว่าเขาคือราชันย์ที่กำลังสาดเปลวเพลิงออกไปเพื่อเผาผลาญโลกทั้งโลก และต้องการที่จะบดขยี้ทุกสิ่งอย่างให้จมลงสู่การมอดไหม้!
“การโจมตีของแกไม่อาจทำร้ายฉันได้”
แจ็คดูเหมือนว่าจะสัมผัสได้ว่าแรงกดดันของโรจากำลังพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง สำหรับแจ็คนั้น เมื่อนำมาเทียบกับโดฟลามิงโก้ ที่พูดมากเป็นพิเศษในเวลาต่อสู้ เขาแทบจะไม่พูดอะไรเลย แต่ในเวลานี้เขากลับต้องเอ่ยปากพูดอะไรบางอย่างออกมา
มันเป็นน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ แต่ก็ยังคงแฝงความหมายไว้ภายในคำพูดว่าโรจานั้นไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา ราวกับว่าการต่อสู้แพ้ชนะในครั้งนี้ได้อยู่ในกำมือของแจ็คเรียบร้อยแล้ว
“อย่างนั้นหรือ?”
เมื่อโรจาได้ยินคำกล่าวของแจ็ค ในขณะเดียวกันเขาก็รับรู้ได้ถึงพละกำลังร่างกายและพลังวิญญาณที่ถูกสูบออกไปจนแทบจะไม่มีเหลือ แล้วกล่าวต่อว่า
“แกคิดจริงๆน่ะหรอ ว่าฉันไม่อาจทำร้ายแกได้?”
“ถ้าแกคิดว่าทำได้ก็ลองดู”
แจ็คกล่าวตอบ พร้อมกลับวาดเคียวคู่ออกไปอีกครั้งเพื่อโจมตีโรจา
โรจาได้หลบการโจมตีของแจ็คโดยถอยไปข้างหลัง ก่อนที่จะไปหยุดยืนตรงผิวน้ำทะเลด้วยเก็ปโป
ในตอนนั้นเอง
โรจาค่อยๆยื่นมือที่กำดาบขาวฮิรุออกไป ก่อนที่จะคว่ำปลายดาบลงตามแรงโน้มถ่วงของโลก แล้วค่อยๆผละมือออกจากมัน เมื่อปลายดาบสัมผัสกับผิวทะเล พลันเกิดระรอกคลื่นกระเพื่อมเล็กน้อย ก่อนที่ดาบขาวฮิรุจะจมหายไปโดยสมบูรณ์
“บังไค … เซมบงซากุระ คาเงโยชิ!”
ตามมาด้วยใบดาบขนาดยักษ์จำนวนนับไม่ถ้วนโผล่ขึ้นมาเบื้องหลังของโรจา และพลันแปรเปลี่ยนเป็นกลีบดอกซากุระที่กำลังโปรยปรายอยู่บนท้องฟ้า!
“นั่นมันบ้าอะไร?”
เหล่าโจรสลัดต่างแหงนหน้ามองคลื่นกลีบดอกซากุระจำนวนนับไม่ถ้วนที่โปรยปรายอยู่บนท้องฟ้า สีหน้าของพวกเขาเผยให้เห็นถึงประหลาดใจ แต่เมื่อมันสัมผัสกับร่างกายของพวกเขา เหล่าโจรสลัดจึงรับรู้ได้ทันว่ามันไม่ใช่กลีบดอกซากุระธรรมดาๆ แต่เป็น .. คมดาบ!
ฉัวะ ฉัวะ ฉัวะ–!
วินาทีต่อมาเลือดของเหล่าโจรสลัดก็สาดกระจายไปทั่วทุกพื้นที่
ภายใต้พลังอันน่าเกรงขามของโรจา เขาได้ใช้ฮาคิสังเกตุหาตำแหน่งของศัตรู แล้วใช้เซมบงซากุระ คาเงโยชิ พุ่งเข้าเชือดเฉือนพวกมัน — นี่เป็นการประสานพลังอันยอดเยี่ยมของทั้งสองโลก!!
พริบตาเดียวคลื่นกลีบดอกซากุระก็กวาดกระจายลงไปยังเรือทั้งสองลำ ก่อนที่จะบดขยี้เหล่าลูกเรือโจรสลัดทั้งหมดโดยสมบูรณ์ จากนั้นคลื่นกลีบดอกซากุระทั้งหมดก็กลับมารวมตัวกันที่โรจาอีกครั้ง
“เซมบงซากุระ คาเงโยชิ … ชูเคย์ ฮาคุเทย์เค็น!!”
