GOS ตอนที่ 119 – ปลดปล่อยสวัสดิกะ

 

“เบรค ไวท์!”

 

โดฟลามิงโก้ทาบมือลงบนพื้นดิน ทันใดนั้น พื้นดินบริเวณรอบๆตัวเขาก็พลันเปลี่ยนเป็นเส้นด้ายสีขาวนวล ก่อนที่จะเริ่มแพร่กระจายออกไปจนนับไม่ถ้วน ไม้เว้นแม้กระทั่งพื้นเบื้องล่างในจุดที่โรจายืนอยู่ ก่อนที่เส้นด้ายเหล่านั้นจะพุ่งขึ้นมาเพื่อที่จะตรึงร่างของโรจาเอาไว้

 

ทางด้านโรจา เมื่อเห็นเส้นด้ายจำนวนมากพุ่งตรงขึ้นมาจากพื้นเบื้องล่าง เขากลับไม่เผยให้เห็นถึงท่าทีตื่นตระหนก แต่กลับยังคงเลือกที่จะกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วควบคุมกลีบดอกซากุระพุ่งโจมตีไปยังโดฟลามิงโก้

 

“ออฟ ไวท์ — โล่ด้ายขาว!”

 

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับกลีบดอกซากุระที่กำลังโปรยปรายอยู่รอบตัว คราวนี้โดฟลามิงโก้กลับไม่เลือกที่จะหลบเลี่ยงมันอีกต่อไป เขาเพียงแค่ทาบมือลงบนผืนดิน และก่อนที่กลีบดอกซากุระจะเข้าถึงตัวของเขานั้นเอง ทะเลเส้นด้ายที่อยู่เบื้องล่างได้พุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็วและห่อหุ้มร่างกายของโดฟลามิงโก้เอาไว้

 

ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง—!

 

กลีบดอกซากุระที่กำลังโปรยปรายมิอาจทะลวงเข้าไปในโล่ด้ายขาว ได้และถูกสะท้อนกลับไป

 

หลังจากที่ปลุกพลังจากผลปีศาจได้ จำนวนเส้นด้ายที่โดฟลามิงโก้สามารถควบคุมได้ก็เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล

 

“ฟุฟุฟุฟุฟุฟุฟุ วิชาของแกมันไร้ค่า เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังปีศาจที่ถูกปลุกขึ้นมาของฉัน!”

 

โล่ด้ายขาวค่อยๆคลี่ออก พร้อมๆกับร่างของโดฟลามิงโก้ที่ลุกขึ้นและจ้องมองไปยังโรจา ที่ยืนอยู่กลางอากาศ พร้อมกับเผยให้เห็นถึงสีหน้าเย้ยหยัน ก่อนที่จะกล่าวว่า

 

“แม้ว่า พลังของแกจะน่าประทับใจ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าความแข็งแกร่งที่ต่างกันราวกับสวรรค์และโลก … มันก็ไร้ความหมาย!”

 

ขณะที่กล่าว โดฟลามิงโก้ก็ได้วาดมือทั้งสองข้างออกไป ทันใดนั้นเส้นด้ายนับหมื่นตรงหน้าก็พลันบิดเป็นเกลียวคลื่น ก่อนที่จะก่อตัวเป็นงูขาวขนาดยักษ์แล้วโถมเข้าหาโรจา

 

วิซ วิซ—!

 

ร่างของโรจาที่ยืนอยู่กลางอากาศได้หายวับไป ก่อนที่จะปรากฏตัวอีกครั้งบนพื้นดินที่อยู่ห่างออกไป ในเวลาเดียวกัน กลีบดอกซากุระที่กำลังโปรยปรายอยู่บนท้องฟ้าก็ได้โบยบินกลับไปหาโรจา ก่อนที่จะไปรวมตัวกันตรงด้ามดาบที่ว่างเปล่า และกลับกลายเป็นใบดาบสีขาวราวหิมะอีกครั้ง

 

“พลังจากผลปีศาจที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นช่างน่าเกรงขามจริงๆ … นอกเหนือจากร่างกายของตัวเองแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัว เขาสามารถเปลี่ยนมันเป็นเส้นด้ายทั้งหมด … นี่มันแทบจะไม่แตกต่างจากพลังของผลปีศาจสายโลเกียเลย”

 

โรจาจ้องมองไปยังโดฟลามิงโก้ที่อยู่ไกลออกไป ก่อนที่จะส่ายหัวออกมา

 

“ฟุฟุฟุฟุฟุฟุฟุ … ในเมื่อแกเข้าใจถึงความห่างชั้นของพลังแล้วล่ะก็ … รีบๆให้ฉันส่งแกไปลงนรกซักที!”

 

รอยยิ้มที่ดูชั่วร้ายและหนาวเหน็บได้ปราฏขึ้นบนใบหน้าของโดฟลามิงโก้ ก่อนที่เขาจะค่อยๆก้าวทีละก้าว ทีละก้าว ไปยังโรจา พร้อมๆกับมีทะเลเส้นด้ายเคลื่อนที่อยู่ล้อมรอบตัวเขา ทำให้โดฟลามิงโก้ในเวลานี้ดูราวกับกษัตริย์ที่มีฉากหลังเป็นบัลลังก์ขาว!

 

แต่คราวนี้โรจากลับไม่มีท่าทีว่าจะถอยหนีเหมือนเมื่อครู่

 

ทำให้โดฟลามิงโก้คิดว่าโรจานั้นได้ยอมแพ้และหยุดที่จะต่อต้าน แต่เมื่อเขาจ้องมองไปยังดวงตาของโรจา — โดฟลามิงโก้กลับพบว่า มันไร้ซึ่งความหวาดกลัวหรือตื่นตระหนก ในตอนนั้นเอง จู่ๆโรจาก็เผยให้เห็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความปิติยินดีขึ้นบนใบหน้า

 

“ความจริงแล้วฉันไม่อยากใช้วิชานี้เพราะมันกินพลังงานร่างกาย … ไม่สิ มันกินพลังวิญญาณค่อนข้างมาก แต่ในเมื่อแกได้ปลุกพลังของผลปีศาจให้ตื่นขึ้นมาได้ .. ฉันก็คงไม่มีทางเลือกอื่น”

 

ท่าทีของโรจาค่อยๆสงบลง พร้อมๆกับเสื้อคลุมที่เบื้องหลังมีคำว่ายุติธรรม ที่กำลังโบกสะบัดอย่างบ้าคลั่งได้หยุดลง

 

ราวกับว่าสายลมบนโลกใบนี้ ได้ตัดขาดจากตัวเขาอย่างสิ้นเชิง

 

พร้อมๆกับมีพลังอำนาจอันน่าแปลกประหลาดเริ่มหมุนวนอยู่รอบๆตัวเขา

 

มือข้างที่กำลังถือฮิรุอยู่ของโรจาค่อยๆยื่นออกไปอย่างนุ่มนวล ก่อนที่เขาจะหมุนใบดาบลงไปยังพื้นเบื้องล่าง แล้วผละมือจากมัน

 

“บังไค ..”

 

น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ ราวกับเป็นน้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากจิตวิญญาณ ทันใดนั้นโดฟลามิงโก้ที่กำลังก้าวเดินอยู่ก็ชะงักไปทันที หัวใจของเขารู้สึกสั่นไหวอย่างรุนแรง มันเป็นความรู้สึกถึงลางร้ายที่ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อนภายในจิตใจ!

 

ช่วงเวลาต่อมา ดาบขาวฮิรุของโรจาก็พลันจมหายไปพื้นดิน พร้อมๆกับเกิดระลอกคลื่นเล็กๆบริเวณนั้นราวกับพื้นดินที่ฮิรุจมลงไปกลายเป็นแอ่งน้ำ

 

ก่อนที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะพลันเงียบลง

 

ตามมาด้วย

 

พื้นดินใต้ฝ่าเท้าของโรจาที่จู่ๆก็เกิดระลอกคลื่นกระเพื่อมออกไปราวกับว่ามันได้กลายเป็นแอ่งน้ำขนาดใหญ่ พร้อมๆกับใบดาบขนาดยักษ์จำนวนนับไม่ถ้วนที่ค่อยๆโผล่ขึ้นมาจากพื้นดินและเรียงเป็นทิวแถวอยู่ เบื้องหลังโรจา

 

“เซมบงซากุระ .. คาเงโยชิ!”

 

พริบตาที่กล่าวจบ ใบดาบขนาดยักษ์ที่เรียงเป็นทิวแถวไกลออกไปสุดลูกหูลูกตาก็พลันแปรเปลี่ยนเป็นคลื่นกลีบดอกซากุระที่กำลังโปรยปรายอยู่บนท้องฟ้า

 

ความจริงแล้ว กลีบดอกซากุระที่พึ่งปรากฏขึ้นมาอีกครั้งนี้ รูปร่างและกลิ่นอายของมันแทบจะไม่ต่างจากเดิมเลย … แต่ปริมาณของมัน กลับเพิ่มขึ้นมากกว่าอย่างน้อยก็ 10 เท่า!

 

“เป็นไปไม่ได้!”

 

ในเวลานี้ ใบหน้าของโดฟลามิงโก้ได้เผยให้เห็นถึงความตกตะลึง!  ก่อนหน้านี้ถึงแม้กลีบดอกซากุระจะมีจำนวนมากแต่เขาก็ยังพอที่จะใช้ฮาคิสังเกตุระบุจำนวนของมันได้ แต่ในเวลานี้ … เขากลับไม่สามารถใช้ฮาคิสังเกตุระบุจำนวนของมันได้เลย! ราวกับว่าตรงหน้าเขานั้นเต็มไปด้วยคลื่นกลีบดอกซากุระอันไร้ที่สิ้นสุด!

 

หรือว่า … โรจาจะสามารถปลุกพลังของผลปีศาจให้ตื่นขึ้นมาได้แล้วเช่นกัน?

 

หัวใจของโดฟลามิงโก้เต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ และเขาก็ไม่ต้องการที่จะเชื่อเช่นกัน! ดังนั้น ภายใต้คลื่นกลีบดอกซากุระ โดฟลามิงโก้ได้ทาบมือลงบนพื้นดินอีกครั้งและควบคุมทะเลเส้นด้ายจำนวนนับไม่ถ้วนโถมโจมตีไปยังโรจา

 

บิซ—!

 

เสาขนาดยักษ์นับสิบต้นที่เกิดจากเส้นด้ายที่พันบิดกันเป็นเกลียว พร้อมกับปลายแหลมได้พุ่งเข้าหาโรจา!

 

แต่คราวนี้ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีของโดฟลามิงโก้ โรจายังคงยืนอยู่อย่างสงบ และไม่แม้แต่จะยกมือขึ้นด้วยซ้ำ

 

บิซ—!

 

เบื้องหลังโรจา คลื่นกลีบดอกซากุระอันไร้ที่สุดสิ้นพลันหลั่งไหลมารวมตัวกัน และพุ่งเข้ากระแทกกับเสายักษ์ทั้งสิบอย่างบ้าคลั่ง

 

ตูม ตูม ตูม–!

 

คลื่นกลีบดอกซากุระได้ปะทะกับเสายักษ์ทั้งสิบอย่างต่อเนื่อง พร้อมๆกับเริ่มกดดันให้มันถอยกลับไป!

 

เส้นด้ายของโดฟลามิงโก้นั้นแข็งแกร่งและทนทาน อย่างไรก็ตาม แม้ว่ามันจะถูกบิดจนเป็นเกลียวขนาดยักษ์ แต่มันก็เป็นเพียงเส้นด้าย! มิใช่ใบดาบจากเหล็กกล้าแบบของโรจา!

 

ภายใต้แรงปะทะ กลีบดอกซากุระจำนวนนับไม่ถ้วนที่แหลมคมราวกับใบดาบ ค่อยๆสะบั้นเสายักษ์ที่เกิดจากการบิดเกลียวของเส้นด้ายจำนวนนับไม่ถ้วน — เส้นแล้วเส้นเล่ากำลังถูกสะบั้นลงโดยคลื่นกลีบดอกซากุระ แม้มันจะเป็นการยากมากๆที่จะทำลายเส้นด้ายจำนวนมากที่บิดเป็นเกลียวแน่น

 

แต่

 

เสายักษ์ทั้งสิบก็เริ่มค่อยๆถูกกดดันจนถอยห่างออกไป และกลับกลายเป็นมันเสียเองที่จมอยู่ภายใต้ทะเลกลีบดอกซากุระ!

 

โรจายังคงยืนอยู่อย่างสงบ ที่เขาทำก็พีียงแค่จ้องมองไปยังโดฟลามิงโก้ ก่อนที่ดวงตาของเขาจะเป็นประกาย พร้อมๆกับควบคุมกลีบดอกซากุระที่กำลังโปรยปรายอยู่บนท้องฟ้า ไหลรวมกันเป็นคลื่นขนาดยักษ์และโถมกระหน่ำเข้าใส่โดฟลามิงโก้ ราวกับพายุฝน!

 

“โล่ด้ายขาว!”

 

โดฟลามิงโก้รีบใช้โล่ด้ายขาวขึ้นมาป้องกันทันทีโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย — เขานั้นไม่ใช่ ‘พวกผิดปกติ’ ที่เป็นอมตะเหมือนกับร้อยอสูรไคโดแห่งสี่จักรพรรดิ หากโดนคลื่นกลีบดอกซากุระตรงหน้ากลืนกินเข้าไปแล้วล่ะก็ … แม้จะเพียงชั่วครู่ เขาก็อาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงขั้นเสียชีวิตเลยก็ได้!

 

บิซ—!

 

โดฟลามิงโก้ได้เปลี่ยนพื้นดินเบื้องล่างเขาให้กลายเป็นเส้นด้ายสีขาว และควบคุมมันให้ห่อหุ้มรอบตัวเขาทันที

 

แต่คลื่นกลีบดอกซากุระที่อยู่บนท้องฟ้า ได้โถมเข้ากลืนกินโล่ด้ายขาวของเขาอย่างต่อเนื่อง และได้มีบางกลีบที่เล็ดรอดเข้ามภายใน … และที่สำคัญกลีบดอกซากุระมีเล็ดรอดเข้ามานั้นเป็นสีดำหมึก!

 

การปลดปล่อยสวัสดิกะ — บังไค เซมบุซากุระ คาเงโยชิ นั้น ทำให้จำนวนของกลีบดอกซากุระเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก กลีบดอกจำนวนมากได้รวมตัวกันคล้ายกับสว่าน และเจาะเข้าไปยังโล่ด้ายขาวของโดฟลามิงโก้!

 

ถึงแม้ว่าเส้นด้ายจำนวนมากจะบิดเกลียวกันจนแข็งแกร่งและยากที่จะเจาะทะลวง แต่ในที่สุดมันก็ถูกทำลายลงได้โดยบังไคของโรจา!

 

วิซ—!

 

เมื่อเห็นว่าโล่ด้ายขาวไม่สามารถปกป้องตัวเขาได้อีกต่อไป โดฟลามิงโก้ก็รีบถอยออกมาทันที แต่กลีบดอกซากุระก็ได้พุ่งตามเขาไปติดๆเช่นกัน

 

นอกจากนี้ ความรวดเร็วของกลีบดอกซากุระดูจะไม่ต่างจากเดิมมากนัก แม้โดฟลามิงโก้จะไม่สามารถกำจัดมันได้อย่างสมบูรณ์ และทำได้เพียงแค่ถอยหนี แต่เขาก็ยังสามารถใช้พลังจากผลปีศาจต้านทานมันได้ตลอดเวลา

 

ตูม ตูม ตูม–!

 

เส้นด้ายสีขาวกำลังเต้นระบำอย่างบ้าคลั่ง และกระแทกเข้ากับกลีบดอกซากุระที่กำลังโปรยปรายอยู่บนท้องฟ้า ภายใต้การเผชิญหน้าของสองพลังอันน่าสยดสยอง ในเวลานี้ ฐานทัพทั้งฐานพลันให้ความรู้สึกราวกับว่ามันเป็นเพียงเรือลำเล็กๆที่กำลังตกอยู่ท่ามกลางพายุฝนกลางท้องทะเล และอาจจะพลิกคว่ำได้ตลอดเวลา!