GOS ตอนที่ 116 – โรจา VS โดฟลามิงโก้
ณ ท้องทะเลเขตเวสต์บลู
บนท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆสีคราม และบรรยากาศอันสดชื่นจากลมทะเล
เรือรบขนาดใหญ่สองลำกำลังแล่นอยู่ และจุดหมายปลายทางของเรือทั้งสองก็คือฐานสาขาที่ 1 ในเขตเวสต์บลู
บนเรือรบทั้งสองลำมีพลเรือโทเดินทางมาด้วยถึงสามคน สองในสามคนนั้นมีตำแหน่งเป็นพลเรือโทจากสาขาย่อย ส่วนพลเรือโทอีกคนหนึ่งที่เหลือนั้น
เป็นพลเรือโทจากศูนย์ใหญ่และมีสถานะที่ค่อนข้างพิเศษมากๆ
เพราะพลเรือโทคนดังกล่าวมีนามว่า การ์ป!
ขณะนี้การ์ปกำลังยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ … และกำลังหลับอยู่ทั้งๆที่กำลังยืน! ส่วนพลเรือโทจากสาขาย่อยอีกสองคนกำลังยืนอยู่ข้างหลังการ์ปและกำลังจ้องมองออกไปยังท้องทะเลที่เป็นประกายระยิบระยับ
“อีกไม่กี่ชั่วโมงพวกเราก็จะไปถึงสาขาที่ 1 เขตทะเลเวสต์บลูแล้ว”
“ท่าทีของพลเรือโทการ์ปดูเหมือนจะไม่กังวลอะไรเลยจริงๆ ..”
พลเรือโทจากสาขาย่อยทั้งสองค่อนข้างที่จะรู้สึกผ่อนคลาย และต่างพากันหัวเราะออกมา พร้อมกับจ้องมองไปยังการ์ปที่กำลังยืนหลับอยู่โดยไร้ซึ่งความกังวลใดๆ
อีกไม่กี่ชั่วโมงพวกเขาก็จะถึงฐานสาขาที่ 1 แล้ว และคาดว่าคงจะไม่มีปัญหาใดๆเกิดขึ้น
แต่ในตอนนั้นเอง
นาวาเอกคนหนึ่งที่ขณะนี้ได้เผยให้เห็นถึงใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกได้วิ่งตรงมายังพวกเขา!
“การ์ปซัง เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!!”
“เรื่องอะไรกัน ที่ทำให้คุณตื่นตระหนกถึงขนาดนี้?”
แต่ก่อนที่นาวาเอกจะทันได้วิ่งไปถึงตัวของการ์ป เขาก็ถูกพลเรือตรีสองคนหยุดเอาไว้เสียก่อน เนื่องจากไม่ต้องการให้เขาเข้าไปรบกวนการ์ปกับเหล่าพลเรือโท
เมื่อหยุดนาวาเอกได้สำเร็จ คิ้วของพลเรือตรีทั้งสองก็ขมวดเข้าหากันแล้วตะคอกออกไปว่า
“จะบอกได้รึยัง! ว่าตื่นตระหนกเรื่องอะไร?”
เมื่อถูกตะคอก นาวาเอกก็พลันมีเหงื่อเย็นเยียบผุดขึ้นมาบนใบหน้าที่กำลังตื่นตระหนก อย่างไรก็ตาม เขากลับไม่คิดที่จะตอบของคำถามของพลเรือตรีตรงหน้า สายตาของเขาจ้องมองข้ามไปยังการ์ปและพลเรือโททั้งสองอยู่ยืนอยู่เบื้องหลังแล้วกล่าวว่า
“ท่านครับ .. เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! ทางเราได้รับข่าวมาว่าโดฟลามิงโก้แห่งดองกี้โฮเต้ … ได้ปรากฏตัวขึ้นที่ฐานสาขาที่ 1 ในเวสต์บลู!”
คำพูดนี้ดังก้องไปทั่วทั้งดาดฟ้าเรือ
โดฟลามิงโก้ … ปรากฏตัวขึ้นที่ฐานสาขาที่ 1 ?
พลเรือตรีทั้งสอง ได้หันมามองหน้ากันและกัน ก่อนที่หัวใจของพวกเขาจะจมลงสู่ความตื่นตระหนก … นี่มันไม่ใช่แค่เรื่องใหญ่เล็กๆเสียแล้ว!
โดฟลามิงโก้ได้ไปถึงก่อนพวกเขา และบุกโจมตีฐานสาขาที่ 1 เขตเวส์ตบลู แต่พวกเขายังต้องใช้เวลาอีกอย่างน้อยก็หลายชั่วโมงจึงจะไปถึง .. นี่มันแย่ของแย่ ของแย่จริงๆแล้ว!
ใบหน้าของพลเรือตรีทั้งสองเริ่มซีดลง
ในเวลาเดียวกัน
ทุกคนบนเรือรบ หลังจากที่ได้ยินข่าวนี้ แทบทุกคนก็หยุดทุกการกระทำของพวกเขาทันที พร้อมกับเผยให้เห็นถึงท่าทีตื่นตระหนก
เงียบ .. ดาดฟ้าเรือรบได้จมลงสู่ความเงียบ
และในเวลาเดียวกัน ท้องฟ้าที่กำลังแจ่มใสอยู่ๆก็พลันมืดมัวลง พร้อมกับเกิดบรรยากาศอันน่าอึดอัดขึ้น
“หืม .. ดูเหมือนว่าฝนกำลังจะตก ..”
ท่ามกลางความเงียบ การ์ปที่กำลังยืนหลับ จู่ๆก็กล่าวออกมา ก่อนที่จะลืมตาขึ้นแล้วจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดสลัว
ก่อนที่เขาจะหันไปมองรอบๆ และรู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง การ์ปเลยทำสีหน้าแปลกๆ แล้วกล่าวว่า
“ทุกคนเป็นอะไรไป .. เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
…
ณ ฐานสาขาที่ 1 เขตทะเลเวสต์บลู
บริเวณท่าเรือ
โดฟลามิงโก้ไม่ได้กล่าวอะไรออกมาอีก เขาเพียงแต่เหยียดมือออกไปยังเบื้องหน้า พร้อมทั้งเผยให้เห็นถึงใบหน้าที่ดูชั่วร้าย และปลดปล่อยเจตนาฆ่าออกมา
‘ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อจะพูดคุย!’
แม้ว่าโรจาจะครอบครองฮาคิราชันย์เหมือนกับเขา ก็แล้วอย่างไรเล่า? ‘อาวุธ’ ของเขานั้นไม่ได้มีเพียงแค่ฮาคิ!
วัตถุประสงค์ที่เขามานั้นมีเพียงอย่างเดียว .. นั่นคือการสังหารโรจา!!
วูซ–!
วินาทีต่อมา ใบหน้าของโดฟลามิงโก้พลันเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า มือของเขาได้กางออก พร้อมกับนิ้วทั้งห้าที่เกร็งแน่นจนดูราวกับเป็นกรงเล็บของสัตว์ร้าย และวาดออกไปทางโรจาอย่างรวดเร็ว
“โกชิคิโตะ!”(ด้ายห้าสี)
ทันใดนั้น เส้นด้ายที่มีสีแตกต่างกันพลันถูกปลดปล่อยออกมาจากนิ้วมือทั้งห้าของโดฟลามิงโก้ และถูกวาดไปยังโรจา เส้นด้ายเหล่านั้นถึงแม้จะเป็นเพียงด้ายเส้นบางๆ และโปร่งใสจนแทบจะมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่มันก็มีความคมที่สามารถตัดเหล็กได้อย่างง่ายดาย!
ทางด้านโรจา แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นเส้นด้ายเหล่านั้น แต่โรจาก็สัมผัสถึงมันได้โดยใช้ฮาคิสังเกตุ! เขาจึงสามารถเผชิญหน้ากับมันได้โดยไม่จำเป็นต้องหวั่นเกรงใดๆ
อิตโตริว .. ผลาญ!
ตูม—!
เมื่อโรจาวาดดาบออกไป เสาเพลิงขนาดใหญ่ก็พลันลุกโชนขึ้น!
ในเมื่อโดฟลามิงโก้เปิดฉากโจมตีแล้ว เขาก็ไม่คิดที่จะเสียเวลามามัวป้องกันเช่นกัน แต่เลือกที่จะโจมตีสวนไป!
“หึ!”
โดฟลามิงโก้นั้นไม่เหมือนไดอาเมนเต้ ก่อนที่เขาจะบุกเข้ามาที่นี่ เขาได้สืบหาข้อมูลทั้งหมดของโรจาก่อนที่จะมาประจำตำแหน่งในสาขาเวสต์บลูมาแล้ว และได้รู้มาว่าโรจานั้นสามารถปลดปล่อยเปลวเพลิงออกมาได้
ดังนั้นเมื่อจู่ๆเสาเพลิงขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น โดฟลามิงโก้จึงไม่รู้สึกประหลาดใจแม้แต่น้อย และยังคงวาดนิ้วทั้งห้าของเขาต่อไป
ฟุ้ม—!
เสาเพลิงที่โรจาปลดปล่อยออกมา ได้ถูกสะบั้นออกแทบจะในทันทีเมื่อมันสัมผัสกับเส้นด้ายทั้งห้า และในเวลาเดียวกัน เส้นด้ายเหล่านั้นก็พุ่งแหวกเปลวเพลิงตรงไปปะทะกับดาบของโรจา!
ติ๊ง–!
เสียงปะทะดังขึ้นอย่างแผ่วเบา เส้นด้ายทั้งห้าสาดประกายระยิบระยับ
เมื่อการโจมตีแรกไม่ได้ผล โดฟลามิงโก้จึงวาดมืออีกข้างออกไปทันที
“ฟูลไบท์!”
คราวนี้เส้นด้ายทั้งห้าไม่ได้ถูกวาดเป็นแนวนอนเหมือนคราวก่อน แต่มันวาดเป็นแนวตั้ง! ด้ายทั้งห้าจากฟากฟ้าฟาดลงมาโดยมีเป้าหมายคือหัวของโรจา!
ทันใดนั้นเอง
โซล!
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเส้นด้ายอันทรงพลัง โรจาก็ไม่คิดที่จะต้านทานมัน เขาจึงใช้วิชาโซลถอยหลังกลับไปไกลกว่าสิบเมตร
หลังจากที่หลบการโจมตีได้ โรจาก็กระชับดาบด้วยมือทั้งสองข้าง วาดมันออกไปทางโดฟลามิงโก้ทันที
“เก็ทสึงะ … เท็นโช!”
ฟุ้ม—!
คลื่นพลังรูปจันทร์เสี้ยวได้ปรากฏขึ้นอย่างฉับพลัน ก่อนที่จะพุ่งออกไปพร้อมกับกวาดพื้นหินเบื้องล่างจนแตกออกเป็นสองฝั่งตามทางที่ที่มันวิ่งผ่าน
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับวิชาดาบวิชานี้ ใบหน้าของโดฟลามิงโก้ก็ยังคงสงบนิ่ง เขากระตุกมือข้างหนึ่งบังคับให้เส้นด้ายไปจัดการเปลวเพลิงที่อยู่รอบๆ ขณะที่มืออีกข้างวาดออกไปข้างหน้า
“คุโมะ โนะ สึเกคิ!”(ใยแมงมุม)
เส้นด้ายจำนวนมากได้ถูกปลดปล่อยออกมาจากฝ่ามือ ก่อนที่จะกระจายตัวออกไปคล้ายใยแมงมุม ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของโดฟลามิงโก้ และที่สำคัญเส้นด้ายเหล่านั้นเป็นสีดำราวกับหมึก! มันเป็นเส้นด้ายที่ถูกบีบอัดฮาคิลงไป!
ตูม–!
คลื่นจันทร์เสี้ยวของโรจาได้พุ่งเข้าเฉือนใยแมงมุมของโดฟลามิงโก้ พร้อมกับเกิดเสียงดังกระจ่างใสระหว่างเหล็กทั้งสองที่กำลังเสียดสีกัน
คลื่นจันทร์เสี้ยวเต็มไปด้วยประกายระยิบระยับได้พยายามที่จะฉีกกระชากใยแมงมุมตรงหน้า แต่สุดท้ายเก็ทสึงะ เท็นโชของโรจาก็กลับถูกห่อหุ้มด้วยใยแมงมุมเหล่านั้น จนดูคล้ายกับเป็นลูกเบสบอลขนาดยักษ์ และหยุดนิ่งลงในที่สุด — ใยแมงมุมที่มีสีดำราวกับหมึกสามารถต้านทานการโจมตีในครั้งนี้เอาไว้ได้!
“ไร้ประโยชน์”
ใบหน้าของโดฟลามิงโก้ยังคงสงบ ท่าทีของเขายังคงดูผ่อนคลาย ราวกับว่าเขาได้กุมการต่อสู้ในครั้งนี้เอาไว้ในมือของเขาโดยสมบูรณ์
หลังจากป้องกันวิชาดาบของโรจาได้ โดฟลามิงโก้ก็เหยียดมือออกไปอีกครั้ง!
“โอเวอร์ … ฮีท!”
เส้นด้ายขนาดเล็กจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนได้บิดเป็นเกลียว ก่อนที่จะถูกปลดปล่อยออกมาจากฝ่ามือของโดฟลามิงโก้ — ด้ายเหล่านั้นบิดพันเป็นเกลียวจนกลายเป็นแส้ขนาดใหญ่ และที่สำคัญมันมีสีแดงราวกับเปลวเพลิง! และระเบิดพุ่งตรงไปยังโรจาอย่างรวดเร็ว!
แส้นี้ไม่เพียงแต่มีขนาดหนาจนมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าเท่านั้น แต่มันมีขนาดยาวมาก — แส้ที่เกิดจากด้ายบิดพันเป็นเกลียวได้ทะลวงทุกอย่างที่ขวางหน้าและเตรียมพร้อมที่จะทะลวงหัวของโรจาเป็นจุดต่อไป!
ตามทางที่มันพุ่งผ่านจะได้เกิดร่องลึกเป็นรอยยาวราวกับว่าต้องการที่จะแยกฐานทัพแห่งนี้ออกเป็นสองส่วน!
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพลังอันน่าสยดสยองของโดฟลามิงโก้ ท่าทีของโรจากลับยังคงสงบ ไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึกใดๆ ก่อนที่เขาจะง้างดาบขึ้นเหนือหัวด้วยมือทั้งสองข้างและตวัดมันออกไป
ตูม–!
แส้ขนาดใหญ่ได้ปะทะเข้ากับคมดาบฮิรุของโรจาพร้อมกับสร้างเสียงหวีดหวิวของสายลมดังระงมราวกับเสียงของสายฟ้าฟาด!
