GOS ตอนที่ 104 – เกิดการสั่นสะเทือนครั้งใหญ่ในเวสต์บลู!
“ใช่แล้วครับ”
เมื่อได้ยินคำถามของไทกะ นาวาโทที่ยืนอยู่ข้างๆก็เผยให้เห็นถึงท่าทีอึดอัดใจ
“เขาออกไปทำอะไร?”
คิ้วของไทกะขมวดเข้าหากันก่อนที่จะเอ่ยถามออกมา
“เอ่อ .. ท่านผู้บัญชาการ .. ออกไป .. ออกไปปราบปรามกลุ่มโจรสลัดเก็กโค”
“อะไรนะ?”
ไทกะเผยให้เห็นถึงท่าทีตกใจพร้อมๆกับตะโกนออกมา
“ในเมื่อพบพวกกลุ่มโจรสลัดเก็กโคแล้วทำไมถึงไม่รายงานฉัน? พวกมันปรากฏตัวขึ้นตอนไหนทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องนี้!?”
เมื่อเห็นท่าทีอันดุร้ายของไทกะ เหล่าทหารเรือที่ออกมารอต้อนรับเขาก็เริ่มที่จะตื่นตระหนกและไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา
ผ่านไปครู่หนึ่ง นาวาโทที่ยืนอยู่ตรงหน้าไทกะ ก็กระซิบออกมาว่า
“ท่านผู้บัญชาการเป็นคนบอกเองว่าไม่จำเป็นต้องแจ้งเรื่องนี้ให้ท่านทราบ ..”
“บัดซบ!”
บนหน้าผากของไทกะเริ่มปรากฏรอยเส้นเลือดปูดโปน แม้แต่กำปั้นของเขาก็ยังกำจนแน่น
“โรจา .. ไอ้ลูกหมา เป็นเพราะมันถูกส่งตรงมาจากทางศูนย์ใหญ่อย่างงั้นสินะ มันถึงไม่เห็นกลุ่มโจรสลัดเก็กโคอยู่ในสายตา นี่มันไม่รู้รึไงว่าแม้แต่อดีตผู้บัญชาการฐานก็ยังพ่ายแพ้ให้แก่พวกเก็กโค!”
ที่อดีตผู้บัญชาการฐานพ่ายแพ้ให้แก่พวกเก็กโคส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะเขาไม่เห็นพวกมันอยู่ในสายตาเช่นกัน สุดท้ายจึงกลับกลายเป็นเขาเสียเองถูกถูกทำลายล้างลงโดยสมบูรณ์
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ไทกะก็จ้องมองนาวาโท และเอ่ยถามออกมาทั้งๆที่ยังกัดฟันกรอดว่า
“พวกเขาออกไปนานแค่ไหนแล้ว และแล่นเรือไปยังทิศทางไหน?”
ถึงแม้ว่าไทกะจะไม่ได้มีทัศนคติที่ดีต่อโรจา แต่โรจาก็เป็นถึงผู้บัญชาการฐาน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถทำเป็นไม่แยแสและเฝ้าดูโรจาตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤติได้
ไทกะได้เตรียมพร้อมที่จะเข้าไปสมทบกับโรจาทันที
“พวกเขาออกไปนานแล้ว … และยังไม่ได้รับรายงานอะไรกลับมาเลยครับ”
เมื่อไทกะได้ยินนาวาโทกล่าว หัวใจของเขาก็จมลงสู่ความว่างเปล่า .. การที่ไม่ได้รับรายงานใดๆกลับมาก็มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
หากผู้บัญชาการฐานทั้งสองเสียชีวิตลงติดๆกัน ต่อให้ทางศูนย์ใหญ่จะเกิดความโกรธแค้นและส่งพลเรือโทออกไปไล่ล่ากลุ่มโจรสลัดเก็กโค แต่เขาซึ่งเป็นพลเรือตรีที่ประจำการอยู่ในฐานสาขาที่ 1 ก็ต้องแสดงความรับผิดชอบ และการที่จะถูกแต่งตั้งขึ้นเป็นผู้บัญชาการฐานก็คงจะเป็นเพียงแค่ความฝัน
“ทำไมกันนะ .. ทำไมทางศูนย์ใหญ่ถึงส่งเด็กเหลือขอที่ขนหน้าอกยังไม่ทันจะขึ้นมาเป็นผู้บัญชาการฐาน ..”
ความโกรธของไทกะค่อยๆจางหายไป ก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมาอย่างหมดหนทาง
เขาทำได้เพียงส่ายหัว เนื่องจากในเวลานี้มันคงสายเกินไปที่เขาจะทำอะไรได้อีกแล้ว จึงกลับไปยังสำนักงานและเฝ้ารอรายงานข่าวอย่างเงียบๆ
แต่
เกือบจะในทันทีจู่ๆก็มีคนวิ่งออกมาจากฐาน — คนๆนั้นคือทหารเรือยศนาวาเอก!
นาวาเอกในเวลานี้ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ หลังจากที่วิ่งออกมาแล้วเห็นไทกะ เขาก็ชะลอฝีเท้าลงและโค้งทักทายเล็กน้อยพอเป็นพิธี
“หัว .. หัวหน้าสาขาไทกะ!”
“อะไร? ทำไมถึงมีท่าทีแบบนี้ เกิดอะไรขึ้น?”
สีหน้าของไทกะเปลี่ยนเป็นมืดมน ก่อนที่เขาจะพลันนึกถึงเรื่องบางอย่างที่ไม่ควรจะนึก
อย่างไรก็ตามสิ่งที่นาวาเอกรายงานออกมานั้นแตกต่างจากที่เขาคาดไว้อย่างสิ้นเชิง
“รายงานพึ่งถูกส่งมา ..พวก .. พวกกลุ่มโจรสลัดเก็กโคทั้งหมดได้ถูกปราบปรามลงแล้ว! พวกมันทั้งหมดเลย! และทหารเรือของทางเราบาดเจ็บเพียงแค่หนึ่งคนเท่านั้น ส่วนจำนวนผู้เสียชีวิตคือศูนย์!”
หลังจากที่ได้ยินรายงาน ไทกะก็เผลอกัดซิการ์ที่คาบอยู่ในปากของเขาจนเกือบขาด ดวงตาคู่โตของเขาเบิกกว้างอย่างฉับพลัน .. เขาแทบจะไม่เชื่อหูตัวเองและถามออกไปโดยไม่รู้ตัวว่า
“นี่ .. นี่คุณพวกว่าอะไรนะ ..”
“ … นอกจากนี้ ..”
นาวาเอกชะงักไปครู่หนึ่ง ท่าทีที่เขากล่าวออกมาบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าแม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อ
“ท่านผู้บัญชาการยังได้ค้นพบฐานที่มั่น ซึ่งเป็นที่ตั้งธุรกิจใต้ดินของดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ ในเขตทะเลเวสต์บลู และได้บุกเข้าทำลายมัน นอกจากนี้ เขายังสามารถจับตัวโจรสลัดมาได้นับไม้ถ้วน แถมยังยึดอาวุธและทรัพยากรของพวกมันมาเป็นจำนวนมาก .. ส่วนจำนวนผู้เสียชีวิต .. เป็นศูนย์”
“สุดท้าย ท่านผู้บัญชาการฐานยังสั่งมาอีกว่าให้เตรียมเรือรบไปขนส่งพวกโจรสลัด อาวุธ และทรัพยากรที่ยึดมาได้ ..”
ฟิ้ว …
ลมทะเลค่อยๆพัดผ่านไทกะและทหารเรือคนอื่นอย่างแผ่วเบา
ทั่วทั้งท่าเรือได้จมลงสู่ความเงียบ ชนิดที่ว่าหากเข็มร่วงลงพื้นก็ยังสามารถได้ยินเสียงตกกระทบได้อย่างชัดเจน ณ เวลานี้มีเพียงเสียงของสายลมที่พัดลอดผ่านกำแพงท่าเรือเท่านั้นที่ยังคงดังสะท้อนไปในอากาศ
…
ไม่กี่วันต่อมา
ข่าวที่ว่าฐานที่มั่นในเขตทะเลเวสต์บลูซึ่งซ่อนอยู่ใต้ดินของดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ได้ถูกทำลายลงโดยฝีมือของกองทัพเรือก็ไม่อาจปกปิดไว้ได้และแพร่กระจายออกไปทั่วทุกกองกำลังใต้ดินในเขตทะเลเวสต์บลู
นอกจากสามรถจับสมาชิกของดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ได้แล้ว ยังสามารถจับโจรสลัด และสมาชิกระดับสูงของกองกำลังใต้ดินได้อีกด้วย!
ณ องค์กรใต้ดินบางแห่ง
นิโค โรบินซึ่งแฝงตัวเข้ามาและกำลังค้นหาข้อมูลอะไรบางอย่างก็เผยให้เห็นถึงความประหลาดใจบนใบหน้าของเธอ
“ฐานที่มั่นธุรกิจใต้ดินของดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ถูกทำลาย .. ?”
“นั่นใช่สิ่งที่กองทัพเรือจากเขตทะเลเวสต์บลูจะสามารถทำได้จริงๆน่ะหรือ?”
โรบินอ่านแผ่นเอกสารใบเล็กๆและพึมพำออกมา แต่จู่ๆก็มีภาพของคนๆหนึ่งปรากฏขึ้นในจิตใจของเธอ ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็เป็นประกาย
“นี่ .. หรือว่าจะเป็นเขา!?”
…
ณ พื้นที่อื่นๆ
ผู้นำกองกำลังใต้ดิน หลังจากที่ได้ทราบข่าว เขาก็กระแทกหมัดลงบนโต๊ะตรงหน้าด้วยความโกรธทันที
“ดองกี้โอเต้แฟมิลี่ .. แล้วทีนี้พวกมันจะทำอย่างไรต่อไป แล้วในอนาคตพวกเราจะยังวางใจซื้ออาวุธผ่านทางพวกมันได้อีกอย่างงั้นหรือ?”
ผู้นำที่เป็นพ่อค้าทาสได้เผยให้เห็นถึงความโกรธเกรี้ยวบนใบหน้าของเขา
“ทาสทั้งหมดของฉันที่จะต้องส่งไปให้ขุนนางของอาณาจักรเมนอสถูกพวกกองทัพเรือพาตัวไปหมดเลย! แล้วทีนี้ฉันจะไปอธิบายให้พวกเขาฟังได้ยังไง ..”
ถ้าเพียงแค่ฐานที่มั่นของดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ถูกทำลายยังพอว่า แต่นี่เหล่าตัวแทนจากกองกำลังต่างๆก็ยังถูกจับตัวไปจนหมด นั่นทำให้เกิดปัญหาร้ายแรงตามมา
โลกใต้ดินในเขตทะเลเวสต์บลูต้องพบกับการสั่นสะเทือนครั้งใหญ่!
…
ณ เขตทะเลนอร์ทบลู
ในท้องทะเลที่เงียบสงบ หลังจากที่กำจัดกองเรือที่ได้รับคำสั่งมาจากจอมวางแผนซึรุ — เรือโจรสลัดของดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ก็ได้จอดเทียบท่าลงบนเกาะที่ไม่มีใครอยู่เพื่อพักผ่อน
“ดอฟฟี่ ดูเหมือนว่าจะเกิดปัญหาขึ้น”
หนึ่งในผู้บริหารสูงสุดของดองกี้โฮเต้ — เทรโบล กล่าวขึ้นอย่างกระวนกระวายใจภายในห้องที่หรูหรา พร้อมกับถือเด็นเด็นมูชิ และเอกสารอีกหลายฉบับที่อยู่ในมือ
“ฐานที่มั่นของเราในเขตทะเลเวสต์บลูถูกค้นพบโดยกองทัพเรือ ทั้งอาวุธ และทาสก็ถูกยึดไปจนหมด .. แม้แต่12ดาบชั้นเลิศก็ยังถูกยึดไปด้วย”
“ธุรกิจของเราในเขตทะเลเวสต์บลูได้รับผลกระทบอย่างหนักจากเหตุการณ์นี้ หลายกองกำลังใต้ดินได้กล่าวว่าพวกเขาไม่ต้องการที่จะร่วมทำธุรกิจกับพวกเราอีกต่อไป”
ใบหน้าของเทรโบลเปลี่ยนเป็นน่าเกลียด ยิ่งน้ำมูกที่ไหลย้อยลงมาจากจมูกอันใหญ่โตของเขาอย่างต่อเนื่องยิ่งทำให้เขาดูน่าเกลียดเข้าไปใหญ่
โดฟลามิงโก้ที่พึ่งถูกกองเรือของจอมวางแผนซึรุไล่ล่ามาหยกๆ ทำให้อารมณ์ของเขาไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่นัก เมื่อได้ยินคำกล่าวของเทรโบล ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นเยียบ
“เจ้าพวกขยะ! ใครกันที่มันบังอาจสร้างปัญหาให้ฉัน?”
ดอฟฟี่จำได้ว่าเมื่อไม่นานมากี้ในเขตทะเลเซาท์บลู หนึ่งในผู้บริหารระดับสูง — เหลาจี ก็พึ่งจะถูกปราบปรามลงโดยพวกทหารเรือ แต่ตอนนี้มันกลับเกิดปัญหาขึ้นอีกครั้งในเขตทะเลเวสต์บลู
“ฐานที่มั่นในเขตทะเลเวสต์บลูนั้นถูกซ่อนเอาไว้เป็นอย่างดี ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมพวกทหารเรือถึงหามันพบได้ .. ดอฟฟี่ ต้องการที่จะสั่งสอนพวกมันเล็กๆน้อยๆไหม ให้พวกมันรู้ว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร!!”
