บทที่ 14
บรึ้ม!
ฉินห่าวทุบตีสัตว์ดุร้ายด้วยค้อนศึก แล้ววางพาดบนบ่า ทอดถอนหายใจ “ช่างอ่อนแอ! สัตว์ร้ายที่นี่มันอ่อนแอเกินไป!”
ฟุฟฟฟ ซู๊ด…
แต่ในตอนนั้นเอง แค่เขาลดความระมัดระวังลง ก็มีเสียงแปลกๆ ดังมาจากด้านหลัง ฉินห่าวหันกลับมามอง พบสัตว์ร้ายคล้ายค้างคาวตัวใหญ่ห้อยต่องแต่งอยู่ และปากมันทิ่มเข้ามาในตัวเขา สูบกลืนเลือดอย่างเอาเป็นเอาตาย
“สัตว์ร้ายขอบเขตขจัดสิ่งโสมม …. ”
ปุก
ฉินห่าวล้มลงกับพื้น ค้างคาวยังคงดูดเลือด
ในพริบตาฉินห่าวก็กลายเป็นศพซูบผอม
แต่หลังจากนั้นไม่นาน ฉินห่าวก็กลับมาลุกขึ้นยืนอย่างมีชีวิตชีวาอีกครั้ง เขาเงยหน้าขึ้น มองดูค้างคาวที่หลังจากกินอิ่มแล้วก็ห้อยตัวบนผนังถ้ำ
เปิดใช้งานใบหน้าล่อบาทา!
“เอ๊ะ? ไฉนเลือดที่ข้าเพิ่งดื่มถึงหายไป? หือ? สีหน้าของเจ้ามดต่ำต้อยนั่นมันอะไรกัน? นี่เจ้ากำลังดูถูกข้า? บัดซบ! สัตว์ร้ายค้างคาวตอนแรกค่อนข้างสับสนเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นหน้าฉินห่าว จู่ๆก็โกรธขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ
ฉินห่าวมองค้างคาวที่พุ่งลงมา หัวเราะเสียงดัง
บรึ้ม!
ค้อนศึกหวดวูบ ฟาดเข้ากลางหัวดังสนั่น สัตว์ร้ายค้างคาวแหลกเป็นเศษเนื้อ กระจัดกระจายไปททั่ว
[ติ๊ง]
[ได้รับค่าความเกลียดชัง +200 , เพิ่มสองเท่าเป็น +400 ]
“ไม่คิดว่าใบหน้าล่อบาทาก็ใช้กับพวกสัตว์ร้ายได้”
ฉินห่าวมีความสุข แบบนี้ต่อไปเจออะไรถ้ามีโอกาสต้องใช้ใบหน้าล่อบาทาใส่ให้หมด และเมื่อพวกมันบุกเข้ามาแบบไม่ลืมหูลืมตา ก็เอาค้อนหวดตายอย่างง่ายดาย
[ ติ๊ง]
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ คุณก้าวสู่ขอบเขตขจัดสิ่งโสมม หลังจากนี้ อัพเกรดแต่ละขั้นต้องใช้ค่าความเกลียดชัง 2,000 แต้ม]
[ได้รับรางวัลถุงของขวัญ]
ฉินห่าวยืนอยู่หน้าทางเข้าพื้นที่ส่วนกลาง รับฟังเสียงของระบบ รีบเปิดถุงของขวัญอย่างตื่นเต้น
[ได้รับสำเนาอัพเกรดอุปกรณ์ : สามารถใช้มันอัพเกรดระดับอุปกรณ์ในขอบเขตใหญ่ได้หนึ่งชิ้น ]
[ได้รับทักษะอเนกประสงค์ของผู้บำเพ็ญเพียร : กลั่นโอสถ , หลอมอาวุธ , นักดนตรี , พ่อครัว , นักสมุนไพร , ผู้สร้างค่ายกล , ผู้ใช้ยันต์ ทุกทักษะอยู่ในระดับ 1 ]
[ได้รับโอกาสสุ่มจับรางวัลเพิ่ม 1 ครั้ง]
ฉินห่าวตกตะลึง โดยเฉพาะความสามารถอเนกประสงค์มันครอบคลุมมากจริงๆ แม้แต่พ่อครัวก็ยังมี
งั้นก็ใช้มันทั้งหมดเลยแล้วกัน!
เขาใช้สำเนาอัพเกรดค้อนศึกเป็นอย่างแรก จากนั้นก็ซึมซับทักษะอเนกประสงค์ทั้งหมดในใจเขา ความรู้ประทังเข้ามาราวกับเขาเคยผ่านการเรียนรู้ทดลองมานับพันครั้ง
[ติ๊ง]
[ขอบคุณที่ร่วมสนุก คุณไม่ได้รับรางวัลจากการสุ่ม จงพยายามต่อไป]
ฉินห่าว “……”
“นี่แกล้งกันใช่ไหม? ถ้ามันจะไม่ได้ของแล้วเจ้าจะแถมมันมาให้ข้าทำไม!?”
อย่างไรก็ตาม ฉินห่าวไม่สนใจมาก ยังไงซะเขาก็ได้มันมาฟรีๆ
ที่สำคัญคืออาวุธคู่กายของเขาตอนนี้ มันอัพเกรดไปอีกหนึ่งขอบเขตใหญ่ กลายเป็นอาวุธระดับตี้แล้ว แข็งแกร่งมาก เกรงว่าทั่วทั้งนิกายเซียวเหยาคงไม่มีใครได้ครอบครองอาวุธในระดับนี้!
“หยุดหนีเถอะ มันไร้ประโยชน์ ไม่มีใครช่วยเจ้าได้”
ณ ขณะนี้ เสียงทุ้มต่ำดังมาจากด้านหลัง
“เจ้าต้องการฆ่าข้า แต่อยากให้ข้าหยุด? ฝันไปเถอะ ข้าไม่ยอมหรอก~!” มีเสียงผู้หญิงดังตามมาติดๆ
“ก็ได้ๆ งั้นเจ้าหยุดวิ่ง ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า”
“ข้าไม่เชื่อ ถ้าเจ้าจะไม่ฆ่าข้า แล้วเหตุใดยังไล่ตามอยู่อีก~?”
ฉินฮ่าวฟังบทสนทนาปริศนา เกิดอาการค่อนข้างสับสน ตกลงที่คือบทสนทนาไล่ล่ากันใช่หรือไม่? ทำไมถึงรู้สึกเหมือนบทสนทนาในหนังอินเดียที่กำลังจีบกันอยู่เลย?
เขามองย้อนกลับไป คนแรกเป็นผู้หญิง จากที่สังเกตคล้ายอยู่ในวัยยี่สิบกว่า บางส่วนที่อวบอิ่มก็อวบอิ่ม ดูน่ารักไม่เลว
ข้างหลังเธอคือบุคคลที่สวมชุดคลุมสีดำ มองแวบแรกเขาไม่ใช่คนดี
ที่ฉินห่าวกล้าพูดแบบนี้ เพราะผู้หญิงคนแรกสวมเสื้อคลุมของนิกายเซียวเหยา
“ศิษย์พี่ ช่วยข้าด้วย!”
หญิงสาวเห็นฉินห่าว ดวงตาทั้งสองข้างสว่างไสว
ฉินห่าวไม่ได้พูดอะไรสักคำ พุ่งสวนเธอไป
บรึ้ม!
ชายชุดดำไม่ทันตั้งตัว บวกกับไม่คิดว่าผู้มาเยือนจะอยู่ในขอบเขตขจัดสิ่งโสมม ถูกทุบเข้ากำแพงโดยตรง
“ว้าว ศิษย์พี่ ท่านทรงพลังจัง!”
ดวงตาของผู้หญิงเบิกกว้าง อุทานด้วยความประหลาดใจ
ฉินห่าวไม่สนใจเธอ ค้อนศึกหวดเข้าโจมตีชายชุดดำเป็นพายุ ไม่เปิดโอกาสให้เขามีชีวิตรอด
ผ่านไปพักหนึ่งเลย ฝุ่นควันจากการต่อสู้ถึงค่อยจางลง ฉินห่าวปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง
“เจ้าเป็นศิษย์ของนิกายเซียวเหยา?” ฉินห่าวมองผู้หญิงคนนั้นและถาม
“ ใช่ ข้าชื่อเซียวเซียว เป็นสาวกชั้น 4 ของนิกาย” เซียวเซียวพยักหน้าซ้ำๆ มองฉินห่าวด้วยความเลื่อมใส
“ชายผู้นี้คือใคร?”
ฉินห่าวพยักหน้า ชี้ไปที่กองซากเนื้อ
“เอ่อ เขาคือคนจากกองกำลังลึกลับที่พวกเรารับภารกิจมา ระหว่างแอบสะกดรอยตาม ไม่คิดว่าจะถูกพวกมันซุ่มโจมตี เหล่าศิษย์พี่ศิษย์น้องคนอื่นๆถูกฆ่าตายจนหมด”
เซียวเซียวเหลือบมองกองเนื้อ เกิดอาการคลื่นไส้ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แต่เมื่อนึกถึงเหล่าพี่น้องที่ถูกฆ่าตาย ก็เกิดเศร้าขึ้นมา
