บทที่ 123: ลาร์ซาร์ (1)
พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ
เจนนิเฟอร์ ผู้จัดการพื้นที่ 98 ของกิลด์โอโคเนลลี่ผงกศีรษะเมื่อเธอเห็นพิราบสื่อสารนับร้อยบินว่อนอยู่ห่างออกไป
พิราบสื่อสารบินไปมานั้นหมายความว่าคนระดับสูงของกิลด์ที่พวกเขาต้องรายงานได้รวมตัวอยู่ที่นั่น
ไคล์ รองผู้จัดการพื้นที่ 98 ที่ยืนอยู่ข้างๆ เจนนิเฟอร์แสดงสีหน้าไม่สบายใจออกมาขณะที่เขามองไปยังเจนนิเฟอร์ที่กำลังอารมณ์ดี
“เราจะสู้กับกิลด์ครอสหรือรีโรรีโรเรจริงๆ เหรอ? มันไม่ได้ให้ความรู้สึกดีเลยนะ”
สองผู้แข็งแกร่ง สองระดับปานกลาง และสองคนอ่อนแอ
นี่คือกิลด์ที่ปรากฏอยู่บนหลังกรากอช
มันมีความแตกต่างในแต่ล่ะขั้นอยู่ในระดับหนึ่ง
และนั่นเป็นสาเหตุให้กิลด์ของพวกเขาต้องกังวลกับหลายๆ เรื่องมาจนถึงตอนนี้
แม้ว่าพวกเขาจะได้เปรียบอยู่ในตอนนี้ การต่อสู้กับคนพวกนั้นก็ยังคงสร้างความหวาดกลัวให้กับเขาอยู่ดี
เจนนิเฟอร์ตบหัวของไคล์
เพี้ยะ!
“โอ้ย!”
“ไอ้โง่ แล้วเมื่อไหร่ที่โอกาสจะมาถ้าไม่ใช่ตอนนี้?”
ข่าวที่กิลด์รีโรรีโรเรเป็นหนึ่งในสามกิลด์ระดับกลางและสูญเสียกำลังคนไปอย่างมากจากการปะทะกับกิลด์คราวน์แพร่กระจายไปรอบๆ
และยิ่งไปกว่านั้น เมื่อพวกดาวไถได้มาที่นี่เพื่อที่จะควบคุมทิราดัสในขณะที่กำลังล่าพวกอคารอนอยู่
เหมือนกับกิลด์ครอส
พวกนั้นให้ความสนใจกับทิราดัสในเมื่อพวกนั้นคือคนที่แข็งแกร่งที่สุด และทั้งกิลด์ของพวกเขาไม่อาจที่จะตอบสนองต่อการบุกรุกอย่างกะทันหันของทิราดัสและมาร์กอชจำนวนมหาศาลได้จนกิลด์ของพวกเขาตกอยู่ในความโกลาหล
มันเป็นเหตุผลว่าทำไมตอนนี้ถึงเป็นจังหวะนั้น
ในเมื่อพวกเขารู้ว่าคนพวกนั้นได้รับความสูญเสียมหาศาลจากเหตุการณ์นี้
แม้ว่านั้นจะถูกโจมตีอย่างหนักหน่วงและยังคงอยู่ในความสับสน แต่เมื่อเวลาผ่านไปพักหนึ่งและทุกอย่างสงบลง ผู้คนก็จะเริ่มรวมตัวกันใต้เอนบิ อารินหรือกวานแจ
พวกเขาต้องลงมือก่อนหน้านั้น
“แต่… ถ้าเราปะทะกัน งั้นไม่ใช่ว่าหัวหน้าแอเรียลก็จะตกอยู่ในอันตรายด้วยเหรอ?”
“อะกิกูววว นายนี่กังวลหลายเรื่องซะจริงนะ”
เจนนิเฟอร์แสดงสีหน้ารำคาญอย่างมากออกมา
“เจ้าพวกนั้นจะลงมือง่ายๆ แบบนั้นเลยเหรอ? ในสถานการณ์แบบนี้เนี่ยนะ? พวกนั้นคงจะหยุดหลังจากที่แบ่งของรางวัลกัน อย่ากังวลขนาดนั้นเลย เราก็แค่จะไปเฝ้าดู”
มันอาจจะต่างออกไปถ้าหากพวกเขาอยู่ตัวคนเดียว แต่เมื่อขนาดของกิลด์ขยายใหญ่ขึ้น เขตปลอดภัยที่พวกเขาจะได้รับการปกป้องจากระดับบัลลาดิและระดับมาร์กอช รวมทั้งมีของเหลวร่างกายให้ใช้ก็จะกลายเป็นสิ่งสำคัญ
มันไม่ใช่ว่าพวกเขาควบคุมพื้นที่ตามขนาดของกิลด์
ยิ่งพวกเขาได้พื้นที่ครอบครองมากเท่าไหร่ คนที่พวกเขาจะรวบรวมได้ก็ยิ่งมากขึ้นและขยายขนาดของกิลด์ได้อย่างมั่นคง
และยิ่งอยู่ในอีกโลกที่คนส่วนมากในกิลด์จะถูกเปลี่ยนออกในราวๆ ทุกสามปี
กิลด์รีโรรีโรเรได้รบกวนกิลด์ของพวกเขาอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นมันจึงไม่มีโอกาส
และเพราะแบบนั้นเอง กิลด์ครอสจึงได้ผลประโยชน์เช่นกัน
พวกเขาต้องยึดครองพื้นที่ในโอกาสนี้
กิลด์ทั้งสองอาจจะไม่พอใจ แต่มันไม่มีอะไรที่พวกเขาจะทำได้
‘ใช่แล้ว สมดุลมันควรจะเสียนานแล้ว ถ้าเราโชคดี เราอาจจะสามารถครอบครองได้สามหรือสี่…’
ตูมมมม!
ในขณะที่เจนนิเฟอร์กำลังหัวเราะ คลื่นกระแทกที่สั่นสะท้านไปทั้งป่าได้ปรากฏขึ้นห่างออกไป
คลื่นกระแทกและเสียงนั้น
มันคือการปะทะกันระหว่างระดับมาร์กอช
สีหน้าของเจนนิเฟอร์หม่นหมองลงเมื่อเธอรับรู้ถึงมันได้
‘พวกเขาปะทะกัน?’
เรื่องจะเปลี่ยนไปถ้ามันกลายเป็นแบบนี้
‘เราจะช้าไม่ได้! เราต้องรีบไปช่วย!’
เจนนิเฟอร์ถุยน้ำลายลงบนพื้นก่อนจะรีบวิ่งไปยังสนามรบ
ตูมมม!
“โอ้ย!”
แอเรียลมึนงงจากแรงกระแทกรุนแรงและกระเด็นลอยถอยหลังไป
พลั่ก
เพื่อนของแอเรียลจากกิลด์โอโคเนลลี่รับร่างที่กระเด็นออกไปของแอเรียลก่อนจะรีบเอ่ยถามขึ้น
“เธอโอเคไหม?”
“เวรเอ้ย ฉันดูโอเคสำหรับนายไหมล่ะ… โอยย”
แอเรียลกัดฟันขณะที่ตวาดออกไป
มันให้ความรู้สึกเหมือนอวัยวะภายในของเธอทั้งหมดถูกบดขยี้จนเละ
การโจมตีจากหอกเพียงแค่ครั้งเดียว
การโจมตีครั้งเดียวนั้นได้ทะลวงผ่านสกิลป้องกันสามชั้นของเธอที่เธอสร้างปกคลุมร่างเอาไว้
ในเวลาเดียวกัน อาร์ติแฟคที่เธอได้รับมาจากส่วนลึกของป่าฮอร์น <โล่แห่งความยุติธรรม> ถูกทำลายจนแตกเป็นสามชิ้น
‘นั่นมันบ้าอะไรกัน? มันมีอะไรแบบนั้นในการผ่าตัดดัดแปลงร่างกายด้วยรึไง?’
แอเรียลกระอักเลือดออกมาขณะที่เธอมองไปยังฮันซู
ทั่วทั้งร่างของอีกฝ่ายถูกครอบคลุมไปด้วยเกล็ดสีทอง
และออร่าสีดำที่ส่องประกายอยู่เหนือเกล็ดสีทองนั้น
มันดูเหมือนกับมังกรปีศาจสีทอง
และแรงกดดันที่แพร่ออกมาจากร่างกายของเขาได้ทำให้เธอรู้สึกเหมือนทั่วทั้งร่างของเธอถูกกดลงไปที่พื้น
มันให้ความรู้สึกเหมือนมังกรปีศาจกำลังจ้องมองมายังเธอ
‘… ถ้าเราสู้กับพวกนั้น เราจะตายกันหมด’
เหตุผลที่พวกเธอสามารถยื้อเอาไว้ได้แม้ว่าจะอ่อนแอกว่านิดหน่อยในด้านของพลังนั้นเป็นเพราะเธอ
เธอที่สามารถถ่วงเวลาเอาไว้ได้จนกำลังสนับสนุนมาถึง
แม้ว่าจะเกิดการปะทะกันขึ้นที่นี่ กำลังเสริมก็จะยังคงมาและเธอจะสามารถฉวยโอกาสนั้นในการกำจัดคนพวกนี้ทั้งหมดได้
แต่หากเป็นเช่นนี้ พวกเธออาจจะตายกันหมดกระทั่งก่อนที่ลูกกิลด์เธอจะมาถึง
อำนาจสำคัญ แต่มันจะสำคัญก็ต่อเมื่อเธอยังคงมีชีวิตอยู่
‘เวรเอ้ย… ฉันต้องซื้อเวลาก่อน’
แอเรียลโยนโล่ที่เธอถือเอาไว้ออกไป ยันตัวลุกขึ้นยืนก่อนจะตะโกน
“ไอ้เวรเสียสตินี่! โจมตีพวกเราโดยไม่แม้แต่จะเตือน!”
ฮันซูแสยะยิ้มก่อนจะเอ่ยขึ้น
“เธอหมายความว่าไงที่ว่าไม่เตือน ฉันบอกเธออย่างชัดเจนแล้วนะว่ามันเป็นไปไม่ได้ คนที่บอกว่าไปจากที่นี่ไม่ได้คือเธอเอง”
เขาต้องพาอคารอนไปยังแท่นบูชาลึกในป่าฮอร์นและควบคุมกรากอช
จากนั้นเขาต้องมุ่งหน้าไปยังสิงโตขาว ลาร์ซาร์
เขาจะปล่อยให้คนพวกนี้เอาตัวอคารอนไปจากเขาได้ยังไง?
แอเรียลสูดลมหายใจเข้าออก
จากนั้นเธอจึงมองไปยังคนรอบๆ เธอและถอนหายใจก่อนจะเอ่ย
“เวรเอ้ย งั้นเราก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว ไปเถอะ ไอ้บัดซบเอ้ย เราทำอะไรไม่ได้”
มันก็น่าเสียดายที่จะปล่อยคนพวกนี้ไป แต่เธอไม่มีความมั่นใจ
ความมั่นใจว่าจะสามารถยื้อเอาไว้ได้จนกว่ากำลังเสริมจะมาถึง
แอเรียลถอนหายใจ แสดงสีหน้ายอมแพ้ขณะที่เธอเปิดทางสู่ส่วนลึกของป่าฮอร์น
‘เฮ้อ เราออกไปได้ซะที’
อาเคลล่าแสดงสีหน้ากระวนกระวายออกมาอยู่ด้านหลัง ทว่าจากนั้นจึงถอนหายใจโล่งอก
แม้ว่าจะเป็นระดับมาร์กอชก็ไม่ได้ไร้เทียมทาน
ถ้าพวกเธอไร้เทียมทาน งั้นทำไมพวกเธอถึงต้องเข้าร่วมกิลด์ด้วยล่ะ?
เธอไม่ต้องการที่จะสู้กับคนที่กำลังล้อมพวกเธอด้วยแนวรบจากทุกทาง ทว่าโชคดีที่แอเรียลเปิดทาง
‘ใช่แล้ว ไปกันเถอะไอ้บ้าเอ้ย ไม่ว่าแกจะแข็งแกร่งแค่ไหน แกก็จะถูกรั้งอยู่ที่นี่ถ้าแกสู้’
ทว่าฮันซูพังความหวังของอาเคลล่าลงจนหมดสิ้น
“นั่นก็เป็นไปไม่ได้”
ตูมมมม!
ฮันซูเหวี่ยงหอกของเขาและฟาดแอเรียลอีกครั้งหลังจากที่ลดระยะห่างระหว่างตัวเขากับอีกฝ่ายลง
แอเรียลที่ระแวงอยู่ก่อนจากการปะทะก่อนหน้าและมีเพื่อนๆ อยู่ข้างๆ ทำให้เธอรอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิด
กร๊อบบ
ทว่าเธอไม่อาจหลีกเลี่ยงการที่แขนทั้งสองข้างของเธอจะหักได้
‘อึกกก…’
แอเรียลกัดฟันกรอดจากความเจ็บปวดที่แล่นมาจากแขนทั้งสองที่หักของเธอก่อนจะตวาดออกไปพร้อมกับถอยหลัง
“นายทำแบบนี้ทำไม! ฉันบอกให้นายไปแล้วนี่!”
“เธอจะเข้ามาตอนไหนก็ได้ แต่การออกไปเป็นอีกเรื่องหนึ่ง”
‘มันเคยเป็นประโยคประจำตัวของคังเต้ วันนี้มันค่อนข้างน่าฟังนะเนี่ย’
ฮันซูหัวเราะขณะที่เขามองไปยังแอเรียล
กิลด์รีโรรีโรเรและกิลด์ครอสอาจจะยากที่จะแสดงพลังของทั้งกิลด์ออกมาได้ไปสักระยะ
ในเมื่อพวกเขาถูกโจมตีจนแหลกสลายเป็นเศษซากมากเกินกว่าที่จะนำมาประกอบขึ้นใหม่ได้
มันจะกลายเป็นเรื่องน่ารำคาญอย่างมากถ้ามีกิลด์อื่นมาลอบโจมตีพวกนั้นหลังจากที่สร้างพันธมิตรกันขึ้น
‘มันอาจจะต่างออกไปถ้าพวกเขาไม่ได้มุ่งร้ายกับพวกเรา แต่ อย่างน้อยฉันก็ควรจะทำให้พวกเขาไม่อาจทำอะไรได้’
พิราบสื่อสารไม่ใช่อะไรที่สะดวกเหมือนโทรศัพท์
มันมีขีดจำกัดว่าคนคนหนึ่งจะส่งข้อความหาได้กี่คน และจะรับข้อความได้กี่คน
ดังนั้นแล้ว หากเขาทำลายตำแหน่งที่พิราบสื่อสารทั้งหมดมารวมตัวกันลง การสื่อสารภายในกิลด์ก็จะหยุดชะงักลงไปช่วงหนึ่ง
แล้วทำไมฮันซูจะต้องปล่อยคนเหล่านั้นไปเมื่อพวกเขามาอยู่ต่อหน้า
และยิ่งไปกว่านั้น เมื่อคนเหล่านี้อาจจะสร้างทีมมาแกะรอยพวกเขา
‘บัดซบ’
แอเรียลมองไปรอบๆ
พวกเธอมีระดับมาร์กอชอยู่สิบสามคน
แต่คู่ต่อสู้มีหกคนจากกิลด์ครอส สามคนจากกิลด์รีโรรีโรเร และกระทั่งมีอคารอนห้าตนไม่รวมตัวฮันซู
‘ถ้าเป็นแบบนี้เราจะออกไปไม่ได้’
แอเรียลแสดงสีหน้าสิ้นหวังไปชั่วขณะก่อนจะนึกถึงบางอย่างขึ้นได้แล้วตะโกนไปยังอคารอนที่อยู่ด้านหลัง
“อคารอน! ไอ้พวกสารเลว! พวกแกบอกว่าพวกแกมีศักดิ์ศรีและจะไม่โจมตีคนอ่อนแอ! และพวกแกก็ยังพูดว่าพวกแกจะไม่เข้าร่วมในสงครามของเผ่าพันธุ์อื่น! พวกแกยังเป็นนักรบอยู่รึเปล่า!?”
ทารูโฮลทำเพียงยักไหล่เมื่อได้ยินเช่นนั้น
“ของพวกนั้นก็สำคัญ แต่… กฎบอกว่าเราต้องช่วยเหลือสหายที่กำลังตกอยู่ในอันตราย ไม่ว่าข้าจะมองอย่างไร มันก็ดูเหมือนว่าสหายของข้ากำลังตกอยู่ในอันตราย”
จากนั้นทารูโฮลจึงมองไปยังฮันซู
ฮันซูพยักหน้า
“นั่นเป็นความจริง หัวใจฉันเต้นแรงมากเลยตอนนี้ คู่ต่อสู้ของฉันแข็งแกร่งเกินไป”
“งั้นเหรอ? งั้นข้าก็ควรจะช่วยเจ้า”
“ไอ้พวกสารเลว…”
อาเคลล่าเดาะลิ้นใส่แอเรียลที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
เพราะเธอเองก็อยู่ในสถานการณ์คล้ายๆ กัน
มันไม่มีความแตกต่างระหว่างเธอกับแอเรียลที่ชีวิตของพวกเธอพลิกผันไปสู่จุดที่เลวร้ายที่สุดหลังจากที่มายุ่งกับเจ้าคนที่ชื่อฮันซูตรงนั้นมากนัก
‘มันค่อนข้างน่าเศร้าที่จะมองอยู่แบบนี้แต่ฉันจะทำอะไรได้ ฉันไม่ได้อยู่ในจุดที่จะมากังวลเกี่ยวกับคนอื่น’
อาเคลล่าหยุดคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ขณะที่เธอพุ่งตรงไปยังแอเรียลโดยที่ร่างกายถูกควบคุมด้วยกลิ่น
“เฮ้ออ…”
ใบหน้าของแอเรียลฉายชัดถึงความยอมแพ้ขณะที่ร่างที่ถูกมัดแน่นของเธอกำลังถูกลากไป
‘บ้าเอ้ย พวกนี้ลงมือหนักจริงๆ’
แอเรียลขมวดคิ้วกับความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างของเธอ
ความแตกต่างของพลังมันมากเกินไป
เธอคิดว่าเธอจะสามารถถ่วงเวลาได้ในระดับหนึ่ง แต่มันคือความเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวง
พวกเธอถูกกระทืบจนเละกระทั่งก่อนที่เพื่อนๆ ของพวกเธอจะสามารถมาล้อมฮันซูและกลุ่มของเขาได้ขณะที่ตอนนี้พวกเธอถูกแบกอยู่บนหลังของอคารอนหลังจากที่ถูกมัดเป็นแหนมและถูกพาไปที่ไหนสักแห่ง
ในตอนนั้นเองที่ลูกกิลด์โอโคเนลลี่ปรากฏขึ้นในสายตาของพวกเธอ
“ไอ้หัวหน้ากิลด์เวรนั่น!”
ลูกกิลด์ที่กัดฟันกรอดขณะที่พุ่งเข้ามาหาพวกเธอ
คนจำนวนค่อนข้างมากกำลังโจมตีเข้ามา แต่แอเรียลทำเพียงส่ายศีรษะ
ในเมื่อเธอรู้อย่างชัดเจนว่าอะไรจะเกิดขึ้น
‘และพวกนี้ก็ไม่ได้ทำเพียงช่วยฉันหรืออะไรแบบนั้นจริงๆ’
ตูมมมม!
หอกเพียงเล่มเดียวทลายแนวรบของกิลด์โอโคเนลลี่
“อ๊ากกกก!”
ลูกกิลด์โอโคเนลลี่ล้มลงกลิ้งบนพื้นและกรีดร้องออกมาด้วยความทรมานจากสปอร์ที่ระเบิดออกจากหอกนั้น
วินาทีที่แนวรบพังลง ฮันซูและกลุ่มของเขาก็พุ่งตัวผ่านไป
แอเรียลมองไปยังภาพนั้นก่อนจะถอนหายใจ
‘มันไม่มีทางที่พวกเขาจะสามารถขัดขวางพวกนี้ได้’
มันไม่มีทางพอแม้ว่าพวกเขาจะได้รับคำสั่งจากเธอและทำมันอย่างระมัดระวัง แต่คนพวกนี้ทั้งหมดกำลังพุ่งเข้ามาด้วยตนเอง
พวกเขาทำไม่ได้
แอเรียลเอ่ยขึ้นกับฮันซูที่วิ่งอยู่หน้าสุดอย่างไม่เต็มใจ
“… คุณจะช่วยปล่อยพวกเราไม่ได้เหรอ? จะอย่างไรเราก็ไม่มีค่าในฐานะตัวประกันสักเท่าไหร่อยู่แล้ว! และ… มันไม่มีเหตุผลให้พวกเราไล่ตามพวกคุณตราบเท่าที่คุณยังอยู่กับพวกเขา”
มันคงจะเป็นข่าวที่ลือกันไปทั่วกรากอชแล้ว
<ถ้าได้รับการผ่าตัดดัดแปลงร่างกาย คุณก็จะได้รับพลังมหาศาล! และวิธีการอยู่ในมือของพวกอคารอน!>
ความจริงแล้ว การผ่าตัดดัดแปลงร่างกายไม่ได้เป็นที่รู้จักในวงกว้างขนาดนั้นจนถึงตอนนี้
ในเมื่อคนเพียงคนเดียวที่ได้รับมันคือกวานแจ และเขาไม่มีโอกาสในการแสดงพลังของเขามากนักหลังจากที่สร้างกิลด์ของเขาขึ้น
แต่นี่มันต่างออกไป
มันมีความแตกต่างระหว่างข่าวลือและการเห็นมันด้วยสายตาตนเอง
ทุกคนรู้ว่าเจ้าฮันซูนั่นแข็งแกร่งขึ้นอย่างมากในระยะเวลาสั้นๆ
และตำแหน่งของอคารอนเองก็สามารถมองเห็นได้
ถ้าก่อนหน้าพวกเขาค้นหาพวกนั้นอย่างสบายๆ ตอนนี้พวกเขาก็จะค้นหาพวกนั้นอย่างบ้าคลั่ง
‘และ มันไม่มีทางที่กิลด์จะกระทั่งทำเหมือนพวกเราเป็นตัวประกัน’
ช่วงเวลาเดียวที่ลูกกิลด์จะเรียกหัวหน้ากิลด์ว่าเป็นหัวหน้าก็คือช่วงเวลาที่หัวหน้ากิลด์สามารถควบคุมกิลด์ได้
ทำไมกิลด์จะรู้สึกกดดันเมื่อหัวหน้าของพวกเขาถูกจับเป้นตัวประกันในเมื่อหัวหน้าคนนั้นไม่อาจแม้แต่จะทำอะไรได้?
“ฉันรู้ว่าพวกเธอไม่มีคุณค่าในฐานะตัวประกัน”
แอเรียลรู้สึกงุนงงกับคำพูดของฮันซู
“… หา? งั้นทำไม?”
ในตอนนั้นเอง
เสียงคำรามทุ้มต่ำและสูงส่งได้ดังขึ้นจากท้องฟ้า
โกวววววววว
“มันเริ่มต้นแล้ว”
ฮันซูหัวเราะกับเสียงที่ดังก้องห่างออกไป
กรากอซคำรามเสียงดังเสียจนถึงจุดที่ก้อนเมฆสลายหายไป
ในขณะที่ฮันซูและทารูโฮลกำลังต่อสู้กับทิราดัสและดึงดูดความสนใจของมัน โอเทออนได้ไปถึงยังแท่นบูชาและเริ่มจัดการกรากอซ
ตอนนี้พวกเขาแค่ต้องมุ่งหน้าไปยังลาร์ซาร์
มันคงจะใช้เวลาราวๆ 1 อาทิตย์เพื่อที่จะไปถึงที่นั่น
แต่เหล่าแมงเม่า ผู้คนที่ต้องการพลังจากการดัดแปลงจะไม่ยอมอยู่เฉยๆ ในระหว่างนั้น
‘ช่วงนี้ฉันจะเล่นกับพวกนายไปก่อน พวกนายไม่ควรเข้ามาในป่าลึกขนาดนี้ พวกนายก็รู้’
ฮันซูหัวเราะกับภาพของลูกกิลด์นับพันที่เร่งรีบเสียจนไม่มีกระทั่งระดับมาร์กอชนำมาขณะที่พวกเขาพุ่งเข้ามาในป่า
TL: คุณปู่ที่กลัวหลานๆ เหงาเลยไปเล่นด้วย//ผิด
ปล.โบนัสค่า
