ภายในป่านักรบขั้นสูงเผ่านาคาทมิฬทั้ง 3 และอสรพิษของพวกเขาถูก ถูกเอาชนะได้ง่ายๆโดยมนุษย์วานร มนุษย์ต้นไม้และมนุษย์หิน

จี้เสี่ยวกำลังตื่นตระหนกและสับสนอย่างหนัก ตอนนี้เขาหมดความอดทนเขาพยายามดิ้นร่นด้วยแรงทั้งหมดที่มี แต่ถึงแม้ว่าเขาจะดิ้นร่นหนักแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถหลุดออกจากการควบคุมของสัตว์ประหลาดหกเขาได้เลย

ตอนนี้ ดีหลัว ทูบ้า ทูโอกำลังระมัดระวังตัวอย่างมาก พวกเขาไม่กล้าที่จะโจมตีสุ่มสี่สุ่มห้า นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาต้องต่อสู้กับเวทย์มนตร์ระดับสูงของนักบวชที่ทรงพลัง

นักรบนาคาทมิฬนับร้อยวิ่งออกมาจากป่า พวกเขาตะหวัดดาบเพื่อส่งเสียงสื่อสารกันเหมือนงู

ในป่าตอนนี้เต็มไปด้วยหมอกหนา ซึ่งสร้างบรรยากาศน่าขนลุก พวกนักรบนาคาทมิฬวิ่งเข้าไปในหมอกโดยไม่ทันได้เตรียมตัว ความเร็วของพวกเขาลดลงทันทีที่เข้าไปในหมอก พวกเขาไม่สามารถที่จะควบคุมความเร็วหรือเท้าของเขาได้ดังใจ แต่ละก้าวที่พวกเขาก้าวมันยากลำบาก ราวกับว่าเท้าของพวกเขาถูกกาวเหนียวๆยึดไว้กับพื้น

ทันใดนั้นมีเสียงหัวเราะของชิงหยิงดังมาจากทุกซอกทุกมุมในป่า พร้อมกับเสียงมีลูกธนูนับไม่ถ้วนพุ่งตรงไปยังนักรบนาคาทมิฬจากทุกทิศทาง ไม่มีลูกธนูไหนพลาดเป้า ด้วยพิษร้ายแรงที่เคลือบอยู่บนหัวลูกธนูทำให้นักรบที่ดูแข็งแรงกำยำสลายไปในชั่วอึดใจ

สถานการณ์ตอนนี้ดูไม่เป็นใจกับพวกนาคาทมิฬ อีกไม่นานพวกเขาจะต้องถูกกำจัดจนหมดอย่างแน่นอน

“จี้เซีย!”

เสียงที่เกรียดกราดดังมาจากในป่า จี้มู่ที่ถูกส่งลอยไปในการต่อสู้กับมนุษย์ต้นไม้ ตอนนี้เขากำลังเดินออกมาจากป่า พร้อมกวัดแกว่งขวานของเขา ร่างกายของเขาห่อหุ้มด้วยเปลวไฟสีทอง

หมอกสีเทารอบๆตัวจี้มู่ค่อยๆจางหายไป สิ่งมีชีวิตลึกลับที่แฝงตัวอยู่ในหมอกต้องถอยห่างออกจากจี้มู่ด้วยความยำเกรง พลังสายเลือดของกาอัคคีกำลังคุกคามพลังลึกลับในป่า ถึงแม้ว่าพวกมันจะมีพลังไม่ใช่น้อยแต่ก็ไม่กล้าโจมตีจี้มู่

“มู่! นี่มันหมายความว่ายังไง?”

จี้เซียกำหอกในมือแน่น

“เจ้ายอมละทิ้งเกียรติของเผ่าเราร่วมมือกับพวกนี้ เพื่อมาฆ่าข้างั้นรึ?”

“เจ้าลืมไปแล้วรึ ในดินแดนทางใต้มีเผ่าจำนวนเท่าไรที่ต้องล้มสลายไป เพียงเพราะว่าพวกเขาขัดแย้งกันเองภายใน? ไม่ต้องเอ่ยถึงมาก เอาแค่เผ่าเหยียนเจียวที่ทรงอำนาจในเวลานั้นพวกเขา…”

เสียงที่นุ่มนวลของจี้เซียเต็มไปด้วยความสับสนและความเศร้า

จี้มู่กวัดแกว่งขวานในอากาศ ก่อให้เกิดเปลวเพลิงขนาดใหญ่กระจายไปทั่วพื้นดิน ส่งผลให้พื้นสั่นสะเทือนไปทั่วภายในรัศมีพันฟุต
ลูกธนูนับสิบพุ่งตรงไปที่จี้มู่จากทุกทิศทาง แต่อย่างไรก็ตามลูกธนูทั้งหมดก็ถูกไฟที่ห่อหุ้มร่างจี้มู่เผาเป็นเถ้าถ่าน

“เก็บคำพูดของเจ้าไปซะ” จี้มู่คำราม

“ภายใต้การนำของจี้ซู เผ่ากาอัคคีจะแข็งแกร่งและทรงพลังมากกว่าเดิม เผ่าเหยี่ยนเจียว? ข้ารู้จักพวกเขา พวกเขาล่มสลายก็เพียงเพราะพวกเขาไม่มีพลังมากพอ!”

“เผ่านกกระเรียนใช่หรือไม่ พลังที่เจ้ากำลังพูดถึง?”
จี้เซียขึ้นเสียง

“พวกเราสืบเชื่อสายจากกาทองคำในตำนาน พวกเรามีพลังและความภาคภูมิ แล้วทำไมพวกเราจะต้องยอมให้เผ่าอื่นมากำหนดอนาคตของเรา?”

จี้มู่นิ่งเงียบ ผิวของเขาเริ่มโปร่งใสเหมือนมีลาวาไหลออกมา พื้นดินที่เขายืนอยู่เริ่มเปลี่ยนเป็นลาวาอย่างรวดเร็ว หมอกสีเทาบริเวณโดยรอบจางหายไปจนหมด

จี้มู่เดินไปใกล้จี้เซียมากขึ้นและตะโกน

“ดีหลัวสหายข้ามาร่วมมือกันจัดการเขา เมื่อเดือนก่อนพี่จี้ซูทำเขาบาดเจ็บสาหัส เขายังไม่ฟื้นพลังเต็มที่ เราต้องรีบจัดการเขาตอนนี้!”

เขาหยุดพูดชั่วครู่ ใบหน้าของเขาแฝงไปด้วยความชั่วร้ายและพูดต่อว่า

“ข้าคิดว่าเจ้ายังไม่เคยเห็นผู้หญิงของจี้เซียใช่หรือไม่ ฆ่าเขา ผู้หญิงของเขาจะเป็นลาภก้อนใหญ่สำหรับพวกเจ้า!”

จี้เซียคำรามด้วยความโกรธ เปลวไฟสีทองจำนวนมากพุ่งออกมาจากร่างของเขา จุดชีพจรพลังนับ 10 เริ่มเปล่งแสงให้เห็น

“มู่ ข้าไม่มีอะไรจะพูดกับเจ้าอีกต่อไป ข้าจะฆ่าเจ้าที่นี่!”

ขณะที่จี้เซียกำลังคำราม จี้ฮ่าวพุ่งออกไปพร้อมกับหอกในมือของเขา ทุกๆก้าวที่เขาก้าวไปข้างหน้า จะมีเปลวไฟรูปร่างเหมือนดอกบัวปรากฏขึ้นใต้เท้าของเขา ความเร็วของจี้ฮ่าวเพิ่มขึ้นหลายเท่าจากปรกติ

“ตายซะ!”

จี้ฮ่าวตะโกนด้วยความโกรธ มีจุดแสงเล็กๆปรากฏขึ้นที่ปลายหอกของเขา จี้ฮ่าวแทงหอกไปที่ลำคอของนักรบคนอื่นที่อยู่รอบๆคนแล้วคนเล่า เลือดสาดกระจายไปทั่ว

“ท่านพ่อ! พวกเราไม่มีอะไรจะต้องพูดกับคนพวกนี้อีกแล้ว เราควรจะปลิดชีวิตพวกมันทั้งหมดที่นี้ซะ”
จี้ฮ่าวสังหารศัตรูนับสิบแล้วตะโกนไปที่จี้เซีย

จี้ฮ่าวลอยผ่านไปใกล้จี้มู่อย่างจงใจ ม่านตาของจี้มู่หดลง เขายกขวานขึ้นและฟันไปที่จี้ฮ่าวโดยสัญชาตญาณพร้อมกับพูดว่า

“จี้ฮ่าว! แกนี้มันตัวปัญหาจริงๆ! “

เปลวไฟที่พวยพุ่งออกมากจากขวานเกือบที่จะกลืนจี้อ่าวเข้าไป แต่ในเวลานั้น เจ้ากาที่เกาะอยู่บนไหล่ของจี้ฮ่าวตลอดเวลาก็ขยายร่างขึ้นทันที แล้วใช้กรงเล็บของมันปัดขวานและเปลวไปออกไป

ตูม!

หลังจากเสียงระเบิด จี้มู่กระเด็นถอยห่างออกมาก เขาไม่สามารถที่จะต้านทานพลังของกาอัคคีได้
ในเวลาเดียวกัน สัตว์ประหลาดกระดูกซึ่งกำลังรอคอยโอกาสอยู่เงียบๆ พุ่งเข้ามา และใช้มือของมันผลักไปที่ร่างของจี้มู่ จี้มู่กรีดร้องออกมาทันทีพร้อมกับมีเลือดไหลออกมาจากปากของเขา ถึงแม้ดูเหมือนว่าสัตว์ประหลาดกระดูกจะเพียงแค่ผลักเขาเบาๆเท่านั้น แต่จี้มู่รู้สึกราวกับว่าถูกทุบอย่างแรงด้วยภูเขาทั้งลูกเลยทีเดียว

“จี้…เซีย!” จี้มู่ครวญคราง เขาหยิบหยกสีแดงดำออกจากกระเป๋าและบี้มัน มีเสียงแหลมๆของนกดังมาจากหยกที่ถูกบี้ ร่างกายของจี้มู่เปลี่ยนเป็นลำแสงพุ่งไปในอากาศและหายไปในชั่วพริบตา

“ช่างน่าละอาย!” จี้ฮ่าวจ้องไปที่ท้องฟ้าและพูด

“คนของเผ่ากาอัคคีใช้อุปกรณ์ของเผ่านกกระเรียนเพื่อเอาชีวิตรอด มันจะมีอะไรที่น่าละอายยิ่งกว่านี้อีก?”

เจ้ากาพองขนของมันและจ้องไปที่ลำแสงที่ลอยอยู่ในอากาศ เมื่อมันได้ยินจี้ฮ่าวพูดว่าใช้อุปกรณ์ของเผ่านกกระเรียนเพื่อเอาชีวิตรอด ทำให้มันโกรธมาก

เจียวนาคาทมิฬที่กำลังยืนอยู่บนหัวอสรพิษ มองไปรอบๆอย่างกังวล “ทำไมกัน ทำไมท่านปู่ยังไม่ออกมา เกิดอะไรขึ้นกับเขา?”

ดีหลัวที่ยืนอยู่ข้างๆเจียว มองไปรอบๆ จากนั้นเขาก็เปล่งเสียงพร้อมกับปล่อยมีดสายลมสีฟ้าไปยังจี้เซีย พร้อมกับพุ่งไปหาจี้เซียพร้อมกับทูบ้าและทูโอ

“เจ้าคนป่าที่กำลังขี่งูอยู่นั่น มาช่วยเราฆ่าจี้เซียเร็วเข้า!”

ขณะพุ่งไปหาจีเซีย ดีหลัวหัวเราะอย่างน่ารังเกลียดและพูดว่า

“ข้าชักอยากจะเห็นผู้หญิงของเขาแล้วสิ ว่าจะงามขนาดไหน”

จี้ฮ่าวยกหอกขึ้นแล้วขว้างมันตรงไปที่ดีหลัว!

ติดตามผู้เเปลได้ที่ Facebook Page : https://www.facebook.com/TheMagasEra/