ยามลาดตระเวณคนอื่นๆ ไม่ได้ตามมาสมทบที่เนินเขาแห่งนี้ อย่างไรก็ตาม ถ้าพวกเขาพบว่ายาม A ไม่ได้กลับมา พวกเขาคงรีบส่งคนมาตรวจสอบทันที

 

ในตอนนี้คริสรู้ซึ้งแล้วว่า เขาและ ‘ปาร์ตี้’ ของเขานั้นประเมินพลังของขุมพลังในทอทูการ์ต่ำไป ถ้าพวกเขาไม่ได้วางแผนบุกมาล่วงหน้าแล้วล่ะก็ พวกเขาคงไม่มีทางลอบเข้าไปวางระเบิดในปราสาทได้สำเร็จ อย่างแน่นอน!

 

นอกจากนี้ อาการบาดเจ็บของเขาก็ร้ายแรง ถึงจะพยายามหลบหนี แต่ยังไงก็ถูกจับได้อยู่ดี

 

ดังนั้นตัวเลือกเดียวของเขาคือติดตามชีหยานผู้ที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้!

 

เมื่อได้ยินเสียงตะโกน ชีหยานก็หันกลับไปแล้วถามว่า

 

“นายต้องการอะไรอีก?”

 

คริสจ้องมองชีหยานทั้งน้ำตาก่อนที่จะตอบว่า

 

“สหายหยาน ดูสภาพของฉันตอนนี้สิ ฉันจะหลบหนีพวกที่กำลังตามล่าฉันไปได้อย่างไร? ถ้านายไม่ช่วยฉันหนี! นายก็ควรจะปล่อยให้ฉันตายในกระท่อมนั้นตั้งแต่แรก …”

 

ชีหยานยักไหล่ ก่อนที่จะกล่าวว่า

 

“แต่จากที่ฟังนายเล่ามา นายมี ‘ปาร์ตี้’ ไม่ใช่หรอ? ทำไมไม่กลับไปรวมตัวกับปาร์ตี้ของนายล่ะ?”

 

คริสส่ายหัว ก่อนที่จะแย้งว่า

 

“พวกเขาคงลงเรือหนีไปแล้ว เรือของบอส สามารถดำน้ำได้ เพราะฉะนั้นมันไม่มีทางถูกค้นเจออย่างแน่นอน … ถ้าเป็นก่อนหน้านี้พวกเขาก็คงหาทางมาช่วยฉัน แต่ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ … พวกเขาคงเลือกที่จะทิ้งฉัน”

 

ริมฝีปากของชีหยานยกสูงขึ้นก่อนที่เขาจะกล่าวว่า

 

“ฉันช่วยนายไปครั้งนึงแล้ว ทำไมฉันต้องช่วยอีก? และความจริงแล้วฉันไม่ได้อยากช่วยนาย ฉันแค่ต้องการที่จะเอาของดรอปจากเจ้ายามลาดตระเวณ อีกอย่างตอนนี้เกาะทั้งเกาะเกิดการไล่ล่าครั้งใหญ่ ถ้าฉันช่วยนาย มันจะไม่กลายเป็นว่า ฉันเลือกที่จะเหยียบเท้าตัวเอง? (สำนวน) ไหนลองบอกเหตุผลที่ฉันต้องช่วยนายหน่อยซิ?”

 

คำพูดของชีหยานนั้นสมเหตุสมผลเป็นอย่างมาก — แต่แท้จริงแล้วมันเป็นแผนของเขา เพราะถ้าเขาตกลงช่วยเหลือทันที ก็อาจจะไม่ได้ของอะไรตอบแทน

 

คริสรีบตอบกลับทันทีว่า

 

“นายไม่มีปาร์ตี้ใช่ไหม? ฉันสามารถแนะนำนายกับหัวหน้าให้มาร่วมปาร์ตี้กับพวกเราได้!”

 

ชีหยานนิ่งไปครู่หนึ่ง แต่เขาก็ยังทำท่าทีเฉยเมย ก่อนที่จะกล่าวว่า

 

“ให้ฉันเข้าร่วมปาร์ตี้? ถ้ากลุ่มของนายเก่งจริง นายคงไม่มาอ้อนวอนขอให้ฉันช่วยหรอก”

 

ใบหน้าของคริสเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง แต่เขาก็ยังพยายามเกลี้ยกล่อมชีหยานว่า

 

“สหายหยาน นายต้องเข้าใจนะ การมีปาร์ตี้น่ะ มันสะดวกกว่าการทำอะไรๆคนเดียว ในหนังที่อันตรายแบบนี้ — ในเกมแห่งฝันร้ายนี้! ปาร์ตี้เป็นเรื่องสำคัญมากนะ คนยิ่งเยอะ โอกาสรอดก็ยิ่งเยอะตามไปด้วย  ส่วนที่พวกเราพลาดในหนังเรื่องนี้น่ะ มันเป็นอุบัติเหตุ ถ้าหนึ่งในปาร์ตี้ของฉันไม่บังเอิญไปปลดล็อคภารกิจเสริม(เนื้อเรื่องรอง)เข้าล่ะก็ ฉันบอกได้เลยว่า ตอนนี้ ฉันและปาร์ตี้ของฉันคงได้ไปล่องเรือสำราญพร้อมกับจิบไวน์หรูควบคู่กับไข่ปลาคาร์เวียที่ดูไบแล้ว!”

 

ชีหยานแสยะยิ้มออกมา ก่อนที่จะกล่าวว่า

 

“คนยิ่งเยอะ รางวัลที่ได้ก็ยิ่งน้อย เพราะต้องแบ่งกัน นอกจากนี้เกมแห่งฝันร้ายนั้นขี้เหนียวเป็นอย่างมาก ถ้าอยากได้รางวัลเยอะ ก็ต้องยิ่งทำภารกิจที่เสี่ยง — เค้กมีแค่ 1 ก้อน แต่ต้องแบ่งให้คนหลายคนได้กิน แล้วแต่ละคนจะได้ส่วนแบ่งเค้กไปได้สักแค่ไหนกันเชียว?”

 

“นายชื่อคริสงั้นสินะ ฉันคิดว่านายยังบอกฉันไม่หมดเรื่องปาร์ตี้ ฉันรู้ว่าพวกเขาไม่มีทางแบ่งรางวัลเป็นจำนวนเท่าๆกันอย่างแน่นอน! รางวัลส่วนใหญ่คงเข้ากระเป๋าของหัวหน้าปาร์ตี้นั่นแหละ!!”

 

คริสตอบกลับทันที

 

“ใช่ ฉันยอมรับว่านั่นก็เรื่องจริง อย่างไรก็ตาม นายต้องมองภาพกว้างๆสิ! นายจะละเลยปาร์ตี้แล้วเป็นเพลเยอร์แบบโซโล่ ตลอดไปไม่ได้! ช่วงก่อนที่ฉันจะเข้าปาร์ตี้ อัตตราความสำเร็จภารกิจของฉันในหนังแต่ละเรื่องที่ไปผจญภัยไม่เคยเกิน 50%! แถมแต่ละครั้งที่จบภารกิจ ฉันจะได้รับแต้มสเตตัสกับแต้มฝึกฝนแค่ครั้งละ 1 แต้มเท่านั้น! ”

 

“อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ฉันเข้าร่วมปาร์ตี้แล้ว ถึงแม้ไอเท็มที่ได้รับจะน้อยลง แต่ ‘อัตราความสำเร็จของภารกิจกลับเพิ่มขึ้น! และนั่นทำให้ฉันได้แต้มฝันร้ายเพิ่มขึ้นอีกเป็นจำนวนมาก! ตัวอย่างเช่น ถ้าฉันเลือกที่จะออกจากหนังเรื่องนี้ในตอนนี้ ฉันจะได้รับแต้มฝันร้ายอย่างน้อย 2000 แต้ม! เห็นไหมว่ามันคุ้มค่าที่จะเข้าร่วมปาร์ตี้!”

 

เมื่อได้ยินคำพูดของคริส ชีหยานก็รู้สึกราวกับถูกสาดฟ้าฟาด! ความสงสัยและสับสนก่อนหน้านี้ของเขาถูกล้างออกจนหมด — หลังจากที่เขาออกจากหนังคนเหล็กเทอร์มิเนเตอร์ ชีหยานมักจะเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจอยู่เสมอ ว่า ทำไมกันนะ? ทำไมอัตราการสำเร็จภารกิจของเขาถึงมีแค่ 53 %!

 

ทั้งๆที่เขากำจัดหุ่นยนต์เทอร์มิเนเตอร์รุ่น T-750 ไปถึงสองตัว! ต้องต่อสู้แทบตาย! และชีหยานก็มั่นใจอย่างมากว่าคนอื่นไม่มีทางทำได้แบบเขาอย่างแน่นอน! แต่เขากลับได้เพียง53 %! เขาเคยคิดมาตลอดว่าต้องทำอย่างไรกันนะ ถึงจะได้อัตราความสำเร็จ 100%

 

แต่ในตอนนี้ ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าต้องทำอย่างไร

 

เขาต้องมี ปาร์ตี้ !

 

‘อาณาจักรแห่งฝันร้ายนั้นต้องการให้เหล่าเพลเยอร์นั้น จัดตั้งปาร์ตี้!’

 

‘ถ้าในตอนนั้นฉันเลือกที่จะเข้าร่วม ปาร์ตี้ กับคาซิเดอร์ แล้วล่ะก็ …’

 

‘ถ้าในตอนนั้นฉันเลือกที่จะเข้าร่วม ปาร์ตี้ กับ ชายหนวดเครารุงรัง แล้วล่ะก็ ..’

 

ชีหยานจมลงสู่ห้วงความคิดก่อนที่รู้สึกเสียดายที่ตอนนั้นเขาไม่ร่วมปาร์ตี้กับทั้งสอง

 

‘แต่ … แต่ การมีปาร์ตี้ก็จะเท่ากับความเสี่ยงที่จะต้องเพิ่มขึ้น! แล้วฉันก็ยังไม่ไว้ใจเจ้าสองคนนั่น แถมรางวัลที่ได้มาก็ต้องแบ่งกับกันคนละครึ่งอีก … ฝันไปเถอะ!’

 

แต่ก็ยังมีบางข้อที่ชีหยานยังคงสงสัย เขาจึงถามออกไปว่า

 

“ถ้าอย่างนั้นรางวัลแต้มฝันร้ายกับแต้มฝึกฝนก็ขึ้นอยู่กับอัตราความสำเร็จของภารกิจด้วยอย่างนั้นใช่ไหม? แล้วรางวัลแต้มสเตตัสล่ะคิดจากอะไร?”

 

เมื่อคริสเห็นว่าชีหยานเริ่มลังเล เขาจึงบอกทุกอย่างที่เขารู้ออกไปอย่างหมดเปลือก

 

“ใช่แล้ว สมาชิกใหม่ที่จะเข้าร่วมปาร์ตี้จะต้องจ่าย50% ของแต้มฝันร้ายที่ได้รับเป็นรางวัลให้แก่บอสเมื่อจบภารกิจ แต่ความเสี่ยงที่จะได้รับก็จะลดลงอย่างมาก แถมรางวัลที่ได้แม้จะหักไปแล้วครึ่งนึงก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร กลับกันมันอาจจะมากกว่าการทำภารกิจคนเดียวด้วยซ้ำ!”

 

“นอกจากนี้ ถ้านายพิสูจน์ให้เห็นว่าตัวเองนั้นแข็งแกร่ง นายจะได้รับอำนาจและสิทธิพิเศษในปาร์ตี้อีกด้วย! ตัวอย่างเช่น นายไม่ต้องแบ่งแต้มฝันร้ายที่ได้รับมากับใคร  ส่วนฉัน ฉันได้ทำภารกิจใหญ่ ‘แทรกซึม’ เข้าไปในปราสาท และสามารถระเบิดปราสาทได้สำเร็จ เมื่อกลับไป ฉันก็จะได้รับส่วนแบ่งจากภารกิจในครั้งนี้!!”

 

“ส่วนนาย! นายนั้นแข็งแกร่ง ฉันว่าปาร์ตี้ของเราต้องต้อนรับนายแน่ๆ นายเป็นนักสู้ระยะประชิดและมีฝีมือมากพอที่จะมาแทนที่ คัลดัชที่ตายไปแล้วได้! มาร่วมปาร์ตี้กันเถอะ มากับฉัน!”

 

ชีหยานยังคงลังเล เขาก้มหน้าลง ก่อนที่จะถามออกไปว่า

 

“แล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าสิ่งที่นายพูดทั้งหมดเป็นความจริง?”

 

คริสรีบตอบทันที

 

“มันเป็นความจริง! อย่าบอกนะว่านายคิดว่าคนๆเดียวจะสามารถระเบิดปราสาททั้งหลังได้? ถ้านายยังไม่สน ฉันก็จะบอกข้อมูลเพิ่มให้! ภายในปราสาทนั้นมีห้องลับที่ไว้ใช้ซ่อนสมบัติ!”

 

ชีหยานจ้องมองคริสก่อนที่จะถามย้ำออกไปว่า

 

“มีสมบัติ?”

 

คริสพยักหน้า ก่อนที่จะพูดอย่างจริงใจว่า

 

“ถ้านายยินดีที่จะช่วยฉัน ฉันจะแนะนำนายให้เข้าร่วมปาร์ตี้ ‘ทริปเปิ้ลเค’ ของพวกเรา และฉันจะบอกข้อมูลอันแสนมีค่าเกี่ยวกับห้องสมบัติภายในปราสาทที่เป็นภารกิจระดับ B ให้แก่นาย!”

 

แต่ชีหยานก็ยังไม่พยักหน้าตกลง

 

คริสขบฟันแน่น ก่อนที่จะเรียกกระสุนสีเหลืองอันแวววาวออกมา

 

“”โอเค นายนี่มันดื้อจริงๆ! นอกจากทั้งหมดที่กล่าวมา ฉันจะยกสิ่งนี้ให้นายด้วย!”

 

ชีหยานจ้องมองมัน พร้อมกับปรากฏหน้าต่างข้อมูลขึ้นมา

 

[กระสุนชั้นเยี่ยม 7.62 มม. (สภาพดีมาก)]

 

[แหล่งกำเนิด : สหรัฐอเมริกา , โอไฮโอ โรงงานผลิตกระสุนสปริงฟิลด์]

 

[ระดับความหายาก : ฟ้า]

 

[หลังจากรีโหลดลงในปืน : จะช่วยให้การโจมตีระยะไกลของคุณครั้งถัดไปเพิ่มขึ้น 30 หน่วย]

 

[เงื่อนไขการใช้งาน : (ต้องใช้ควบคู่กับไอเท็มที่สามารถยิงได้) ,หัก 10 HP ของผู้ใช้ , และจะเกิดอาการวิงเวียนเล็กน้อย]

 

[ข้อมูลอุปกรณ์ : ฉันปรารถนาว่าประเทศของฉันจะรักฉันเหมือนดั่งที่ฉันรักในประเทศชาติ]

 

[คะแนนอุปกรณ์ : 5]

 

ชีหยานจ้องมองคริสอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะยิ้มออกมา พร้อมกับยื่นมือไปยังคริสแล้วกล่าวว่า

 

“ตกลง”

 

ในขณะนี้ ยามลาดตระเวณคนอื่นๆ ไม่กลับไปมือเปล่า พวกเขาสามารถจับใครบางคนกลับมาได้ และได้รับชัยชนะในค่ำคืนนี้! แต่เมื่อพวกเขารู้ว่า ยามA ได้หายตัวไป พวกเขาก็เริ่มรวมกลุ่ม แล้วขึ้นมาค้นหาตรงเนินเขา — ชีหยานจ้องมองเพลเยอร์ผู้โชคร้ายที่ถูกจับได้จากระยะไกล ก่อนที่จะกล่าวว่า

 

“ถ้าคนที่ถูกจับได้ บอกเรื่องปาร์ตี้ของนายกับเรื่องของเกมแห่งฝันร้ายจะเกิดอะไรขึ้น?”

 

คริสหันไปจ้องมองชีหยานด้วยความตกใจ ก่อนที่จะตอบว่า

 

“อย่าบอกนะว่านายไม่รู้เรื่องบทลงโทษเกี่ยวกับการทำให้ข้อมูลเกี่ยวกับเกมแห่งฝันร้ายรั่วไหล? มันคือบทลงโทษเดียวกับการที่นายใช้สกิลที่ได้รับมาจากอาณาจักรฝันร้ายในโลกแห่งความจริง — มันเป็นบทลงโทษที่รุนแรงมากๆ เชื่อฉันเถอะ ไม่มีใครอยากโดนบทลงโทษนั้นหรอก … สหายหยาน พวกมันกำลังมาที่นี่แล้ว! รีบมาช่วยพาฉันหนี! อย่าลืมข้อตกลงของพวกเรา!!”

 

“เออๆ รู้แล้ว ตอนนี้พวกเราจะเดินอ้อมลงเขา แล้วกลับไปยังท่าเรือก่อนที่พวกมันจะเห็นเรา”

 

ได้ยินแบบนั้นคริสก็ร้องด้วยความประหลาดใจว่า

 

“สวรรค์ นี่นายคิดจะทำอะไร?”

 

“ก็จะกลับไปทำภารกิจหลักต่อน่ะสิ อย่าบอกนะว่านายไม่ได้รับภารกิจ ‘ชายผู้ไม่ว่างงาน’ ?”

 

คริสยักไหล่ก่อนที่จะกล่าวว่า

 

“แน่นอนว่าฉันก็ได้รับภารกิจนั้น แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครรับปาร์ตี้ของเราทำงานเลย เราพยายามอย่างสุดความสามารถ จนในที่สุด ‘กัปตันฮุก’ โจรสลัดที่ไร้ชื่อเสียง ก็รับพวกเราเข้าทำงาน แต่บนเรือของมันกลับจุคนได้เพียง 10 คนเท่านั้น! แถมมันยังให้พวกเราจ่ายเงินให้มัน ถ้าอยากจะเป็นลูกเรือของมันอีก!”

 

“พวกเราเลยจ่ายลูกตะกั่วให้มันแทน จากนั้นก็จับมันไปปล่อยกลางทะเลที่อยู่ห่างออกไปเป็นร้อยไมล์ ให้ฉลามกิน …”

 

ชีหยานพยักหน้า ก่อนที่จะกล่าวว่า

 

“ส่วนฉันได้งานเป็นกะลาสีของเรือเบลแอนมัค เพราะฉันสามารถเอาชนะสมาชิกที่มีฝีมือในเรือได้ และกัปตันอัมมานก็ประกาศรับฉันเป็นลูกเรือโดยแทนที่ตำแหน่งของพวกมันที่ตายไป”

 

เมื่อได้ยินชีหยานกล่าว คริสก็เบิกตากว้าง ก่อนที่จะกลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างยากลำบากแล้วกล่าวว่า

 

“อัมมาน? กัปตันอัมมานคนนั้นน่ะเหรอ!”

 

“เออ อัมมานคนนั้นแหละ หนึ่งในเจ็ดเทพโจรสลัดผู้ครอบครองท้องทะเลแบล็คซี กัปตันอัมมาน!”