จุนเปย์เดินหน้าไปเรื่อยๆโดยอาศัยแสงไฟจากตะเกียง

หลังจากผ่านห้องโถง ก็สามารถมองเห็นประตูอยู่ตรงด้านหน้า

ประตูถูกสร้างขึ้นจากเนื้อไม้ท่าทางแข็งแรงแม้มันจะคงอยู่มาหลายพันปีแล้ว  ดูเหมือนกาลเวลาไม่สามารถทำอะไรมันได้

คลืนนนน !! เมื่อประตูถูกเปิดออกภาพทิวทัศน์ด้านในก็ปรากฎสู่สายตา

น่าแปลก แม้จะไม่มีแหล่งกำเนิดแสง แต่พื้นที่ในนี้กลับสว่างไสวตัดกับกองกระดูกจำนวนมากที่มีอยู่เกือบเต็มพื้นที่เหล่านั้น

ตะเกียงถูกเก็บไว้ในกล่องไอเทม หรือที่เรียกกันว่าพื้นที่ปริศนา

กล่องลูกบาศก์ขนาดหนึ่งเมตรปรากฏขึ้น และหายไปหลังจากการจัดเก็บ พื้นที่ความจุจะเพิ่มขึ้นตามค่าพลังเวทย์ ถ้าเป็นนักเวทย์ระดับสูงคงเป็นเรื่องง่ายที่จะเก็บโตเกียวโดม 2-3 แห่งได้ทีเดียว

ーーฉันสงสัยจริงๆว่ามันทำงานด้วยทฤษฎีอะไร

แต่ก็ช่างมันเถอะ

จุนเปย์ยืนอึ้ง

ไม่ใช่เพราะกระดูกที่กระจายอยู่รอบๆ เหตุผลที่ทำให้เขาตกใจคือーーความกว้างของพื้นที่นี้

บรรยากาศถูกห่อหุ้มด้วยความหนาวเย็น มันเป็นสถานที่เป็นเหมือนโดมถ้ำหินปูนรัศมี 300 เมตร

แทบจะมองไม่ออกว่าพื้นที่ที่เขาเข้ามาพร้อมกับพวกคิโดะนั้นเชื่อมต่อกันอยู่

มิน่าหล่ะ มันถึงมีชื่อว่า ช่องมิติเขาวงกต ทางเข้าคงมีการเปลี่ยนแปลงของมิติเกิดขึ้น

「มีกระดูกมากมาย ตามที่ได้ยินมาเลยแฮะ…」

ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เจอแต่กระดูกสีขาว เป็นจำนวนที่ไม่อาจประมาณได้ด้วยสายตา

ーーอัตราการรอดชีวิต 0%

เมื่อเริ่มเข้าใจความหมายของประโยคนี้แล้ว หัวใจจุนเปย์ก็เริ่มเต้นแรงขึ้น

ーーไม่มีอาชีพ

ーーเลเวล 1

ーーสเตตัสห่วยๆ

และーー อัตราการรอดชีวิต 0%

โครงกระดูกพวกนั้น คงมาจากเหล่านักผจญภัยที่มีชื่อเสียงและความมั่นใจ

ส่วนใหญ่คงเป็นแบบนั้น แม้กระทั่งคิโดะเอง หากเข้ามาในนี้ ผลลัพธ์ก็คงจะ…..

จากข้อมูลที่เขามีในขณะนี้ เขาจินตนาการได้เพียงหายนะที่กำลังจะมาถึง ไม่ว่ามันจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่ชั่วโมง หรืออีก 10 นาทีต่อจากนี้ก็ตาม

และทันใดนั้น ม่านตาของจุนเปย์ก็เบิกกว้าง

ーーไม่ต้องรอเป็นชั่วโมง หรือ 10 นาทีเหมือนที่คิด “บางอย่าง” ได้เข้ามาในห้องตอนนี้แล้ว

เมื่อเขาสังเกตเห็นมัน

เขาก็เห็นของเหลวสีเขียวไหลเยิ้มออกมาจากร่างกายมันด้วย

มันสวมเสื้อคลุมขาดรุ่งริ่ง แมลงวันหัวเขียวบินตอมทั่วร่างกาย เนื้อเน่าเหม็นสีน้ำตาลออกเหลืองเต็มไปด้วยหนอนสีขาวบิดตัวไปมา

มันกำลังถือเคียวขึ้นสนิมที่เขลอะไปด้วยคราบเลือด ร่องปากฉีกถึงหู มองดูเป็นรอยยิ้มน่าขนลุก

ーーเปิดใช้งานสกิล【ตรวจสอบ】

【 โนไลฟ์คิง (ราชาผีดิบ) 】

ระดับความอันตราย ▼▼▼ SS

ลักษณะทั่วไป    ▼▼▼ ผู้เฝ้าประตูช่องมิติเขาวงกต หนึ่งในผู้ที่คืนชีพจากพรของเทพปีศาจแห่งความตาย เนื่องจากร่างกายเป็นศพจึงมี HP ต่ำ อย่างไรก็ตามควรระวังการโจมตีที่มันสามารถรับรู้ได้ーーการโจมตีทางกายภาพและเวทย์มนต์จะถูกทำให้เป็นโมฆะเมื่อมันได้รับอันตราย ไม่มีทางที่จะสร้างบาดแผลให้มันจากการโจมตีรูปแบบปกติ ส่วนที่ถูกโจมตีจะถูกแปลงเป็นอนุภาคความมืด และกลายเป็นความพยายามที่สูญเปล่า นอกจากนี้หากมันตายจะแค่หายไป หลังจากนั้นไม่กี่เดือนมันจะฟื้นตัวขึ้นมาใหม่โดยใช้ศพอื่นเป็นภาชนะ

จุนเปย์ยืนอึ้งอีกครั้งเมื่อเห็นข้อมูลของมัน

ริมฝีปากของเขาสั่นระริก ก่อนจะเริ่มเปิดปากกล่าวบางสิ่ง

**  โอ่ย เหงื่อเย็นไหลลามได้ไปถึงน่องขา    ยอมเป็นผู้ต้องหาในคดี

ที่ใช้ส้นเท้าคิดแทนสมองก่อนจะเอื้อนถ้อยวจี  ตอนข้ามเส้นสีขาวมาก็ทำไม่ซี

แต่ตอนนี้อยู่คนเดียวเจอโนไลฟ์คิงละอยากกินเหล้า (ก็นั่นนะซี) ♫ ♬

ー จุนเปย์แร๊บล้อเลียนเพลง พูดไม่คิด ในขณะที่มีเหงื่อของความกังวลใจผุดเต็มใบหน้า

(ถุ้ยย)

——————————————————————–

「 ถ้ามองไม่ผิดมัน  ความอันตรายระดับ SS  !! ขนาดราชาปีศาจยังมีแค่ระดับ S ไม่ใช่หรือไง ? ไม่

เคยได้ยินว่ามีระดับนี้มาก่อนเลย…. ? แล้วไอ่การโจมตีเป็นโมฆะนี่มันอะไรกัน…..ฉันพึ่งเข้ามา

เองนะ..นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย 」

จุนเปย์หันซ้ายหันขวา แล้วรีบวิ่งทันที เขาใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดวิ่งไปขณะที่เหยียบกระดูกบนพื้น

และเมื่อเขาหันหลังกลับไปーー

ーーเคียวของโนไลฟ์คิงก็ถูกเหวี่ยงลงมาแล้ว

ฉึบ !!「อ๊าก……」

ความร้อนจากของมีคมเฉือนลงที่ไหล่

มันเจ็บ …… ยิ่งกว่านั้นมันยังร้อนมากๆ

เลือดสดๆสาดกระเซ็นจากเนื้อที่ขาดออกจากกัน

จุนเปย์เสียหลัก หวืด!!  เขาลื่นล้มลงหน้าไถลไปกับพื้น

ระหว่างที่พยายามล้มลงให้ปลอดภัยที่สุด ด้านหน้าก็ถูกกระแทกกับบางสิ่ง

เขามองแผลของตัวเอง จากไหล่ถึงหน้าอกถูกตัดเปิดออกประมาณสิบเซนติเมตร

เนื่องจากหัวใจเขาเต้นเร็วมาก เลือดจึงพุ่งกระฉูดออกจากปากแผลราวกับน้ำพุ

และเมื่อเขาเงยหน้าไปยังผู้โจมตี

โนไลฟ์คิงกำลังยกเคียวขนาดใหญ่ของมันขึ้นーーเป้าหมายเหมือนจะเป็นคอของจุนเปย์

ーーอ๊ะ จบกัน

ชั่วพริบตาที่เขาคิดแบบนั้นーーพื้นใต้เท้าเขาก็ทรุดตัวลง

นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่ได้คาดไว้ แต่เดิมพื้นที่บริเวณนี้ก็เกิดการต่อสู้ระหว่างนักผจญภัยกับโนไลฟ์คิงจำนวนหลายครั้งอยู่แล้วーーไม่แปลกที่การโจมตีด้วยรูปแบบต่างๆจะส่งผลกระทบให้พื้นเต็มไปด้วยหลุม

ไม่รู้ว่าดีหรือร้าย ตรงจุดที่จุนเปย์ยืนอยู่เป็นหลุมกว้างประมาณ 1 เมตร ซึ่งถูกกองกระดูกทับถมปิดเอาไว้นานหลายปี เมื่อกระดูกแตกและถูกทำลาย ทุกอย่างด้านบนนั่นจึงตกลงไปสู่เบื้องล่างตามกฏของแรงโน้มถ่วง

โคร่มมมมมมม !!

หลังของเขาถูกกระแทกหลายครั้ง

ทุกอย่างตกลงมากระแทกกับพื้นที่ว่างใต้ดิน ความดันอากาศในร่างกายถูกปล่อยเข้าสู่ปอดของจุนเปย์เนื่องจากอาการฉีกอย่างรุนแรง

แคร๊ก !!  ในเวลาเดียวกันก็เกิดเสียงที่ไม่น่าฟังขึ้น

เป็นเสียงจากซี่โครง 2-3 ซี่ของเขา

แผลบนไหล่ และซี่โครงที่หัก

ตอนนี้สมองของเขาไม่อาจประมวลผลอาการเจ็บปวดไดๆได้ชั่วคราวเนื่องจากอาการชา

เมื่อเขาเงยหน้าไป โนไลฟ์คิงก็กำลังก้มหน้ามองเขาจากขอบหลุมเช่นกันーーหลังจากเหลือบมองได้สักพักมันก็เดินจากไป

เป็นเรื่องแปลกที่มอนสเตอร์จากไปโดยไม่โจมตี

แต่ถึงจะไม่มีมอนสเตอร์ตัวไหนเข้ามา ชีวิตของเขาก็ยังตกอยู่ในอันตรายอยู่ดีในตอนนี้

ーーการสูญเสียเลือดเป็นจำนวนมากไม่ใช่สิ่งที่น่ารื่นรมณ์

จากบาดแผลที่ไหล่ เขารู้สึกได้ว่าอุณหภูมิในร่างกายลดลงอย่างรวดเร็ว

ーーอ่า ……ฉัน…..กำลังะ

สติของจุนเปย์เริ่มเลือนลางーーทุกอย่างดำมืดเหมือนท้องฟ้ายามค่ำคืน

“…เอ๊ะ…?

พื้นที่รอบๆจุนเปย์ถูกปกคลุมด้วยอนุภาคสีเงินที่สามารถสังเกตุได้

อนุภาคสีเงินพริ้วไหวไปมาอย่างแผ่วเบาภายใต้พื้นที่มืดมิดสีดำ

ดูเหมือนว่าห้องนี้ถูกสร้างขึ้นให้มี 2 ชั้น และตอนนี้เขาตกลงมายังชั้นล่าง

「แม้แต่ข้างล่างก็เป็นถ้ำหินปูน ……」

มวลอากาศเย็นที่ทำให้รู้สึกสบายบินรอบๆบาดแผลของเขา

จุนเปย์รีบตรวจสอบบาดแผลตัวเองทันที

「อะเด๊ะ…..นี้มันอะไรเนี้ย」

ภายใต้เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง มันเห็นได้อย่างชัดเจนว่าบาดแผลของเขากำลังเริ่มสมานตัว และบางส่วนก็หายดีเรียบร้อยแล้ว

เขามองเห็นเนื้อของตัวเองกำลังดิ้นยุบยับ เนื้อเยื่อสีชมพูกำลังถูกปกคลุมด้วยเนื้อเยื่อสีแดง

บาดแผลแต่ละแห่งถูกอนุภาคสีเงินบินล้อมรอบอย่างหนาแน่น

เขาพยุงตัวเองขึ้น และสังเกตุได้ถึงความแปลกประหลาด

「ซี่โครงของฉัน ……ถ้าจำไม่ผิด…..จากเสียงก่อนหน้านี้….. มันหักไปแล้วนี่นา?」

แม้แต่ความเจ็บปวดก็ไม่หลงเหลืออยู่ในความรู้สึกของเขา

” นี่มันหมายความว่าไง……”

อนุภาคสีเงินบินไปรอบๆพื้นที่ที่เป็นครึ่งหนึ่งของโดมรัศมีประมาณห้าเมตร

เมื่อเขามองไปรอบๆ เขาเห็นกระดาษชิ้นหนึ่งที่เกือบเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลจากการเสื่อมสภาพของอายุ

「……?」

จุนเปย์เริ่มอ่านมัน

“ฮ่าๆ !สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จัก”

ยินดีต้อนรับสู่เขาวงกตบ้าๆนี่ ……มันสมควรถูกเรียกแบบนี้แหละ?

ถึงท่านทั้งหลายที่ได้เข้ามาสู่สถานที่แห่งนี้ …… คุณเป็นนักผจญภัยที่มั่นใจในความสามารถของตัวเอง? หรือเป็นลูกแกะน่ารักโง่ๆที่ถูกหลอก? หรืออาจจะเป็นเพียงแค่ชาวบ้านธรรมดาที่ถูกนำมาเป็นเครื่องสังเวย?

เอาหล่ะ ยังไงมันก็ไม่สำคัญ เพราะหลังจากนี้เราทั้งหมดรวมทั้งฉัน ทุกคนจะต้องตาย

อยู่ที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอหรือแข็งแกร่ง ทุกคนจะตายอย่างเท่าเทียมกัน

หรือนายอาจจะโชคดีที่กลายเป็นแค่คนบ้า ฮ่าๆ .!

ถึงจะกระทันหันไปหน่อย แต่อยากบอกว่าฉันมีสกิล【ตรวจสอบ】และสกิล【สืบค้น 】

สกิลของฉันในฐานะนักผจญภัยมันเยี่ยมใช่ไหมละ……ถ้านายมองออกจะเห็นว่าฉันเลเวลประมาณ 200 แล้ว นักดาบเซียนในทวีปส่วนมากเลเวล 300 ขึ้นไป ดังนั้น……ระดับของฉันก็เกือบจะเก่งเกินมนุษย์แล้วหล่ะ

และ……ฉันบอกกับตัวเองว่าสามารถเครียร์เขาวงกตนี้ได้ ไม่สิ ฉันแค่เคยมีความมั่นใจแบบนั้น

ฉันสามารถมองเห็นกับดักทั้งหมดผ่านสกิล【สืบค้น】และยังทราบทิศทางการเคลื่อนไหว รวมถึงจุดอ่อนของพวกมอนสเตอร์อีกด้วย .

ถ้าฉันตั้งใจจะวิ่งหนีแล้วหละก็ ฉันไม่มีวันแพ้ และไม่มีทางตาย

ฉันเห็นมันเป็นเรื่องกล้วยๆ…..แต่มันกลับหนักหนากว่าที่คิด

พูดได้อย่างเต็มปากเลยว่า

ฉันประมาทมันเกินไป

ยังไงก็เหอะ นายโชคดีมากที่เข้ามาถึงที่นี่ได้

และไม่น่าเชื่อว่านายสามารถเข้ามาในพื้นที่ปลอดภัยนี้ได้อย่างรวดเร็ว

พื้นที่ปลอดภัย มอนสเตอร์ไม่สามารถเข้ามายังพื้นที่นี้ได้ และหากอยู่ในนี้ บาดแผลทั้งหมดของนายจะถูกฟื้นฟูโดยอัตโนมัติ ทำไมถึงมีที่แบบนี้อยู่……คงเป็นใครสักคนในอดีตที่สร้างมันขึ้นมาแหละมั้ง…..หรืออาจจะเป็นความเมตตาจากพระเจ้าก็ได้

เพราะงั้นสบายใจเถอะนายจะจิบกาแฟไปด้วยก็ได้นะในขณะที่อ่านสิ่งนี้

ฉันได้ทิ้งข้อความไว้ สำหรับนักผจญภัยที่ผ่านเข้ามา

มอนสเตอร์ที่อยู่ชั้นแรก…… นายก็เห็นใช่ไหม? โหดโครตๆเลย

นายจะรู้สึกว่าความโชคร้ายของคนอื่นช่างหอมหวาน ถ้าเห็นมันโจมตีคนอื่นข้างๆ นายจะต้องหัวเราะจนเจ็บกรามในขณะที่ดื่มอะไรบางอย่างเช่นวิสกี้

ทุกการโจมตีจะไม่เป็นผล

ไม่ว่านายจะทำอะไรมันจะกลายเป็นสูญเปล่า

แม้แต่ดาบศักดิ์สิทธิ์ก็ยังไม่ดีพอ แม้แต่การโจมตีเลเวลสูงสุดของสายฟ้าก็ยังไม่ดีพอ กระทั่งคำสาบต่างๆก็ทำอะไรมันไม่ได้

การโจมตีของวีรบุรุษผู้กล้าอันโกรธเกรี้ยวใดๆก็ไม่เป็นผล

ーーการโจมตีทุกอย่างจะถูกราชาผีดิบดูดกลืนจนหมดสิ้น

หากมองดูจากด้านข้าง จะเห็นว่าด้านที่กำลังถูกไล่ล่าโดยสิ่งนั้น…..ไม่สามารถทำอะไรมันได้เลย

และอย่างไม่มีข้อสงสัย ฉันสามารถมองเห็นผ่านสกิล【สืบค้น】 เป็นเรื่องจริงที่ไม่มีอะไรได้ผล

มันคือสิ่งที่เรียกว่าฝันร้ายอย่างแท้จริง ฮ่าฮ่าฮ่า~

ทั้งหมดก็มีแค่นี้  โชคดี!

……แต่บอกแค่นี้ก็ดูจะใจร้ายไปหน่อย

ฉันจะทิ้งข้อมูลไว้ให้เท่าที่ให้ได้ละกัน

มีไม่กี่ครั้งหรอกที่เจ้านั่นถูกปราบได้

ถูกแล้ว แม้ว่าการโจมตีจะไม่เป็นผล……แต่ก็ยังมีกรณีแบบนั้นอยู่

แต่เพราะแรงระเบิดของเวทย์ขนาดใหญ่หลังจบการต่อสู้ ฉันเลยไม่สามารถยืนยันวิธีการที่แน่นอนได้

ที่แน่ๆมันต้องเกิดอะไรขึ้นสักอย่างระหว่างช่วงชุลมุนนั้น

และไอเทมที่ดรอปก็คือไอเทมหายากระดับ S พวกมันเป็นระดับสมบัติของชาติ หรืออาจถึงระดับเทพนิยายเลยทีเดียว ไม่ต้องพูดถึงค่าประสบการณ์ที่จะได้รับ…..ฉันที่เลเวล 200 แล้ว อาจจะได้รับเลเวลเพิ่มขึ้นอีกสัก 100 เลเวลเลยแหละ มีอะไรน่าแปลกใจเยอะแยะสำหรับมิตินี้

ออจริงสิ สำหรับใครที่ไม่ได้รู้เรื่องเกี่ยวกับนักผจญภัยมากนัก…..บุคคนน่าสงสารที่ถูกถีบส่งมาที่นี่ ฉันจะอธิบายให้ฟังเอง

ระดับความหายากของไอเทมต่างๆในโลกนี้

-ธรรมดา

-หายาก ( E – D – C – B – A – S)

-สมบัติของชาติ

-ระดับตำนาน

-ระดับเทพนิยาย

และไอเทมทั้งหมดที่ดรอปจากโนไลฟ์คิง……ทั้งหมดของพวกมันเป็นสิ่งที่นายคงไม่อาจเอื้อมถึง นายไม่มีทางที่จะได้รับมันมา หากนายมั่นใจในความเร็วของตัวเองมากหละก็….. ฉันขอแนะนำให้นายวิ่งหนีให้เร็วเป็นดีที่สุด

ในความเป็นจริงฉันก็ยังวางแผนที่จะทำแบบนั้น

จากจุดเริ่มต้น เท่าที่ฉันรู้มันจะปรากฏตัวออกมาหลังจากเราออกจากพื้นที่ปลอดภัย 1 นาที

และภายในเวลานั้น…..โกยหน้าตั้งสุดชีวิตเลย

สุดทางด้านทิศตะวันออกมีบันไดที่นำไปสู่ชั้นถัดไป ถ้านายผ่านประตูนั่นไปได้ จะออกนอกอาณาเขตของมัน และมันจะไม่ไล่ล่านายอีกต่อไป

เพราะงั้น ฉันแนะนำให้นายวิ่งหนีออกไปจากชั้นนี้ซะ

เอาหล่ะ ขอให้โชคเข้าข้างนาย

ในชั้นถัดไป ฉันคิดว่าจะทิ้งข้อความที่คล้ายๆกันนี้ไว้เหมือนเดิม แต่….ถ้านายหามันไม่เจอ ให้คิดว่าอาจมีหลายอย่างเกิดขึ้นกับฉัน

บ๊ายบาย

อย่าลืมซะละ ที่นี่ทำได้แค่ฟื้นฟูบาดแผล แต่ท้องของนายยังหิวได้!!

ฉันรู้มันจากสกิล 【สืบค้น】…..ไม่สิ คนเราต้องตายอยู่แล้วหากไม่มีอาหาร

หลังจากอ่านจบ จุนเปย์ก็ถอนหายใจออกมา

เมื่อเขามองไปรอบๆก็เห็นประมาณ 20 ศพจากโครงกระดูกในพื้นที่สีเงินนี้

ถึงจะอยู่ในพื้นที่ปลอดภัย แต่ผลสุดท้ายก็คือตายอยู่ดี

「และถ้าเป็นแบบที่ผู้ชายคนนี้เขียนเอาไว้….. ฉันควรวิ่งไปทางทิศตะวันออก」

ใจดีจริงๆ อุตสาห์เขียนทิศทางไว้ที่พื้นให้ด้วย

ーーเขาเป็นคนดีคนหนึ่ง หรือแค่กำลังอารมณ์ดี หรืออาจจะ ……มีเป้าหมายอะไรรึเปล่านะ

“ช่างเถอะ แค่นี้ก็ดีแล้ว”  จุนเปย์ลุกขึ้นยืน

「สุดท้ายถ้าต้องอดตายอยู่ที่นี่ สู้ว่งไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า」

จากนั้นเขาก็เดินไปที่ปลายสุดของพื้นที่ที่ปกคลุมด้วยอนุภาคสีเงิน

ーーเท่าที่ดูตัวอย่าง มีเวลา 1 นาทีโดยประมาณก่อนที่มันจะปรากฏตัว หลังออกนอกพื้นที่ปลอดภัย

จากที่เห็น ระยะทางประมาณ 300 เมตรก่อนที่จะถึงสุดกำแพงทางทิศตะวันออก ……ถ้าเป็นคนปกติคงพอวิ่งทัน แต่ดูจากสารรูปของฉันแล้วไม่น่าไหว

แต่ถ้าฉันไม่ทำก็ต้องตาย เขาตั้งท่าเตรียมวิ่งอย่างสุดกำลัง

「……เดี๋ยว แป๊บนึง? ข้อมูลโนไลฟ์คิงที่ฉันเห็นจากสกิล 【ตรวจสอบ】 ความสามารถมันทำให้การโจมตีเป็นโมฆะ HP ต่ำ….และเปราะบาง.? 」

จุนเปย์ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

「ถ้าการโจมตีเป็นโมฆะ ทำไมถึงมีร่างกายที่เปราะบาง แปลว่ามันตายง่ายเหรอ?」

“อืม……” เขากำลังครุ่นคิด

「การโจมตีเป็นโมฆะ…แต่…..บางที……เขาบอกว่ามีบางครั้งที่มันถูกปราบลงได้……ถ้ามันเป็นความจริง……แสดงว่ามันยังพอมีหนทาง…..แต่ว่าต้องทำยังไงหล่ะเนี้ย?」

จิ๊กซอว์ในหัวของจุนเปย์กำลังเริ่มเชื่อมต่อกัน คล้ายกับปมเชือกที่กำลังจะถูกคลายออก

……คิดสิ….ทาเคดะ จุนเปย์ !! มันคือจุดเริ่มต้นที่จะทำให้สามารถเอาตัวรอดได้จากที่นี่

ーー HP ต่ำ ร่างกายเปราะบาง แต่ก็ไม่มีใครฆ่าได้ ทำไมเป็นแบบนั้น? เพราะมันมีสกิลทำให้การโจมตีโมฆะ!!!

ーー ถ้าฉันเชื่อในข้อความที่บอกว่าเคยมีคนเอาชนะมันได้ พวกนั้นทำยังไง? ตัวที่ทุกการโจมตีไม่มีผล แต่กลับถูกฆ่าได้…..ในข้อความเขียนยังไงบ้างนะ….มีการระเบิด ……ความชุลมุน

“อ๊าาาาา….. !” จุนเปย์เกือบกัดลิ้นตัวเอง

ーーจริงด้วย ถ้าเป็นไปตามที่ฉันเดา……สถานการณ์วุ่นวายที่มีการระเบิดของเวทมนตร์มันเป็นไปได้

ーー แต่ฉันใช้เวทย์ระเบิดได้ที่ไหนหละ อยู่ตัวคนเดียวบวกกับสเตตัสห่วยแตกของฉัน ฉันจะสร้างสถานการณ์ชุลมุนแบบนั้นได้ยังไง

ขณะที่จุนเปย์หมดหวัง และมองขึ้นไปที่เพดาน

รูบนเพดานที่มองเห็นพื้นที่ด้านบน แสงสว่างกำลังลอดส่องลงมา ฉันจำได้ว่าถูกไอ่ปีศาจเนื้อเน่าๆนั่นฟันจนสันหลังเหวอะ ตกลงมาซี่โครงหักทั้งๆที่อยู่ในพื้นที่ปลอดภัย

“……”

มุมปากของจุนเปย์เผยรอยยิ้มออกมาเบาๆ

ーーมันเป็นไปได้……ด้วยสิ่งนี้มันเป็นไปได้! หากการคาดเดาของฉันถูกต้อง….. ถึงแม้ว่าจะเป็นฉัน…..ก็ฆ่ามันได้

ーーปัญหาคือร่างกายมันเปราะแค่ไหน จากแรงระเบิดที่นักผจญภัยพวกนั้นใช้ ถ้าสร้างปรากฎการณ์แบบนั้นให้เกิดขึ้น  มันก็น่าจะเป็นไปได้

ーーแม้ว่าฉันจะสร้างสถานการณ์เดียวกันขึ้น…..แต่ความเสียหายมันจะพอหรือเปล่านะ? มันคือการเดิมพัน ที่ยังไงก็จำเป็นต้องทำ

ーーถ้าฆ่ามันได้ มันจะทำให้ฉันได้รับค่าประสบการณ์มหาศาล และยังได้รับไอเทมของมันอีกด้วย……ฉันจะสามารถก้าวไปข้างหน้าได้  แต่…

จุนเปย์ส่ายหัวสะบัดความคิด

「หรือฉันจะหยุดแค่นี้ดี……ไม่สิ ในชั้นถัดไปอาจจะง่ายกว่านี้……อาจจะมีมอนสเตอร์ที่สามารถกำจัดได้ง่ายๆ… 」

ถ้ายังอยู่ที่นี่ ยังไงก็ต้องอดตาย

แต่ถึงจะไปชั้นถัดไปได้….เขาก็อาจจะถูกฆ่าโดยมอนสเตอร์ในชั้นนั่น…..

บางอย่างแม้แต่เป็นจุนเปย์ก็ยังเข้าใจ

แต่ยังไงก็ยังพอเห็นแสงแห่งความหวัง

ทุกอย่างจะง่ายและปลอดภัยกว่านี้ หากเลเวลอัพ มีอุปกรณ์ที่ดี มีทักษะที่ดี……เขาจะสามารถก้าวหน้าไปข้างหน้าได้

แม้ความเป็นไปได้จะต่ำแค่ไหน แต่ตราบใดที่มันไม่ใช่ศูนย์ เขาจะทำ……

จู่ๆใบหน้าของโนริโกะ ปรากฏขึ้นในหัวของจุนเปย์

「แต่นายรู้ไหม ในโลกที่เต็มไปด้วยอันตราย ที่มีแม้แต่สัตว์ร้ายคอยไล่ล่าเอาชีวิตนายอยู่ คงมีแต่คนโง่เท่านั้นแหละ ที่จะมาคอยปกป้องคนไร้ประโยชน์? 」

จุนเปย์คิดถึงคำพูดในตอนนั่น

เขาไม่รู้ว่าคิโดะกับโนริโกะเริ่มคบตอนไหน  เท่าที่เคยรู้เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จะทิ้งเขาไปง่ายๆแบบนี้

แต่ในความเป็นจริง  เธอก็ทิ้งเขาไปแล้ว

บางที โนริโกะคงหมดหวังกับสเตตัสของเธอเอง เธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องการ การปกป้องจากสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่ง

คงเป็นแบบนั้น

มันเป็นสิทธิของเธอที่ต้องคว้าทางเลือกที่ดีให้กับตัวเอง

ーーคนอ่อนแอที่ไร้พลัง……มีแต่จะถูกเหยียบย่ำเท่านั้น

นี่ไม่ใช่ญี่ปุ่น ที่นี่เป็นโลกที่ต่างจากนั่น ฉันต้องเปลี่ยนตัวเอง

「กว่าจะคิดเรื่องธรรมดาๆแบบนี้ออก ก็สายไปซะแล้ว…ไม่แปลกที่ถูกโยนลงมาด้วยสารรูปแบบนี้」

บาดแผลบนหัวไหล่ที่ถูกฟันอย่างลึก

ได้สมานตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่อาจจะเป็นเพราะการเสียเลือดจำนวนมากทำให้เข่าของเขาสั่นจนน่าขำ

“เพียะ !!”

จุนเปย์ตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติ

「เฮ้ย คิดอะไรไร้สาระ? ทาเคดะ จุนเปย์ !! ชั้นถัดไปอาจจะง่ายก็ได้…..ไม่มีอะไรจะเลวร้ายไปมากกว่านี้แล้ว?! อัตรารอดตายที่นี่คือ  0% แกก็รู้ ! 」

จากนั้นเขาก็ตะโกนดังขึ้น

「เลเวล 1  สเตตัสโครตห่วย สกิลห่าเหวอะไรก็ไม่มี…ลุยยยยยย!!」

เขาวิ่งไปตรวจสอบชั้นหิน สำหรับปีนป่ายขึ้นไปชั้นบน

“โย๊ช” เขาพยักหน้า

ดูเหมือนว่าเขาสามารถปีนมัน

นอกจากนี้เขายังมองหาบางจุด ที่แสงจากชั้นบนสามารถส่องผ่านชั้นหินลงมาได้

และพื้นที่ที่แสงสามารถส่องผ่านーーก็คือชั้นล่างของถ้ำหินปูนนี้

ーーฉันไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเป็นยังไง มันไม่ต่างกับการเล่นพนัน

“ แต่ ”

จุนเปย์พูดให้กำลังใจตัวเอง

ーーจงก้าวต่อไป !! ก้าวข้ามชะตาแห่งความตาย …… !! เพื่อการอยู่รอด …… !!

จากนั้นจุนเปย์ก็ค่อยๆออกมาจากพื้นที่ปลอดภัย

สิ่งที่อยู่บนพื้นผิวรอบๆ คือกระดูก

จุนเปย์ ผู้ซึ่งปีนป่ายขึ้นไปด้วยความเร็วเท่าที่ทำได้ ก็หยุดอยู่ในตำแหน่งที่เขาคาดไว้

และーーเมื่อเขาสังเกตุ มันก็อยู่ที่นี่แล้ว

ศพเน่าเปื่อยในชุดผ้าขี้ริ้วーーโนไลฟ์คิง

ตัวการสำคัญที่ทำให้มีกระดูกมากมายในสถานที่แห่งนี้ มอนสเตอร์อันตรายที่มีเลเวลมากเสียยิ่งกว่าราชาปีศาจ พร้อมด้วยลักษณะเฉพาะตัวสุดโกงทำให้การโจมตีทุกชนิดเป็นโมฆะ

ตามปกติ จุนเปย์ซึ่งมีเลเวล 1 พร้อมด้วยสเตตัสเริ่มต้นยอดแย่ คงไม่อาจทำอะไรกับมันได้แม้เพียงปลายขน

ーー แต่ ฉันมีแผนที่สามารถสร้างความคาดหวังได้ เหมือนชั้นน้ำแข็งบางที่ค่อยๆหนาขึ้นจนสามารถก้าวผ่าน หรือความละเอียดอ่อนในการสร้างใยอันน่าเหลือเชื่อของแมงมุม

ถ้าฉันไม่เริ่มทำอะไรซะตั้งแต่ตอนนี้ …… ฉันจะไม่ได้รับค่าประสบการณ์จากโนไลฟ์คิง รวมถึงไอเทมต่างๆของมัน …… และนั้นหมายถึงฉันจะสูญเสียโอกาสในการก้าวไปข้างหน้า

「เมื่อกี้ ตอนที่เราเจอกัน…..แกทำฉันได้เจ็บแสบมาก ไอ้ศพเน่า」

ปากของโนไลฟ์คิงเริ่มบิดเบี้ยว จากคำพูดของจุนเปย์

มันยกเคียวยักษ์กระหายเลือดขึ้นーーพร้อมกับพุ่งตรงมา

「มาเลย ตรงเข้ามาอย่างนั้นแหละ! 」

และชั่วพริบตาที่โนไลฟ์คิงเข้ามาประชิดตัวจุนเปย์ในระยะ 1 เมตร  จุนเปย์ก็ตะโกนลั่น

「เสร็จฉันหล่ะ! ไอ้สารเลว! 」

พร้อมกับคำพูดของเขา พื้นดินทรุดตัวลงทันที

เป็นสถานการณ์เดียวกับที่จุนเปย์เจอก่อนหน้านี้ ーーมันเหยียบหลุมซึ่งถูกกระดูกปกคลุมไว้และตกลงไปสู่เบื้องล่าง

จุนเปย์ยกนิ้วหัวแม่มือของเขาขึ้นーーจากนั้นคว่ำมันลง

「กลายเป็นเศษเนื้อไปซะ…. !」

เขาก้มลงเช็คที่ก้นหลุม

ที่ที่โนไลฟ์คิงตกไปนั้น เป็นถ้ำหินปูนที่มีหินงอกหินย้อยแหลมคมบนพื้นมากมาย หากไม่มีระบบฟื้นฟูอัตโนมัติจุนเปย์คงตายไปแล้วก่อนหน้านี้

ในขณะโนไลฟ์คิงถูกเสียบ มันดิ้นรนไปมาจนของเหลวสีเขียวกระจายไปทั่วบริเวณ หลังจากนั้นสักพักมันก็ตายในที่สุด

จุนเปย์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ข้อมูลจากสกิล 【ตรวจสอบ】เขียนอธิบายเกี่ยวกับลักษณะเฉพาะของโนไลฟ์คิงว่า ให้ระวังการโจมตีที่มันรับรู้ได้ การโจมตีทุกชนิดจะถูกทำให้เป็นโมฆะ

แต่ในกรณีอยู่ในช่วงที่ชุลมุน หรือมีการระเบิดขนาดใหญ่ มันกลับถูกโค่น

นั่นหมายความว่าหากเป็นการโจมตีที่มันคาดไม่ถึง จะไม่สามารถทำให้เป็นโมฆะได้

แรงจากระเบิด ตกจากที่สูง หรืออาจโดนการโจมตีที่ไม่คาดคิดช่วงชุลมุน

ส่วนใหญ่คงจะจัดการด้วยระเบิดขนาดใหญ่

และตอนนี้ สถานการณ์ที่จุนเปย์สร้างคือーー

ーーตกลงไปตาย

จุนเปย์ไต่ลงไป จากนั้นสัมผัสศพของโนไลฟ์คิง

ความรู้สึกอบอุ่นแผ่กระจายไปทั่วร่างกายของเขา

แต้มจากค่าประสบการณ์ หมายถึงการขโมยพลังชีวิตของสิ่งที่คุณฆ่า

ถ้าอย่างงั้น ความอบอุ่นประหลาดๆนี่ก็คือค่าประสบการณ์จากโนไลฟ์คิง

เขาเอาแผ่นสเตตัสของเขาออกมาตรวจสอบ

「ฮ่าฮ่า  สุดยอด !!  เรื่องจริงเหรอเนี้ย โคตรเยอะเลย  EXP เยอะขนาดนี้คงเพราะมันเป็นมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งสินะ」

เลเวล 178 ถูกเขียนไว้ที่แผ่นสเตตัส

แต้มโบนัสที่สามารถใช้ได้ 885

ศพของโนไลฟ์คิงค่อยๆจางหายไป หลงเหลือเพียงการ์ดที่ตกลงสู่พื้น

นั่นเรียกว่าการดรอปไอเทมของโลกนี้ มันเป็นอะไรที่สะดวกมาก และสิ่งที่อยู่ในการ์ดจะปรากฎออกมาเพียงแค่เราเรียกมัน

— S&W M57 แม๊กนั่มขนาดลำกล้อง 41″ (ระดับไอเทม: สมบัติของชาติ

(※กระสุน สามารถรีโหลดใหม่โดยใช้ค่าพลังเวทย์)

— ต้านทานสถานะผิดปกติทุกประเภท

(※ เพียงต้านทาน ไม่ใช่ลบล้าง)

「ทำไมถึงมีปืนอยู่ในโลกนี้ แต่ก็ดี สมกับเป็นโลกนี้จริงๆคงมีอีกหลายอย่างที่ยังซ่อนอยู่อีกแน่」

ไม่นานเขาก็เรียกปืนออกมา แล้วเก็บมันไว้ในกระเป๋าเสื้อที่ขาดรุ่งริ่ง

「【ต้านทานสถานะผิดปกติทุกประเภท】 …เอาไงกับมันดี..」

ยังมีการ์ดอีกใบหนึ่ง

【เนื้อผีดิบ 】

ระดับไอเทม▼▼▼สมบัติของชาติ

คุณลักษณะ▼▼▼เนื้อของโนไลฟ์คิง ไม่เหมาะสำหรับกิน สาเหตุเพราะมันมาจากศพมนุษย์ที่ถูกคำสาบชั่วร้ายของเทพปีศาจในเขาวงกต มอนสเตอร์ที่ถือกำเนิดออกมาเป็นโนไลฟ์คิงโดยธรรมชาติเนื้อของมันมีผลต่อต้านคำสาบ และใครก็ตามที่กลืนมันลงไปจะได้รับความสามารถพิเศษ องค์ประกอบของร่างกายจะถูกเปลี่ยนเป็นผีดิบ ร่างกายของคุณจะ■■■■■

จุนเปย์แสยะยิ้ม

「ต้านทานสถานะผิดปกติ…..บวกกับความสามารถพิเศษของเนื้อนี่ จังหวะดีจริงๆ แต่น่าเสียดายที่การโจมตีเป็นโมฆะไม่ดรอปมาด้วย…. 」

เขาทำหน้าเซงเล็กน้อย

「ถ้าฉันกินเนื้อนี้ ……อาจจะ … ถึงมันจะยังขึ้นอยู่กับดวง แต่ ……”ความเป็นไปได้ที่จะออกจากเขาวงกตนี้” จะมีมากขึ้น」

ในระหว่างที่พูด เขาก็เรียกเนื้อผีดิบออกมา

เต็มไปด้วยหนอนแมลงวันสีขาวบิดตัวไปมาーーเนื้อทั้งก้อนมีของเหลวสีเหลืองไหลเยิ้ม

ในขณะที่ลังเลอยู่ เขาหยิบแผ่นสเตตัสของเขาขึ้นมาดูอีกครั้ง

แต้มโบนัสจากการที่เลเวลอัพ เหลือ 885 ……

「ยังไงฉันก็ไม่อยากกินเนื้อนี่เลยแฮะ…..มันคือเนื้อจากศพมนุษย์จริงๆใช่ไหม? เป็นใครก็ต้องปวดหัวกับมัน……เป็นทางเลือกที่ลำบากใจสุดๆเลย เฮ้อ」

ในช่วงเวลานั้น ในหัวของเขามีบางอย่างคล้ายเกมーーรู้สึกเหมือนตัวเลือกโผล่ออกมา

ーーละทิ้งความเป็นมนุษย์?

Yes

No

ปราศจากคำพูดใดๆ เขากดทุกแต้มโบนัสใส่เข้าไปที่ความรวดเร็วーーเขาอยากได้ประสิทธิภาพของอัตราหลบหลีก

จากนั้น 1ใน10 ช่องสำหรับใส่สกิลของเขาก็ถูกบรรจุโดยสกิล【ต้านทานสถานะผิดปกติทุกประเภท】

「 ไม่รู้ว่าชั้นต่อไปจะเจอกับอะไรบ้าง……แต่จะประมาทไม่ได้เด็ดขาด」

เขาจับกำปั้นของตัวเองแน่น

ーーถึงแม้จะมีความหวังที่จะหนีออกไป แต่สำหรับเราในตอนนี้โอกาสสำเร็จมันยังต่ำเกินไป

หากนี้คือเกมส์ เขาต้องเลือกแบบนี้แน่นอน

Yes ←

No

บี๊บบบบ! เขารู้สึกเหมือนเสียงอิเล็กทรอนิกส์บางอย่างก้องอยู่ในหัวーーและในที่สุดเขาก็เริ่มกินเนื้อผีดิบ

เขาดื่มเลือดทีมีกลิ่นสาบนั่น

รอบปากของเขาเปื้อนเศษชิ้นเนื้อที่ผสมปนเปไปกับหนอนสีขาว

เขาสำลักอยู่หลายครั้ง แต่ก็พยายามกินมันต่อไป

ใช่แล้ว สู่ชั้นถัดไปーーเพื่อความอยู่รอด

ーー คิโดะ  โนริโกะ พวกแกหักหลังฉัน เอาฉันมาทิ้งไว้ที่นี่ หวังให้ฉันตาย…..ยกโทษให้ไม่ได้เด็ดขาด ……เพื่อความอยู่รอด เนื้อเน่า! เนื้อมนุษย์! ไม่ว่ามันจะเป็นสิ่งไหน ฉันจะกินมัน !!

ーーฉัน      ฉัน

น้ำตาไหลรินเจิ่งนองท่วมท้นทั้งสองแก้ม ในขณะที่เขาตะโกนออกมา

「ーーฉันจะต้อง  ฉีกพวกแก เป็นชิ้นๆให้ได้ !!」
***********************************************************************

ชื่อ: ทาเคดะ จุนเปย์

อาชีพ: ไม่มี             เลเวล: 178

HP: 15                       MP: 5

พลังโจมตี: 5           พลังป้องกัน: 5

อัตราหลบหลีก: 890

อุปกรณ์สวมใส่

หลัก ไม่มี

รอง : S&W M57 แม๊กนั่มขนาดลำกล้อง 41″  (สมบัติของชาติ)

※กระสุน รีโหลดใหม่โดยใช้ค่าพลังเวทย์

ช่องสกิล (ว่าง: 9 )

ตรวจสอบ (ระดับซุปเปอร์)

ต้านทานสถานะผิดปกติทุกประเภท

คุณลักษณะ

-ราชาผีดิบ

※องค์ประกอบของร่างกายถูกเปลี่ยนเป็นผีดิบ ร่างกายจะ■■■■■

 

********************************************************************************