จี้ฮ่าวสวมเกราะหนังที่ทำจากหนังงู และทาหน้าเป็นสีดำ เพื่อปลอมตัวเป็นคนเผ่านาคาทมิฬ
จี้ฮ่าวเคลื่อนที่เร็วราวสายลมและเงียบ ซึ่งเป็นวิธีรอบโจมตีแบบเผ่านาคาทมิฬ เขาปรากฏตัวด้านหลังของเจียงเหยา ที่กำลังอยู่ในสภาพกระอักเลือด จี้ฮ่าวยื่นแขนไปข้างหน้าพร้อมกับร่ายเวทย์ ทำให้ไอน้ำสีแดงจากบ่อน้ำ แข็งตัวกลายเป็นมีดนับสิบ พุ่งไปที่เจียงเหยา

“ผู้หญิงเผ่ากาอัคคีตายซะ ” เสียงของจี้ฮ่าวแหบแห้งราวกับคนแก่

วิชาเก้าสัจธรรมทำให้จี้ฮ่าวสามารถควบคุมทุกส่วนของร่างกายได้ เขาควบคุมเส้นเสียงและเปลี่ยนเสียงโดยใช้พลังภายใน

จี้หวู่ถูกเจียงเหยาลากออกมาจากบ่อน้ำ เขายังรู้สึกงัวเงียอยู่ จนกระทั่งเขาเห็นจี้ ฮ่าวพุ่งเข้ามาเพื่อฆ่าเขาราวกับอสรพิษ

จี้หวู่ช็อค เขาพยายามอ้าปากด้วยความยากลำบาก เขาไม่สามารถเปล่งเสียงได้ ทันทีที่มีดน้ำแข็งปักเข้าไปที่เจียงเหยา จี้หวู่ร้องออกด้วยความหวาดกลัว

“ท่านแม่…”

เจียงเหยาสั่นด้วยความกลัว เธอโดดหลบมีดน้ำแข็งโดยสัญชาติญาณ แต่มีมีดอันหนึ่งปักเข้าที่หลัง รูมานตาของเธอหดเล็กลง มันแสดงถึงว่าเธอกำลังช็อค เธอดึงจี้หวู่มาเป็นโล่กำบังตามสัญชาตญาณ จี้หวู่กรีดร้องและสั่นด้วยความกลัวทันที มีดน้ำแข็งทั้งหมดพุ่งเข้าไปปักที่ร่างกายของจี้หวู่
มีดละลายอย่างรวดเร็วหลังจากปักเข้าไปในตัว มันทำให้เลือดเขาไหลออกมาจำนานมาก เขาลืมแม้กระทั่งจะดูหน้าของคนที่จู่โจม เขาหันไปทางเจียงเหยาด้วยความเจ็บปวด เขาไม่อยากเชื่อว่า แม่ของเขาจะเอาเขามาเป็นโล่บังการโจมตี เขากรีดร้อง

“ท่านแม่…” อีกครั้ง

แม้แต่จี้ฮ่าวก็ประหลาดใจกับการกระทำของเจียงเหยา เขาจ้องไปทางเจียงเหยา ผู้หญิงคนนี้ใช้ลูกชายตัวเองมาเป็นโล่!

มันทำให้เขานึกถึงเรื่องเมื่อสิบปีก่อน เมื่อมีนักฆ่า จากเผ่านาคาทมิฬพยายามจะฆ่าเขา จี้เซียและชิงฟูพยายามใช้ตัวของพวกเขา เข้าแลกเพื่อปกป้องลูก เมื่อเทียบกับเจียงเหยา ช่างเป็นคนที่เห็นแก่ตัวอย่างไม่น่าเชื่อ

“เจ้าช่างทำให้ข้าประหลาดนัก” จี้ฮ่าวหัวเราะด้วยเสียงแปลกๆ มีงูสีดำพุ่งออกมาจากเอวของจี้ฮ่าวและพุ่งเข้าไปกัดที่คอของจี้หวู่

จี้หวู่เป็นนักเวทย์ฝึกหัดขั้น10 ร่างกายเขาแข็งกว่ากว่าคนทั่วๆไปมาก ถึงแม้จะถูกมีดจำนวนมากปักเข้าไป แต่ถ้าไม่โดนจุดตายมันก็ยาก ที่จะทำให้เขาตายได้

แต่งูตัวนี้คือ ‘งูพิษสามก้าว’ ถูกพบโดยเฮิงหลัว มันมีพิษที่ร้ายแรงมาก ไม่ว่าจะเป็นนักเวทย์ฝึกหัดระดับไหน ก็ไม่สามารถวิ่งได้เกินสามก้าว ก่อนจะตายหลังจากที่ถูกมันกัด

“ท่านแม่! ช่วยข้าด้วย ท่านแม่!” เมื่อเขาเห็นงูพุ่งมาหาเขา เขาร้องอย่างสิ้นหวังมีเลือดไหลออกมาทั่วร่างของเขา

เจียงเหยาลากจี้หวู่ไว้ข้างหลัง และวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต นางสะบัดแขนเสื้อซ้ายและมีควันสีขาว ดำออกมา เมื่อตัวของงูพิษไปโดนควัน ตัวมันก็ละลายหายไปเหลือเพียงกองเลือดในชั่วพริบตา

จี้ฮ่าวตกใจหลังจากเห็นงูตายในชั่วพริบตา เขาเผลออุทานออกมาด้วยเสียงจริงๆ เขารีบโดดหลบเพื่อหลีกเลี่ยงควัน แต่โชคดีที่ 2 แม่ลูกดูเหมือนจะไม่ได้ยิน เขารีบตาม 2 แม่ลูกไป

“ช่างเป็นผู้หญิงที่โหดเหี้ยมอะไรขนาดนี้ แต่ข้าชอบเจ้านะนักเวทย์แสนสวย” จี้ฮ่าวหัวเราะด้วยเสียงแปลกๆ ขณะที่หยิบดาบรูปร่างแปลกออกมา และแทงไปที่หัวใจของจี้หวู่
ดาบเล่มนี้เป็นดาบที่ จี้ฮ่าวปล้นมาจากพวกเผ่านาคาทมิฬ ในป่ากับเจ้ากา นักรบเผ่ากาอัคคีจะชอบใช้อาวุธหนักและใหญ่ อาวุธเบาเช่นนี้จะพบเห็นได้เพียงแค่เผ่านาคาทมิฬ
เพียงแค่พริบตาดาบก็ไปเกือบจะไปถึงตัวของจี้หวู่

“ท่านแม่! ช่วยข้าด้วย! ” จี้หวู่กรีดร้องอีกครั้งด้วยความกลัว จนเขาถึงกับฉี่ราดออกมา

เจียงเหยาเร่งความเร็วขึ้น นางสะบัดแขนเสื้ออีกครั้ง ทันใดนั้นก็มีแมงป่องนับสิบพุ่งตรงไปที่จี้ฮ่าว

“แมงป่องผีดำ ” จี้ฮ่าวพูดด้วยท่าทีไม่ทุกร้อน

“แม่สาวฉลาดเหมือนกันนิ แต่มันไม่ได้ผล ”

ถึงแม้จี้ฮ่าวจะทำเป็นไม่ทุกร้อน แต่เขาก็ถอยหลังกลับมาด้วยสัญชาตญาณ แมงป่องผีดำมีพิษที่แรงมาก แรงกว่าพิษของงูสามก้าวซะอีก พิษของมันจะไม่ฆ่าเหยื่อในทันที แต่มันจะสร้างความเจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัสก่อนที่เหยื่อจะตายไป แม้แต่จอมเวทย์ก็ยังไม่สามารถที่จะทนได้
จี้ฮ่าวตวัดดาบไปมาเพื่อตัดแมงป่อง

เจียงเหยาวิ่งหนีต่อไป พร้อมกับหันหน้ากลับมาและตะโกน

“เผ่านาคาทมิฬ? ข้าเจียงเหยาจะจำไว้ ไอ้สารเลว ข้าจำเสียงของแกได้! ”

ภายในป่ามนุษย์หินซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ เขาหยิบเถาวัลย์สีดำขึ้นมา มันเป็นเถาวัลย์อายุกว่า 500 ปี มันแข็งยิ่งกว่าเหล็ก วงเวทย์สีขาวนับสิบ ปรากฏขึ้นบนตัวมนุษย์หิน

เจียงเหยาวิ่งเข้าไปในป่า โดยที่กำลังลากจี้หวู่

“บูมม! ” มนุษย์หินคำราม พร้อมกับฟาดเถาวัลย์ไปที่เจียงเหยา มันโดนบริเวณหน้าอกของนางเข้าอย่างจัง เจียงเหยาและจี้หวู่กระเด็นไปด้วยแรงมหาศาลของมนุษย์หิน พวกเขาตกลงไปในบ่อน้ำ พร้อมกับเสียงกระดูกหัก

ห่างออกไปไม่กี่ไมล์ เฮิงหลัวกำลังนั่งคุกเข่าอยู่บนต้นไม้ และเล็งธนูไปที่คอของเจียงเหยา นางสูดลมหายใจเข้าลึกและปล่อยลูกธนูออกไป ที่หัวธนูมีแมงมุมขนาดใหญ่เท่าหัวคน พุ่งเข้าไปที่คอของเจียงเหยา
เจียงเหยาสังเกตเห็นแมงมุมได้อย่างรวดเร็ว นางใช้แรงที่เหลืออยู่ร่ายเวทย์ ทันใดนั้นมีกระดูกสีแดงขนาดเท่าฝ่ามือปรากฏออกมา นางทำลายมันอย่างรวดเร็ว ทันทีที่มันถูกทำลายไป เปลวไฟขนาดใหญ่ปรากฏออกมาพร้อมกับเสียงฟ้าร้อง เปลวไฟเข้าไปห่อหุ้มเจียงเหยาและลูกชายในชั่วพริบตา มันแปรเปลี่ยนเป็นเปลวไฟรูปนกกระเรียนขาเดียวสีแดง และทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว แล้วหายไปอย่างไร้ล่องลอย

“บ้าเอ้ยย! ” จี้ฮ่าวฟันเเมงป่องตัวสุดท้าย เขามองไปทางทิศที่นกกระเรียนหายไปอย่างกราดเกรี้ยว
“เจียงเหยา มันยังไม่จบแค่นี้หลอก ”
จี้ฮ่าวตะโกนไปบนท้องฟ้า เขาปาชุดเกราะหนังและอาวุธลงบินพื้น เขาผิวปากและรีบถอยกับไปในป่า

เนื่องจากจี้ฮ่าวและเพื่อนๆของเขา วางแผนจะฆ่าเจียงเหยากับลูกชาย โดยทำให้ดูเหมือนเป็นฝีมือของเผ่านาคาทมิฬ พวกเขาจึงต้องรีบไปทำให้เหลือร่องลอยเหมือนกับว่าเป็นการโจมตีของเผ่านาคาทมิฬ และทำลายหลักฐานต่างๆให้เหมือนกับว่าเขาไม่เคยมาที่นี่