ทันใดนั้นเองภายในบ่อน้ำพุร้อนสีเลือด ได้มีวงเวทย์นับสิบปรากฏขึ้น ด้วยความแรงของเวทย์มนตร์ของเจียงเหยากับยาที่นางใส่ลงไปในน้ำ ทำให้จี้หวู่รู้สึกทรมานมาก เขาตัวสั่นและกรีดร้องไม่หยุด เขาพยายามจะกระโดดออกจากบ่อน้ำหลายต่อหลายครั้ง แต่เจียงเหยาก็ผลักเขากลับมาทุกครั้ง
มือของเจียงเหยาบอบบาง แต่มันก็ทรงพลังพอที่จะผลักจี้หวู่ลงไปในบ่อน้ำได้อย่าง่ายดาย ไม่ว่าเขาจะดิ้นแรงแค่ไหนก็ตาม

“ท่านแม่! ท่านแม่! มันเจ็บจริงๆนะ มันกำลังเผาข้า ท่านแม่” จี้หวู่ร้องด้วยความเจ็บปวด มีทั้งน้ำมูกและ น้ำตาไหลออกมา

“อดทน หวู่ อดทนไว้ก่อน” เจียงเหยาพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น นางกัดฟันและพูดว่า

“ลูกต้องให้ทุกคนรู้ว่า ลูกเหนือกว่าเจ้าเด็กนั่น ลูกของชิงฟู ลูกต้องเอาชนะมันที่พิธีบูชา”

“แม่กำลังช่วยเจ้าเพิ่มพลังภายใน ให้ถึงระดับ11 นี่เป็นทางเดียวที่จะมั่นใจว่าลูกจะชนะ”
เจียงเหยาขึ้นเสียง

“แม่ได้ยินมาว่าเจ้าเด็กนั่นเป็นนักเวทย์ สายการใช้คาถา ไม่ใช่ว่าจะชนะมันได้ง่ายๆ”

มีแสงออกมาจากตัวของจี้หวู่ จากนั้นไม่นานก็มีเปลวไฟปรากฏขึ้นที่ระหว่างคิ้วของเขา และมีจุดเรื่องแสงปรากฏขึ้นมาในเปลวไฟนั้น จากนั้นก็ปกคลุมไปทั่วร่างของจี้หวู่

เจียงเหยาเชิดหน้าขึ้น และหัวเราะอย่างพึ่งพอพอใจ พวกผู้หญิงที่ยืนอยู่รอบๆต่างหัวเราะตาม และพากันพูดชื่นชมพรสรรค์ของจี้หวู่ พวกนางพูดว่าจี้หวู่เป็นอัจฉริยะที่สามารถขึ้นถึงนักเวทย์ฝึกหัดระดับ11 ได้ด้วยอายุเพียงแค่นี้ แม้แต่ในเผ่านกกระเรียนยังหาได้ยากยิ่ง เจียงเหยาเชิดหน้าขึ้นและฟังคำยกยอของพวกนาง

จี้หวู่ยังสั่นไม่หยุด กล้ามเนื้อและร่างกายของเขาเริ่มมีขนาดใหญ่ขึ้นทีละนิดๆ หลังจากนั้นไม่นานจี้หวู่ก็หมดสติไป

การฝืนทำให้พลังข้ามขั้นโดนการใช้ยาและเวทย์มนตร์ แทนการฝึกฝนนั้นทำให้เกิดความเจ็บปวดแก่ร่างกาย เพราะร่างกายไม่แข็งแกร่งพอที่จะควบคุมพลังที่เพิ่มขึ้นได้

“หวู่! เจ้าเป็นลูกของข้า เจ้าต้องชนะเท่านั้น” เจียงเหยาแสดงให้เห็นถึงความโหดร้ายของเธอ

“นี่ไม่ใช่แค่เพื่อพ่อของเจ้า แต่เพื่อศักดิ์ศรีของข้าด้วย”

ขณะที่นางกำลังพูดอยู่นั้น มีเสียงฝีเท้าหนักๆตรงมาจากในป่า ผู้หญิงทั้งเจ็ดหยิบดาบและขวาน ไปยืนล้อมอยู่หน้าเจียงเหยาเพื่อคุ้มกัน

มนุษย์ต้นไม้อ้าปากของมัน พ่นหมอกเย็นออกไปทางเจียงเหยา แล้วเริ่มส่งเสียงคำรามส่งผลให้เกิดลมขนาดใหญ่ วงเวทย์สีเขียวนับสิบปรากฏขึ้นบนตัวมัน เมื่อวงเวทย์ปรากฏขึ้นลมได้พัดแรงขึ้นไปอีก

เจียงเหยามองไปที่ต้นไม้และทำท่าแปลกๆ เหมือนว่านางกำลังใช้เวทย์มนตร์บางอย่างใส่มนุษย์ต้นไม้

“มนุษย์ต้นไม้ ผู้พิทักษ์แห่งป่า ข้าคือเจียงเหยา บุตรสาวของจอมเวทย์ที่ยิ่งใหญ่แห่งเผ่านกกระเรียน ไปซะก่อนที่ข้าจะโกรธ” เวทย์มนตร์ของเธอ ดูไม่ค่อยได้ผลเท่าไรนัก

มนุษย์ต้นไม้ก้าวไปข้างหน้าและพูดด้วยเสียงโหยหวน
“เผ่านกกระเรียน? ป่านี้เป็นของเผ่าอีกาอัคคี นี่คือป่าของข้า!”

“ป่าของข้า” มันชี้กิ่งของมันไปที่บ่อน้ำร้อน

เจียงเหยาขมวดคิ้ว และชำเลืองมองไปที่บ่อน้ำ จี้หวู่กำลังนอนไม่ได้สติอยู่ในน้ำ โดยที่ร่างกายของเขาถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีอ่อน อีกไม่กี่ชั่วโมง ร่างกายของจี้หวู่จะดูดซับพลังจากน้ำ และเพิ่มพลังไปอีกระดับที่สามารถชนะจี้ฮ่าวได้อย่างสบาย
ถ้าจี้หวู่ต้องออกจากบ่อน้ำตอนนี้ เขาอาจจะไม่สามารถเพิ่มพลังต่อไปได้ ยาที่เจียงเหยาใช้มีผลข้างเคียง จี้หวู่จะไม่สามารถเพิ่มพลังได้อีกจนถึงปีหน้า

ยิ่งไปกว่านั้นถ้าหากจี้หวู่บาดเจ็บละก็ มันอาจจะทำให้เขาแพ้จี้ฮ่าวอีกครั้ง และความพยายามที่นางทำมาทั้งหมดจะสูญเปล่า

“นี่คือป่าของเจ้าหรอ? ข้าเจียงเหยา ตอนนี้ข้าต้องการที่นี่” นางชี้ไปที่บ่อน้ำร้อน
“บอกมาว่าเจ้าต้องการอะไร?”

มนุษย์ต้นไม้นิ่งเงียบไปชั่วขณะและเดินไปหาผู้หญิงทั้งเจ็ดคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าของเจียงเหยาอย่างช้าๆ วงเวทย์ปรากฏขึ้นที่ร่างกายของมนุษย์ต้นไม้มากขึ้น มีเปลวไฟสีเขียวสองลูกลุกโชนขึ้น ดูคล้ายเป็นตาของมัน มันลืมตาขึ้น!

มนุษย์ต้นไม้ส่งเสียงคำราม หมอกเย็นลอยออกจากปากของมันและปกคลุมไปทั่วบริเวณ หญิงทั้งเจ็ดคนถูกหมอกแช่แข็งทันที หลังจากนั้นมันใช้แขนของมันปัดพวกนางออกไป
มนุษย์ต้นไม้มีอายุมากกว่าพันปี ร่างกายมันแข็งแกร่งและทรงพลังมาก พวกผู้หญิงที่ถูกปัดไปร่างกายแหลกเป็นชิ้นๆ มีเลือดกระจายไปทั่ว

“แกนะแก ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ และเผาให้เป็นเถาถ่าน” เจียงเหยาตะโกนและเดินถอยหลัง ขณะที่ร่างกายกำลังสั่นกลัว ถึงเจียงเหยาจะเป็นจอมเวทย์และมีคาถาหลายอย่าง แต่เธอไม่ถนัดการต่อสู้ระยะประชิด ความสามารถในการสู้ระยะประชิดของเธอไม่ได้ดีไปกว่าจี้หวู่

มนุษย์ต้นไม้คำรามและเดินตรงไปที่เจียงเหยา เจียงเหยาเดินโซเซถอยหลัง ริมฝีปากของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาวด้วยความกลัว เธอลืมแม้กระทั่งว่าตัวเองเป็นจอมเวทย์ เธอได้แต่โบกมือไปมาอย่างลนลาน ควันหลากสีกระจายออกมาจากแขนเสื้อของเธอ เข้าไปปกคลุมมนุษย์ต้นไม้อย่ารวดเร็ว

มนุษย์ต้นไม้เดินผ่านหมอกควันเข้าไปหาเจียงเหยา มันใช้แขนที่เป็นกิ่งไม้ของมันแทงไปที่อกของเจียงเหยา เจียงเหยากรีดร้องและบิดตัวไปมาอย่างประหลาด ทันใดนั้นตัวของเธอได้เปลี่ยนไปเป็นตุ๊กตา มันถูกแกะสลักด้วยไม้และดูเหมือนเจียงเหยา

มนุษย์ต้นไม้จ้องไปที่ตุ๊กตาไม้ ทันใดนั้นตุ๊กตาก็เริ่มเผาไหม้ มีดวงตาที่มีลักษณะเรียวยาวปรากฏอยู่ในเปลวไฟ และหายไปอย่างรวดเร็ว
ตุ๊กตาระเบิดออกเสียงดัง ความแรงจากการระเบิดทำให้มนุษย์ต้นไม้กระเด็นออกไปไกล เปลือกของมันแตกเป็นเสี่ยงๆ เผยให้เห็นไม้สีเขียวๆที่อยู่ภายใน ยางไม้จำนวนมากไหลออกมา ราวกับเป็นเลือดของมัน มนุษย์ต้นไม้ครวญครางด้วยความเจ็บปวด

เจียงเหยายืนขึ้นใกล้บ่อน้ำ นางไอออกมาเป็นเลือด นางคว้าตัวจี้หวู่และตั้งใจจะหนี

ในป่า จี้ฮ่าวรีบเคลื่อนที่เข้าหาเจียงเหยาอย่างรวดเร็ว